“Fuck Joeri, you’re playing like a cunt. The clicktrack is there for a reason, use it!”, aldus producer Greg Haver. Het gaat er hard aan toe in de studio hier in Engeland. Vandaag zijn we hier precies een week, en het gaat zeer voorspoedig. De bas en drumpartijen staan er nu allemaal op, en onze ‘studio-roadies’ zijn op het moment bezig met het opzetten van de microfoons voor Bram zijn gitaar. Het opnemen van een album is tot nu toe vooral een mengeling van veel wachten en momenten van keihard werken. We kwamen vorige week vrijdag aan. De reis naar de studio was nogal spannend. Het rijden aan de linkerkant van de weg ging er niet helemaal goed in bij gitarist/chauffeur Alex. Dat wilde nogal eens resulteren in gevaarlijke situaties. Echt gevaarlijk werd het niet omdat we de hele weg niet harder dan 70 gereden hebben. We waren vergeten dat de Engelse snelheidslimieten in mijlen worden aangegeven en niet in kilometers. We kwamen dus ook wat later aan dan gepland. Toen we aankwamen stond alles al klaar. Het drumstel was al opgebouwd en we konden dus meteen beginnen. Natuurlijk niet met het daadwerkelijke opnemen, maar met de pre-productie. Greg zat samen met ons in de ‘live-room’ en we speelden onze nummers, hij maakte wat aanpassingen aan de arrangementen en keek welke tempo’s het best waren. Het ging allemaal zeer snel en we leerden Greg goed kennen. Hij heeft de blije gewoonte om muziek met seks te vergelijken. “If you play that loud in that part of the solo, it almost seems like having a climax during te middle of the sex, it sucks” is nog een nette uitspraak. We lachen ons natuurlijk rot. Nadat dit gedaan was en de tempo’s vastgesteld waren ben ik begonnen met het inspelen van de drumpartijen. Wat nog een heel gebeuren was. Greg zijn engineer (de man achter de knoppen en microfoons) heeft een eigen manier om drums op te nemen. Omringd door 40 tot op de centimeter afgestelde microfoons moest ik in een aparte kamer mijn drumspel doen. De clicktrack is je vriend vertelde Greg mij. Nou, voor mij waarschijnlijk een verre kennis. Greg is een Welshman en die zijn nogal grof in de mond dus ik krijg door mijn koptelefoon de wind van voren als ik voor de 10de keer de klik met de clicktrack verlies. Uiteindelijk is de drumsound wel fantastisch en het is…ehm…inderdaad retenstrak. Na twee dagen stonden ook de baspartijen van Vincent op de tape. Nu vraag je jezelf natuurlijk af wat de rest doet tijdens dit geheel? Soms zit de rest van de band grappen te maken in de ‘controlroom’. Samen met de producer hebben ze het dan over van alles en nog wat en doen zoveel mogelijk hun best om de opperste concentratie van hun medemuzikant te breken. Vaker nog zitten we computerspelletjes te spelen op een van de drie gameconsoles. Ik persoonlijk speel ‘Pride and joy’ van Stevie Ray Vaughn foutloos uit in ‘hard’ met Guitar-hero. Verder kijken we veel films of spelen we pool op de pooltafel (logisch, als je er Stratego op zou spelen zou het geen pooltafel heten maar een Strategotafel). Natuurlijk werken ze ook aan de nummers, alles moet gefinetuned worden. Want na volgende week staat het voor eeuwig op het album. Naast computeren en luieren houden we ook nog een filmdagboek bij op YouTube. Natuurlijk gaan we niet zo diep als hier op 3VOOR12 Den Haag, maar wil je meer So What-gezelligheid zien check dan onze YouTube pagina. Volgende week het volgende deel over onze vorderingen in de studio!