Moke speelde op zaterdag 19 december in een uitverkochte grote zaal van ’t Paard van Troje. Terwijl het buiten sneeuwde bracht één van de grootste Nederlandse rockbands van dit moment een mooie dwarsdoorsnede van hun beide albums ten gehore. Het plaatje op het podium klopt volledig en ook muzikaal is er weinig tot niks aan op te merken, maar toch miste er vanavond iets.
 
Moke bestaat inmiddels ruim drie jaar. Na het uiteenvallen van zijn vorige band Supersub zocht zanger/gitarist Felix Maginn naar muzikanten voor een nieuwe band. Zijn voormalige Supersub collega, drummer Rob Klerkx en Trockener Kecks gitarist Phil Tilli zagen dat plan wel zitten. Niet veel later voegden zich bassist Marcin Felis en toetsenist Eddy Steeneken (voormalig Flemming) erbij en was de bezetting compleet. Sinds het beroemde optreden bij DWDD in 2007 ging het snel. Het nummer ‘Last change’ werd door de NOS gebruikt, en ze speelden werkelijk op elk podium en op heel veel festivals zoals London Calling en Lowlands. Debuutalbum ‘Shorland’ is inmiddels goud (meer dan 30.000 verkochte exemplaren) en nu is er dan opvolger ‘The Long & Dangerous Sea’. Het is duidelijk, Moke is in rap tempo uitgegroeid tot een grote band. En dan verkoop je dus ook de grote zaal van ’t Paard van Troje uit.
 
Het is om negen uur meteen de beurt aan Moke. Tegen een achtergrond van heel veel oranje versterkers en onder begeleiding van een orkest band komen de vijf heren één voor één ten tonele. Vloeiend gaat het geluid van de orkestband over in titeltrack ‘The long & dangerous sea’, een zeer imposant begin. Het geluid is meteen opvallend goed, zeer helder en goed in balans en Felix is goed te verstaan. In vol tempo en rete strak gaat het optreden verder met hits als ‘Last change’, en ‘This plan’. En met “dit is één van mijn favorieten” kondigt Felix Maginn het nummer ‘Black and blue’ aan, waarbij het gitaargeluid van Phil Tilli af en toe doet denken aan dat van The Edge van U2.
 
Alles klopt aan Moke. Gestylde haren, netjes en strak gekleed in het zwart en ook de achtergrond van oranje versterkers voegt toe aan een perfect plaatje. Ook muzikaal klopt het, de nummers worden sterk gebracht en goed afgewisseld. Ondanks het strakke spel komt het allemaal toch niet helemaal over. Het publiek staat er stil bij en het enthousiasme blijkt alleen net na een nummer als er geklapt moet worden. Je verwacht toch dat er zeker voorin wel wordt gedanst of misschien zelfs wordt gesprongen op nummers als ‘Last Change’ of ‘Switch’. Pas bij de Echo and the Bunnymen cover ‘Lips Like Sugar’ komt er een beetje beweging in het publiek. Na een lang uitgesponnen electro intro met, wederom, invloeden van U2 speelt de band ‘Here comes the summer’. Eindelijk is daar het langverwachte contact met het publiek dat enthousiast mee klapt naar een absoluut hoogtepunt van de set.
 
Na ruim een uur verlaat de band het podium waarna frontman Felix terugkomt. Solo op akoestische gitaar speelt hij een prachtig nummer voor een vriend van hem. Dan volgt de huidige single ‘Love my life’ waarna het woord aan Phil Tilli is. “Het is voor ons speciaal om hier terug te zijn. Twee en een half jaar geleden deden wij een kleine tour langs de podia en alleen hier in ’t Paard was het uitverkocht. Toen nog in het kleine hok speelden wij onze eerste uitverkochte show, en trots dat wij waren!” Er wordt nog opgeroepen om massaal te sms-en naar de Serious Request actie van 3FM waarna Moke als laatste ‘Home without a heart speelt’.
 
Moke heeft het goed naar hun zin in Den Haag en komt terug voor een tweede toegift. Pas dan wordt er door enkelen echt enthousiast gesprongen. En dat uitgerekend op een cover, ‘Enjoy the silence’ van Depeche Mode. Na een uur en driekwartier komt het optreden daarmee toch echt tot een einde.