Column: ‘Bunny in the Headlights’ (7)

Kuipvrees

Zsuzsa Jónás ,

Sinds een jaartje volg ik zo’n beetje globaal de Eredivisie. Maar verwacht nou niet gelijk een berg aan kennis en voetbaltermen uit mijn mond, ik let op hele andere dingen dan de gemiddelde voetballiefhebber. Ik ben ook niet voor een bepaalde club in het bijzonder. Toch ben ik zo langzamerhand verslaafd geraakt aan het programma Voetbal International. Het is niet alleen heel grappig, maar ik merk ook dat ik in mijn hoofd vaak parallellen trek naar de muziekwereld.

Kuipvrees

Sinds een jaartje volg ik zo’n beetje globaal de Eredivisie. Maar verwacht nou niet gelijk een berg aan kennis en voetbaltermen uit mijn mond, ik let op hele andere dingen dan de gemiddelde voetballiefhebber. Ik ben ook niet voor een bepaalde club in het bijzonder. Toch ben ik zo langzamerhand verslaafd geraakt aan het programma Voetbal International. Het is niet alleen heel grappig, maar ik merk ook dat ik in mijn hoofd vaak parallellen trek naar de muziekwereld.

Wat me bijvoorbeeld eindeloos boeit is hoe snel spelers van hun voetstuk kunnen vallen. Je bent als speler net zo goed of slecht als je laatst gespeelde wedstrijd. Een paar mooie goals en men heeft torenhoge verwachtingen van je. Als je vervolgens twee wedstrijden niet presteert, zit je de rest van het seizoen op de bank. Tenenkrommend hoe groot blunders van spelers worden uitgemeten. Wat een vreselijk vak, je zou maar voetballer zijn, denk ik dan vaak tijdens het kijken.

Helaas gaat het in de muziek vaak net zo. Een goede recensie door een vooraanstaand journalist en de wereld is in blijde verwachting van een nieuwe topband. Het is soms eng hoe snel journalisten nieuwe bands willen bestempelen als De Nieuwe Belofte. De wereld lacht je dan toe. Net als een jonge voetballer die met hoge verwachtingen wordt binnengehaald door een grote club. Maar dan moet je het gaan waar maken. ‘Kuipvrees’ is een mooie term daarvoor die ze in Rotterdam gebruiken.

Iets anders waar ik bij voetbal ook graag naar kijk is hoe spelers samenwerken. Let niet op mijn gebrek aan voetbaltermen, maar je herkent vast wel het volgende voorbeeld. Je denkt dat er een mooie aanval komt, maar op het laatste moment gaat het mis. In plaats van dat de een na laatste speler de bal doorgeeft aan de spits, die perfect vrij voor het doel staat, probeert hij hem zelf in het doel te schieten. Soms lukt dat dan en ben je de held. Vaak is het echter volkomen kansloos . Binnen bands zie je dat ook. Dan zie je een heel leuke band met leuke nummers. Alleen dan die net te lange gitaarsolo’s en verschrikkelijke tweede stemmen. Het kan zo zonde zijn als de ego het wint van het bandbelang.

Gelukkig heeft muzikant zijn toch nog wel voordelen ten opzichte van voetballers. Je hoeft bijvoorbeeld niet bang te zijn dat andere spelers je benen in drieën trappen. Wat dat betreft ben ik liever muzikant. En oh ja, kuipvrees is ons muzikanten natuurlijk totaal vreemd!