Hét popfestival van Delft, Westerpop, beleefde afgelopen weekend haar 20e editie. Op de eerste festivaldag, de vrijdag, streed een vijftal Delftse acts om de Peter Tetteroo Bokaal. In volgorde speelden Mihai, Monomania, HIDO, Conorach en The Defenders. Het werd uiteindelijk de hiphopformatie HIDO die er met de felbegeerde trofee vandoor ging en daarmee, naast een plek op Westerpop 2010, een jaar lang ondersteuning krijgt in hun muzikale loopbaan.
Aan Mihai Puscoiu de eer om deze vrijdag te openen. Ondersteund door een liveband speelt Mihai het ene na het andere melodietje op - jawel - een heuse panfluit. Hij doet dit niet onverdienstelijk; eerder dit jaar was hij mede daarom al te zien bij het tv-programma ‘Holland’s Got Talent’. Naast eigen nummers horen we ook herkenbare deuntjes zoals bijvoorbeeld het thema van Mario Bros en ‘Don’t worry, be happy’, dat het publiek voltallig mee neuriet. De keuze voor dit liedje is trouwens niet uit de lucht komen vallen; Mihai vertelt dat ze recentelijk een contract met Sony hadden gesloten, dat na vier maanden alweer verscheurd werd. Een opleving tijdens de show wordt veroorzaakt door het gastoptreden van Romy, een jongedame met een krachtige rockstem en een ijzersterke podiumattitude. Backstage, na het optreden, geeft ze te kennen grootste plannen te hebben voor een solocarrière. In de gaten houden dus! (TL)
De band Monomania vervolgt de avond met een mix van pop, rock en een beetje punk. Bij de uptempo stukken doet de formatie erg denken aan Blink 182, maar dan net wat softer. Gitaristen Elmer en Dirk wisselen de leadzang af en zingen ook regelmatig tweestemmig. In deze tweestemmige stukken is de zang het sterkst, waar ze solo niet altijd even goed weten te overtuigen. Monomania heeft een aparte podiumopstelling, met de zangers aan weerszijden van het podium en de bassist in het midden. Doordat de expressieve bassist vrij veel aandacht weghaalt bij de beide frontmannen werkt deze opstelling niet helemaal, wat opgelost zou kunnen worden door de bassist een stap naar achter of de beide zangers een stap naar voren te laten doen. Hoewel de nummers redelijk dertien-in-een-dozijn klinken, worden ze wel strak uitgevoerd. Een redelijk optreden van deze rockers. (RH)
Ook HIDO, oftewel Hoogleraren In De Onzinkunde, tapt weer uit een compleet ander muzikaal vaatje. Hiphop gemixt met funk en jazz. Met een uitstekende live band en twee enthousiaste lekker flowende rappers in de gelederen kan er eigenlijk maar weinig worden aangemerkt aan deze formatie. Toch krijg je het idee dat er meer uit te halen valt. Waar het de band dan vooral aan ontbreekt is catchy songs. Of beter gezegd, HIDO mist een hit. Het repertoire is allemaal van hoog niveau, maar er blijft maar weinig echt hangen. Misschien kan een extra zanger(es) uitkomst bieden, die dan bijvoorbeeld de refreintjes zingt. Verder niets dan lof, want er zijn maar weinig hiphop acts die zo fijn grooven en swingen als HIDO. (RH)
De zestallige formatie Conorach is van weer een heel ander kaliber. De band speelt een combinatie van folkmetal en powerrock en heeft met de charismatische frontman Jacco de Wijs een topperformer in huis. Dat hij zich niet laat wegjagen door de fikse regenbuien bewijst hij door veelvuldig op de spekgladde catwalk voor het podium zijn vertolkingen te doen. Het publiek is laaiend enthousiast en als hij bij ‘42 days’ met een Nederlandse vlag met VOC-logo staat te zwaaien, draagt dat bij aan een nog groter enthousiasme. De drumsolo tijdens ‘The fortress of dawn’ mag er ook best wezen. Aan het einde van hun set komt de gitarist nog even de catwalk op en als ze het laatste nummer gespeeld hebben, zou je bijna denken dat deze band de Peter Tetteroo Bokaal in de wacht gaat slepen. (TL)
The Defenders (voorheen The Beertasters) hebben het voorrecht als laatste vanavond te spelen. Frontman Robin Kuipers is een energiek manneke en rent bijna drie kwartier lang van het podium over de catwalk en weer terug. De aandacht is daardoor continu op hem gericht, terwijl de band vrolijk doorspeelt. Vrolijk is ook tevens het sleutelwoord; de stijl waarin The Defenders operen is ska, wat bij elk nummer een tandje hoger lijkt te gaan qua tempo. Tijdens ‘Puzzlemaker’ is er een kleine rustpauze ingelast en stelt Robin de zeven muzikanten voor aan het publiek. Reeds lang voor het einde zegt hij dat het laatste nummer eraan komt; dat terwijl er nog drie songs gespeeld worden voordat het werkelijk voorbij is. ‘Madtown’ is trouwens een ode aan de ‘gekke’ Delftenaren en valt in goede aarde bij het publiek. Als om kwart voor twaalf de show voorbij is, is het afwachten op de uitslag welke band er met de trofee naar huis mag. (TL)
Terwijl een regenbui - zoals er vanavond wel meer vallen - het grootste gedeelte van het publiek heeft weggejaagd, stellen alle bands van vanavond zich in een rijtje op het podium op. Met een bosje bloemen in hun handen luisteren ze geduldig naar het oordeel van de jury. Het is uiteindelijk de hiphopformatie HIDO, die zich de winnaar mag noemen van de felbegeerde trofee. De twee rappers krijgen de immense beker overhandigd en lopen ermee over de catwalk. Ja, komend jaar staat er hopelijk veel te gebeuren en één ding staat vast: volgend jaar zien we ze terug op Westerpop…