Verslag Parkpop 2009: Staedion Stage

Carnaval in het Zuiderpark met Guus Meeuwis

Cok Jouvenaar, Marije Pluym, Peisam Tsang, Susanne Kooijman en Annelies van Es | Foto’s: Michella Kuijkhoven, Ron van Varik, Jeroen Pauwels, Peisam Tsang en Linda Bruggeman ,

Wat een topacts vandaag op het Staedion Stage. De dag begint al meteen goed met opener De Staat, maar met Shantel en zijn Bucovina Club Orkestar en Guus Meeuwis stijgt het tot ongekende hoogte. Ook waren er kippenvelmomenten bij Ed Kowalczyk en was het swingen met Boris en Habib Koité. De enige echte tegenvaller was eigenlijk The Buzzcocks, die er eigenlijk gewoon een potje van maakte.

Carnaval in het Zuiderpark met Guus Meeuwis

Wat een topacts vandaag op het Staedion Stage. De dag begint al meteen goed met opener De Staat, maar met Shantel en zijn Bucovina Club Orkestar en Guus Meeuwis stijgt het tot ongekende hoogte. Ook waren er kippenvelmomenten bij Ed Kowalczyk en was het swingen met Boris en Habib Koité. De enige echte tegenvaller was eigenlijk The Buzzcocks, die er eigenlijk gewoon een potje van maakte.

De immens populaire rockband De Staat mag vandaag Parkpop openen op het ‘gele’ podium. Meteen barsten ze los met een strakke drumintro, om vervolgens het hoge tempo niet meer te verliezen. De lage, rauwe stem van zanger Torre is het kenmerk van de band. De opzwepende drums, ruige gitaren, ‘spooky’ toetsen en, geloof het of niet, de koebel vormen de rest van de sound. Als in een wagentje dat door het spookhuis rijdt, wordt je meegenomen door een wereld van heerlijke herrie. Niet alleen het publiek gaat uit z’n dak, ook de bandleden hebben energie te over. Zwiepende haren, gebroken drumsticks en bezwete hoofden. Met hun duistere muziek en dito teksten weten ze op het podium een strakke show neer te zetten die alle verwachtingen waar maakt. Na de show zijn de fans welkom om de bandleden te kussen, aldus zanger Torre. “Horen jullie wat ik zeg? Kussen!” Kijk, dat is nog eens rock ’n roll! (SK)

Boris maakt voor de tweede keer in korte tijd zijn opwachting in Den Haag. Verblijdde hij al eerder de bezoekers van The Hague Jazz met een erg fijn optreden. Nu is het Parkpoppubliek aan de beurt. Funky, soulvol en letterlijk en figuurlijk heel heet, zo laat de set van Boris zich het beste omschrijven. Boris en zijn band dragen als eerbetoon aan Michael Jackson een shirt met zijn portret erop. Tegen alle verwachtingen in spelen ze echter geen Jackson-nummer. Wel jammer, want dit was natuurlijk de kans om duizenden mensen als tribute al moonwalkend door het Zuiderpark te laten glijden. Maar ook zonder Jackson laat Boris het veld een uur lang swingen. The King of Pop is niet meer, maar Nederland heeft een nieuwe King: de koning van de poldersoul. En zijn naam is Boris. (MP)

Ook al zijn The Buzzcocks legendarisch, het programma Never Mind The Buzzcocks is zelfs gedeeltelijk naar hen vernoemd, vandaag is het echter vergane glorie. Wat resteert zijn twee oorspronkelijke oude Buzzcocks die nog hard proberen de punkrock levend te houden. Anno 2009 klinken The Buzzcocks als een chaotisch, vals zooitje. Ook al zijn ze altijd hetzelfde blijven doen. Je moet ervan houden om wat harmonie in je hoofd te krijgen. Het kan aan het geluid liggen, maar vandaag is het een en al bagger wat je te horen krijgt. Aan het eind, terwijl Pete Shelly en de rest van de band het podium afloopt, tiert Steve Diggle op “fucking MTV” en met zijn microfoonstandaard smasht hij een andere keihard het podium af. The Buzzcocks op Parkpop eindigt met een potje ouderwets slopen. (PT)

De kippenvelmomenten zijn niet van de lucht tijdens het optreden van Live-zanger Ed Kowalczyk. Deze keer komt Kowalczyk zonder zijn bandgenoten en speelt een fantastische akoestische set. De ene na de andere Live-klassieker komt voorbij, tot groot genoegen van het massaal toegestroomde publiek. En dat ze blij zijn met de komst van Kowalczyk laat de mensenmassa blijken door massaal elk woord met hem mee te zingen. Vooral de 9/11 hit ‘Overcome’, waarbij Kowalczyk zich laat begeleiden door een lieftallig strijkkwartet, maakt indruk. De Live-voorman zet op deze 29ste editie van Parkpop een vlekkeloos optreden neer. En dat is ook tegelijkertijd het enige wat er aan dit optreden aan te merken valt, dat er niks op aan te merken valt. Het blijft allemaal weinig spannend en heel erg keurig. (MP)

Habib Koité heeft sinds begin deze eeuw een voet op het vaste land gekregen. In Mali en omstreken is deze man een grootheid die steevast voor volle en uitverkochte zalen zijn muzikale kunsten vertoond. Aan het eind van de middag, op het moment dat de zon net wil ondergaan in het Zuiderpark krijgt het publiek de warmbloedige en ontspannen klanken van Koité en zijn band Bamada voor hun kiezen. Een kwestie van perfecte timing. Aan het begin van het optreden is alles nog heel ingetogen, maar als de Malinese ster Den Haag vertelt over Mali en het gegeven dat hij vier vrouwen mag hebben is het ijs alweer gebroken. Het publiek geniet van deze warme en ‘toch wel’ typische Afrikaanse klanken. Habib Koité en zijn mannen bouwen langzaam op naar een finale. Gaandeweg het optreden wordt het steeds meer opzwepend en is het echt ‘schudden met die billen’ geblazen. (CJ)

Hoe toepasselijk om op zo'n zomerse dag als vandaag Shantel & Bucovina Club Orkestar op het programma te hebben. De vrolijke balkanbeats zijn te horen in elke uithoek van het Zuiderpark en iedereen danst en oogt erg blij. Sterker nog, de explosieve energie en het feest dat Shantel en de zijnen opwekken, is gewoon niet te weerstaan. Zelfs in het persvak wordt er gedanst en ook de meest stoer uitziende biker, geheel in leer, aarzelt ook geen moment. Woorden schieten tekort voor deze act. Het is vandaag voor het eerst dat er zo massaal energie wordt teruggegeven aan een band. De zeven mannen en twee vrouwen genieten ook met volle teugen door te kijken naar de kolkende massa. Shantel, een samentrekking van de naam van de Duitse deejay en producer Stefan Hantel, springt in een opwelling het podium af en rent het publiek in om daar nog meer op te hitsen. Daarbij wordt hij achtervolgd door securitymannen die hem al rennend proberen bij te benen. Erg humoristisch om te zien. Als hij even later weer op het podium staat, wordt er afgesloten met het bekende Italiaanse strijdlied ‘Bella ciao’. Ook dit nummer kan op veel bijval rekenen van het inmiddels oververhitte publiek. (PT)

Niemand had vijf jaar geleden kunnen bedenken dat een artiest als Guus Meeuwis het Parkpopfestival zou afsluiten. De tienduizenden mensen staan klaar voor ‘het feest der herkenning’. Lekker springen, dansen en meelallen op de grote hits van Guus Meeuwis. Energiek en vol enthousiasme brengt Guus Meeuwis met zijn band hits als ‘Het is een nacht’, ‘Dat komt door jou’, ‘Geef mij je angst’ en ‘Per Spoor’ ten gehore. Het bier vliegt om de oren, niemand staat stil en werkelijk iedereen zingt woord voor woord mee. Zelfs in het persvak, gaan alle remmen los. Wat een charisma heeft die man, en wat een enthousiasme kan hij veroorzaken! Als afsluiter, na een korte pauze, laat Guus Meeuwis zien en horen hoe ze in Brabant een feestje vieren. Uiteraard begeleid door het nummer ‘Brabant’. Het Zuiderpark doet er qua gezelligheid niet voor onder. Nog nooit waren er nog zoveel mensen aanwezig bij de afsluiter van Parkpop! Na het laatste nummer, ‘Het dondert en het bliksemt’ baant het recordaantal bezoekers, al dan niet in polonaise, zich een weg naar huis. (AE)