Zonder te beseffen heeft het tweetal Haagse geschiedenis geschreven. Meer dan een kwart eeuw een vast baken in de Papestraat. Meer dan drie generaties muzikanten deden hier podiumervaring op. Vanaf januari nemen we afscheid van twee bijzondere Haagse horecakoppen; Ellie ten Have en Dries Hoogenraad zijn toe aan iets anders en geven ‘hun’ Lokaal Vredebreuk door aan nieuw bloed. “27 jaar is een lange tijd. Het is mooi geweest!” Het unanieme antwoord van Dries en Ellie. Het loslaten van Lokaal Vredebreuk is de juiste beslissing. “Het is goed zo”, zegt Dries. Beiden gaan zich toeleggen op iets anders. Dries gaat het ijzer in en wordt mede-eigenaar van firma Danderzei. Ellie start in december al in de zorg. Aankomende twee maanden zal het tweetal nog met volle teugen genieten. “Toen ik besloten had te stoppen, dacht ik ‘we gaan er nog één jaar tegenaan en dan is het voorbij, ook de rotte dingen die er bij horen’.” Ellie nam het besluit, “Ik heb er wel zeer lang over nagedacht.” Dries valt haar bij: “Eigenlijk liep Ellie hier al drie jaar mee.” De twijfel van Ellie, daar had Dries niet zo’n last van, “Nee, ik voelde dat niet zo, maar het is een heel goed besluit. Ik hoef niet meer zo nodig.” Bekend is dat de horeca een harde tak van sport is en gevoelig voor economische malaise. Ellie: “Het is hard sappelen en het baart ons ook soms zorgen.” Samen zijn ze op zoek geweest naar iemand die het over wilde nemen. “We hadden ons er bij neergelegd dat niemand het wilde voortzetten.” Dries lacht en zegt “Dat je er niets aan overhoudt is niet erg, maar tegen het afbreken zag ik erg op.” “We wilden een veiling organiseren. Iedereen met een stuk Lokaal mee naar huis”, roept Ellie enthousiast. Toch ging de kogel door de kerk, “Kees en Marijke nemen het over. Dit zijn geen bekenden van ons. Ons eindfeest wordt tevens hun overnamefeest en in het begin rollen zij zo verder om gaandeweg een eigen geluid aan de tent te geven.” Ellie lacht: “Ik ga dan op donderdagavond aan de bar zitten bij de bluesavond.” Dries: “Als ik nog ideeën had die vernieuwend waren was ik doorgegaan, maar je gaat jezelf alleen maar kopiëren. En misschien moet je nu wel radio 6 draaien om hip te zijn.” In de 27 jaar heeft heel musicerend Den Haag op dit podium zijn kunsten vertoond. Ellie is altijd de spreekbuis geweest naar bands toe. Ze legt uit, “We hebben altijd bandjes gehad. We begonnen met blues en later is het hele scala voorbij gekomen; Flamenco, pop, punk en ga zo maar door. Boozy is hier nog begonnen als klein mannetje met hanenkam. Zijn band NAOP heeft hier veel gespeeld.” De herinnering van NAOP tovert bij Dries een grote glimlach op zijn lippen, “Ja ze deden zelfs dingen met een discobox.” Ook de Suburbs (Subway), Nojoke, Black Heart Betty, Smutfish (John Dear Mowing Club) en De Nieuwe Vrolijkheid hebben hun eerste of tweede stap hier gezet. Boris van der Lek en Kaz Lux speelden soms ook mee. “Nederlands beste coverband, Harry’s Blind Date, speelde hier ieder jaar op 1 januari. Voor ons afscheidsfeest komen zij weer eenmalig bij elkaar.” Ellie is er trots op, “Weet je wat typisch Haags is, als er een goede band uit Zwolle speelt, komt er niemand. Of iemand speelt hier en dan staat er later een artikel in Vrij Nederland of wordt de band op Radio 1 gedraaid. Pas dan wordt men wakker.” Ook dichters kwamen hier. “Deze middagen waren legendarisch. Wat nu grote namen zijn, hebben hier gestaan; Diana Ozon, Bart Chabot, Pierre Wind, Astrid Roemer, Eric Schreurs (striptekenaar van Joop Klepzeiker), Theo van Gogh. Adriaan Bontebal organiseerde het allemaal.” Een ander mooi verhaal gaat over de band Violent Femmes. “Chrissie Hynde van The Pretenders had deze band ontdekt en nam de band mee als voorprogramma. Ik ging naar het concert van Violent Femmes in Paradiso en had er een cassettebandje van. Dit draaide wij hier veel. Een tijd later kwamen wat straatmuzikanten hier en vroegen of ze mochten spelen. Het eerste nummer dat ze speelden was er één van Violent Vamps. Op dat moment kijken Dries en ik elkaar aan en zongen mee, terwijl de band verbaasd was dat wij dit herkende.” Iets wat Ellie niet kan verkroppen is het subsidiebeleid, “Men heeft de mond vol over talentontwikkeling. Het talent begint juist hier, maar omdat we geen stichting zijn is er ook geen financiële steun. Misschien valt het ons zelf ook wel te verwijten. Als we er meer achteraan hadden gezeten…” Dries: “Het Hofkwartier is ook een moeilijke buurt. Horeca hier beginnen mag niet, bestaande horeca wordt gedoogd. De gemeente ziet deze buurt als woon- en winkelbuurt. Je moet eens weten hoeveel voeten het in de aarde heeft gehad dat Judith van de Oude Mol een terras wilde maken.” Jarenlang zagen Hagenaars, Lokaal Vredebreuk als links krakersbolwerk. Dit stigma is nooit verloren gegaan. “Klopt.” zegt Dries, “De fractie van de PSP en andere rooie rakkers kwamen hier vaak naborrelen. Krakers van de Blauwe Aanslag kwamen hier ook graag. In mijn dartteam zitten nog twee ex-krakers.” Maar welke herinnering is het sterkst bij het duo als het om Lokaal Vredebreuk gaat? Ellie: “Al die mensen, de betrokkenheid van velen, de trouwe klanten.” Dries denkt wat langer na; Het hele verhaal. Het was allemaal heel plezierig.” “Jazeker!” Roept Ellie, “In al die jaren heb ik maar één keer de politie gebeld.” Op 27 en 28 december wordt er een ‘Over en Sluit en Doorgeeffeest’ georganiseerd. Dit zal zeker emotioneel zijn voor Dries en Ellie. Een traantje zal weggepinkt worden. Ellie: “Ik moet er nog niet aandenken.” “Ik denk dat ik op vakantie ga en daarna pas terug kom.” aldus Dries gekscherend. Enkele highlights uit het programma: 30 okt. Lokaal op Volle toeren 08 nov. Chinless Wonder 13, 14 en 15 nov. Langweiligkeit Blues festival 22 nov. Echoes Drive 29 nov. Instant Karaoke band 06 dec. Cecile Morel 18 dec. Randy Piers trio