De dag voor Parkpop betekent een nieuwe editie van Haags Pop Podium LIVE. Op het programma stonden optredens van onder andere Mala Vita, Parkway Avenue, Moore, Benjamin Rhodes, Hey Nikita! en De Kraaien, maar de grote verrassing was toch wel het optreden van Mischu Laikah. Ook werd er de hele dag geld ingezameld voor de Stichting Samenlevingsopbouw Solidair (SSOS). In totaal werd er 489,20 euro opgehaald, wat door Haags Pop Podium wordt aan gevuld tot 800 euro.

Vanwege het winnen van het Talent Event 2009 mag de jonge band Moore vandaag het festival openen. Dat de band de wedstrijd voor jong muziektalent terecht heeft gewonnen, bewijzen de vier bandleden vandaag met overtuiging. Ondanks de jonge leeftijd (ze zijn allen rond de 15 jaar) klinkt het geheel erg volwassen. Muzikaal is het allemaal dik in orde en de nummers zitten goed in elkaar met her en der hele interessante breaks en hooks. Zanger/gitarist Bas heeft ook een goede stem en dito performance op het podium. Af en toe gooit de baard in de keel wel wat roet in het eten, maar dat kan het eigenlijk al niet meer verpesten. Laten we nu maar hopen dat het deze Talent Event-winaar beter af zal gaan dan voorgangers The Icons en Dead Stereo. (RH)

Moore wordt gevolgd door een andere jonge band, genaamd Fexet. Dit punkrocktrio deed ook mee aan het Talent Event, maar moest het in de voorronde afleggen tegen Moore. Muzikaal gezien heeft Fexet veel minder in huis dan Moore, maar aan enthousiasme ontbreekt het zeker niet. Zanger/gitarist Sam is een goed frontman en zingt zuiver en vrij goed verstaanbaar. De ritmesectie is ook prima in orde. Waar Fexet wel voor moet oppassen, is dat het niet naast de schoenen gaat lopen. Het begin is er, maar er moet ook nog een hoop gebeuren. (RH)

De Haagse rapper Jimmy G heeft onlangs zijn officiële debuut-cd uitgebracht, genaamd ‘De Verlossing’. Daarvan worden vandaag dan ook veel nummers gedaan, waaronder ‘Een beetje liefde’ en ‘Ik run de stad’. Jimmy G treedt normaal gesproken op met een dj/scratcher, maar vanwege de huwelijksreis kon hij er vandaag niet bij zijn. Dat is waarschijnlijk een reden dat de set van Jimmy G maar nauwelijks overkomt vandaag, want met zijn afwezigheid wordt de set een stuk minder dynamisch. Ook zou een goede live band zeker niet misstaan, want nu mist het optreden toch wat spanningsopbouw. Als toegift wordt ‘Ik run de stad’ nogmaals gedaan, omdat er ver geen andere nummers zijn meegenomen. (RH)

Om kwart over drie is het de beurt aan Hey Nikita! om de Grote Markt te verwennen met hun fijne popliedjes. De drie meiden, te weten Zsuzsa (gitaar/leadzang), Ashwinie (drums/zang) en Dieuwke (bas/zang), hebben er vandaag absoluut zin in. Ondanks laatstgenoemde muzikante slechts drie maanden geleden de band is komen versterken, zijn de dames goed op elkaar ingespeeld. Het predicaat ‘kauwgomballenpop’, waarmee de media dikwijls hun muziek bestempelt, gaat gedeeltelijk op. Eigenlijk maken de drie meiden iets te alternatieve muziek hiervoor. Qua stemgeluid doet Zsuzsa heel erg denken aan het duo Tigan & Sarah, wat zeker in het voordeel van Hey Nikita! werkt. Wat deze twee acts overigens ook gemeen hebben, is dat de liedjes lekker in het gehoor liggen en niet veel mensen zal afschrikken. Een goede zet om deze act te boeken vandaag. (TL)

De formatie Benjamin Rhodes rondom conservatoriumstudent Jochanan Samama is van een heel ander kaliber dan Hey Nikita! Bijna tegenovergesteld zou je kunnen stellen. De vijf heren, die sinds hun oprichting een half jaar geleden veel bejubeld zijn door Gerard van den IJssel, brengen een drie kwartier durende set, die zich kenmerkt door de gelikte opzet. De muzikanten zijn allemaal van hoog niveau en hebben een jazzy achtergrond, wat goed terug te horen is in de muziek. De jonge meiden vooraan bij het podium kunnen het allemaal erg waarderen en staren met bijna verliefde blikken naar de verrichtingen van Jochanan. Op zich ook weer niet onbegrijpelijk, want naast een leuke kop heeft hij een behoorlijk groot vocaal bereik. Als er nog tijd over is, doet de band het eerder gespeelde ‘Catch your love’ nog een keer, maar dan zijn de meiden alweer verdwenen… (TL)

Johnnie Stalker is de zesde act op het podium vandaag. Zoals hun bio vermeldt spelen zij “strakke en zelfverzekerde vuige rock ‘n roll in een lekker maar makkelijk te verteren jasje”. Je zou het ook spierballenrock kunnen noemen, wat ondersteund wordt door de koelbloedige, macho uitstraling van zanger/basgitarist Ivar Keuren. Iets minder koel is gitarist Remco Visker, die zeer beweeglijk is en de riffs zo uit zijn mouw lijkt te schudden. Een opleving in de enigszins eenzijdige set is de gastrol van Camiel van All Missing Pieces. Het gezamenlijk gebrachte nummer ‘Goodbye’ barst van de energie en de drumsolo die erin verwerkt zit, tilt Johnnie Stalker naar een hoger level. Camiel verlaat het podium door zijn microfoonstandaard tegen de grond te smijten en bakent hiermee het hoogtepunt van de show af. Johnnie Stalker gebruikt trouwens niet hun complete speeltijd omdat de volgende act, De Kraaien, wat meer ruimte tot ombouwen nodig heeft. (TL)

Gerard van den IJssel geeft het bij de aankondiging al aan: “Ik zou niet weten hoe je De Kraaien precies moet zien, of je ze serieus moet nemen of dat het een grap is.” En inderdaad, als de heren het podium opkomen met kraaienmaskers voor hun ogen en in hun eigenzinnige taaltje beginnen te rappen, kun je inderdaad verward raken over hun ware toedracht. Misschien dat we het moeten vergelijken met De Jeugd Van Tegenwoordig, maar dan wel met groffere teksten en vettere beats. De oneliner “ieder meissie heeft zijn prijssie” is best geniaal te noemen. Crewlid Rene Bom (ja, hij is  duidelijk herkenbaar) strooit met veren, terwijl de rappers met bier gooien. Niet alleen op de grond, maar ook naar elkaar. Dat de heren op een gegeven moment het podium aflopen en de dj in zijn eentje achterlaten, is redelijk onvoorspelbaar te noemen. Dat er dan ook nog schlagermuziek uit de speakers klinkt, is minstens zo bizar. In ieder geval plausibel dat ze de Grote Markt hebben mogen laten stuiteren vandaag. (TL)

Een van de mensen uit het publiek constateert overigens ook nog dat de politiepet, die een van de Kraaien op heeft, nooit op een legale manier verkregen kan zijn. De politie wordt daarom al snel op de hoogte gesteld. Wanneer twee agenten op de Grote Markt arriveren om verhaal te halen, zijn De Kraaien inmiddels lang en breed verdwenen.

Parway Avenue is het voormalige Maroen. Op het moment dat  de bandleden op het podium de eerste rocktonen uit de speakers laten galmen, haakt een deel van het publiek af. Met veel bravoure halen de mannen toch alles uit de kast om aan de overblijvers te laten zien wat zij in huis hebben. Zanger Maroen springt zelfs van het podium het publiek in terwijl hij aan het zingen is. Ook de performance op het podium laat een bezielde band zien die helemaal in de muziek opgaat. Helaas slaat dit enthousiasme niet over op het publiek. Wellicht komt dit ondermeer door de vocalen van frontman Maroen. Die zijn weinig verassend en zelfs af en toe een beetje vals. (JY)

De grootste verassing van de dag is Mischu Laikah, een juweeltje van eigen Haagse bodem. Zij is op het allerlaatste moment aan de line-up toegevoegd omdat HIDO heeft afgezegd. Ze verbaast het publiek met haar waanzinnige stem en eigen stemgeluid. Dit blijkt een gouden combinatie te zijn met haar catchy reggaeliedjes van eigen hand. Ook de band die haar begeleidt zit muzikaal uitstekend in elkaar. “Komt zij uit Den Haag?”, “Hoe komt het dat we haar niet kennen?”, zijn veel gehoorde uitspraken vanuit het publiek. Al snel wordt duidelijk dat Mischu Laikah een rijzende ster is. Ze is net terug uit Italië waar ze als gitarist in de band van Eros Ramazzotti voor 40.000 man heeft gestaan. Wij Hagenezen kunnen alleen maar hopen dat ze Den Haag niet vergeet en zo af en toe ook nog is in haar eigen stadje wil schitteren. (JY)

Gerard van den IJssel had met Mala Vita absoluut geen betere afsluiter kunnen programmeren. Het ultieme zomerse feestgevoel is met deze mannen op het podium een feit. De opzwepende balkanbeats, zoals alleen zij dat in Nederland kunnen, hebben een swingend effect op het publiek. Hun voorkomen is zo aanstekelijk dat iedereen met ze mee doet. Er ontstaan vriendelijke pits en iedereen springt, danst en zwaait vrolijk mee, ook als dat ze niet wordt opgedragen door de frontman. De band wisselt oud materiaal af met nieuwe liedjes die afkomstig zijn uit het in april van dit jaar uitgebrachte album ‘En Exilo’. Helaas staan ze na dit optreden deze zomer nergens meer in de regio geprogrammeerd. De tijd is aangebroken dat de rest van Nederland en Europa (Sziget) van hen mag genieten. (JY)