Op zaterdag 13 september vond in Ekko te Utrecht de eerste halve finale van de Grote Prijs van Nederland, categorie bands, plaats. Two Way Radio, Moonpilot, Curtains, Sheriff of Hong Kong, Wallnoize en Thozes gingen het muzikale gevecht aan. De Haagse zangeres Madeleine van Geuns van Two Way Radio hield voor 3VOOR12 Den Haag een verslag bij. Volgende week lees je een verslag van de andere halve finale, waarin ReBelle de Haagse eer zal vertegenwoordigen. Om 12.30 uur was het zover, ik werd opgehaald om naar de studio te gaan. Daar aangekomen hebben we spullen in de bus geladen en eten en drinken gehaald voor onderweg (want dat was wel 20 minuten rijden…) Rond 13.30 uur zijn we met een groep van 4 auto’s richting Utrecht gaan rijden. Na aankomst bij de Ekko moesten we nog een tijdje voor de deur wachten aangezien die maar niet open ging. Maar ja hoor, dan toch de deur open, spullen uitladen, backstage checken, even kennis maken met de mensen en podium op, om te soundchecken. De soundcheck ging goed, liep soepel en daarom waren we al snel klaar. En toen moesten we ons nog twee uur gaan vermaken... Dus op naar ’t Neude. Na een paar biertjes nog even de stad leeg gekocht (we zijn niet voor niets vrouwen) en op naar het eten! Rond 17.30 uur waren we terug bij de Ekko omdat een half uur later het eten klaar zou staan. Voordat we gingen eten ben ik met Dorus, Nelson en Tessa nog even backstage gaan zitten om lekker te zingen. Met wat tips van Nelson en de gitaargeluiden van Dorus hebben we veel lol gehad en zijn zeker productief bezig geweest. Het eten was goed geregeld, het was veel en vooral erg lekker! Tijdens het eten zagen we het buiten al steeds drukker worden. De mensen stonden in de rij en al snel liep de zaal vol. De eerste band begon om 19.30 uur. Elke band had 20 minuten om te spelen, niet lang maar wel lang genoeg om alles te geven. Na de derde band was het voor ons tijd om naar boven te gaan (backstage). Voor het optreden gaan we altijd inzingen en even de rust opzoeken met de band. Dit optreden was dat geen uitzondering. Omkleden, opmaken, zingen, chillen en klaar om te gaan. Om 22.00 uur was het onze beurt. Het ombouwen moest snel gebeuren (we hadden niet langer dan 10 minuten) maar gelukkig ging het soepel. Klaar om te knallen! De zaal stond vol, de mensen waren enthousiast en we hebben er een feestje van gemaakt. Ondanks dat het maar 20 minuten waren heb ik er 100% van genoten. Daarna kwamen 10 zenuwslopende minuten. De jury ging in ‘beraad’ en oh wat is dat irritant! Dus even praatje maken met die, en die, en die en wachten en wachten… Van de zes bands die meededen zouden er drie doorgaan naar de 2e ronde (een soort herkansing), twee bands zouden afvallen en één gelijk door naar de finale. Presentator Rick de Leeuw begon met de drie bands die naar de herkansing gingen. Hoe presentatoren dat toch altijd doen, ze weten de spanning zó op te bouwen dat een minuut wel een uur lijkt. De eerste naam was genoemd, wij niet. De tweede naam werd genoemd, wij niet. Voordat de derde naam genoemd werd, duurde het nog langer. Het publiek begon onrustig te worden, maar dat veranderde snel in geschreeuw toen de laatste naam bekend werd gemaakt, en nee, wij niet. Van de resterende drie bands zouden er twee afvallen en maar één winnen – en doorgaan naar de finale op 13 december in de Amsterdamse Melkweg. Vastgeklemd aan Do leek het nog 2 uur te duren. “De winnaar… unaniem gekozen door de jury… is geworden… TWO WAY RADIO!” Geschreeuw, gespring, gelach, etc etc. Alles gaat door je heen. Stiekem een traantje wegpinken, maar vooral de lachspieren die de volgende dag vast pijn zouden doen. De avond had niet beter kunnen eindigen.