Column: ‘Rob & Roll’ (15)

Een jubileum, een indrukwekkend vertrek en Primal Scream versus Gary Floyd

Rob Vondracek, ,

Wie had dat gedacht, 3VOOR12 Den Haag 5 jaar? Een avontuur dat het HPC met volle overtuiging aan is gegaan, na het verdwijnen van het illustere door vrijwilligers gerunde Haagse popblad Stork On Stage. 3VOOR12, de succesvolle VPRO muzieksite had in korte tijd een enorme ontwikkeling doorgemaakt, precies op het goede moment. Waarbij internet een steeds voornamere rol ging spelen in de popmuziek.

Een jubileum, een indrukwekkend vertrek en Primal Scream versus Gary Floyd

Wie had dat gedacht, 3VOOR12 Den Haag 5 jaar? Een avontuur dat het HPC met volle overtuiging aan is gegaan, na het verdwijnen van het illustere door vrijwilligers gerunde Haagse popblad Stork On Stage. 3VOOR12, de succesvolle VPRO muzieksite had in korte tijd een enorme ontwikkeling doorgemaakt, precies op het goede moment. Waarbij internet een steeds voornamere rol ging spelen in de popmuziek. En de actie ‘3VOOR12 Redt de goede muziek’ was een uitstekend ideologisch startdoel. De strijd tegen de vervlakking van de popprogramma's van de publieke omroepen was en is nog steeds hard nodig. Het idee van toenmalig HPC medewerker Ronald Stemmerich en de VPRO om te kijken of er in Den Haag een lokale vertakking kon komen bleek een gouden zet. Een droom van de VPRO dat naadloos aansloot bij het doel van het HPC om lokale bands meer landelijke aandacht te geven. Maar dan wel het liefst bands en muzikanten die muziek maken voor de muziek en niet voor het grote geld. Kritisch, maar met liefde schrijven over de popmuziek in de regio, dat was en is nog steeds de drijfveer van 3VOOR12 Den Haag. En dan gaat de grote 3VOOR12 baas herself weg! De reden is geloof ik dat ze haar hart volgt en toe is aan iets nieuws, 3VOOR12 staat op de kaart, dat mag je wel zeggen, en onze dank en waardering is dan ook groot. Leonieke Daalder heeft voor Nederlandse popmuziek misschien wel meer betekend dan ze zelf beseft. En dat sterkt ook onze overtuiging dat je als muzikant en muziekfreak je hart moet volgen en niet je portemonnee. En dan een interview in de VPRO gids met de Britse band Primal Scream. Een uitspraak van zanger Bobby Gillespie die mij intrigeert: “In de rock ‘n’ roll draait het niet alleen om de muziek, maar ook om de attitude, om hoe je eruit ziet”. De lifestyle van Bobby Gillespie was, voordat hij een brave rock ‘n’ roll papa werd, een bandleven, druipend van de drank, acid en heroïne. Primal Scream, de grondlegger van de Britse rave gitaarbands, deden aan feesten en rock ‘n’ rollen met zoveel mogelijk drank en dope tot je erbij neervalt. Wel in stijl, dat wel. Wat is zo'n uitspraak eigenlijk bullshit. Alsof je pas rock ‘n’ roll bent als je levensstijl een rit naar de afgrond is. Werkelijk belachelijk. En dan moet je er het liefst ook nog mooi uitzien, compleet met een Brits bloempotkapsel je graf in. En erger nog, de muziek van Primal Scream vind ik werkelijk geen reet aan! Slappe overgeproduceerde glam acidrock. Ik heb ze twee keer live gezien. De show was leuk, maar muzikaal een ramp. Ze konden hun gelikte studiosound totaal niet waar maken. Dan luister ik liever naar Black Kali Ma en Sister Double Happiness, twee Amerikaanse bands uit de jaren ‘90, beiden met frontman Gary Floyd die in de jaren ‘80 zanger was van de legendarische punkband The Dicks. De mooiste lelijke rock ‘n’ roll held, straight from Texas. Onbekend en wellicht ook onbemind, maar rock ‘n’ roll recht uit het hart! En luister naar zijn solowerk, een vertolking van het hartverscheurende ‘From the darkness to the light’, een prima middel tegen de herfstdepressie! Yeah!!