Zo op het voorlaatste concert van de theatertoer van Marike Jager, blijkt de geliefde singer-songwriter het toeren nog lang niet moe. De avond van 27 november togen vele liefhebbers naar het Haagse Theater de Regentes. Dit oude zwembad doet prima dienst als podium en bleek ook bijzonder geschikt voor muziek.

Het voordeel van muzikale optredens in een theatertoer is dat de setting afwijkt van poppodia. Het feit dat mensen in de zaal moeten gaan zitten op een normale stoel, nou ja, volgens Marike waren deze gemaakt van de oude zwemplankjes, doet kennelijk zwijgen. Dat maakt weer dat het overwegend stil is in de zaal en het geluid goed kan worden afgemixt. Dat werpt zeker zijn vruchten af. Al helemaal als Marike het op zich neemt om vanaf het zijbalkon het publiek te betreden en als een gewone sterveling naar het podium af te dalen; unplugged natuurlijk.

Laten we op deze plek even stilstaan bij de woorden van één van onze collegae, die tijdens eenzelfde optreden een ‘strandgevoel’ zei te krijgen bij het decor. Dit decor bestaat uit niet veel meer dan twee slierten lichtjes en twee, met een kleurig lint omwonden, palen, waar aan de voet enkele touwen en kisten rustten. Daarbij waande ondergetekende zich direct op een kade Venetië, zij het dan misschien geen luxe exemplaar. Marike geeft echter aan dat het decor is geboren vanuit een bovenmatige interesse in de tv-serie Carnivale. Laat carnaval nu net het feest van Venetië zijn, dus Marike, daarmee is de sfeer van het decor ook zonder toelichting tenminste gedeeltelijk begrepen.

Van een rondreizende Amerikaanse kermis is overigens in de songs van Marike weinig sprake. Haar vocalen zijn heerlijk fris en een groezelige kermis is ver weg. Toch ontbreekt in de plezierige performance ook het vuur dat op het album te horen was en een vast onderdeel blijft van menig ouderwetse kermis. Er wordt prima gemusiceerd en Marike stelt zeker niet teleur, desondanks mist in de zaal enige magie. Ondergetekende is misschien verknocht aan het medium ‘album’; van carnavalesk theater is deze avond echt geen sprake. Dat neemt niet weg dat de in grote getale aanwezige fans enthousiast van zich laten horen en voelen. Je moet een verbouwd zwembad zijn eigenaardigheden vergeven en dat de tribune dan ook wat meegeeft als iemand driftig zit mee te tikken met het ritme, hoort erbij. Jammer alleen dat hij of zij geen maat kan houden.

Het is duidelijk te merken dat Marike en haar compagnons zich prima thuis voelen in het Haagse. Er wordt veelvuldig gerefereerd aan succesvolle avonden in ‘t Paard bijvoorbeeld. Het publiek geniet merkbaar en misschien is dat nu juist waar het om gaat bij dergelijk, relatief intiem, optreden in een klein theater. Dat de spanningsboog in de zaal niet kan tippen aan die op het album maakt dan eigenlijk niet uit. Zo’n fijne, vertrouwde, Nederlandse muzikante komt namelijk wel aangenaam dichtbij.