Het was weer een prachtige Haagse Popweek. Ik heb niet zoveel gezien als de afgelopen drie edities maar dat is ook bijna ondoenlijk met meer dan 120 bands, acts en dj's. Wat mij wel opviel tijdens de openingsavond was de enorme toename van organisaties en personen die zich bezig houden met allerlei vormen van bandcoaching en begeleiding van muzikanten. Heel erg goed dat men zo actief is, maar het moeten er niet zoveel worden dat je door de bomen het bos niet meer kan zien. Als band weet je bijna niet meer waar je moet beginnen. Dat er behoefte is aan coaching en begeleiding is wel duidelijk, maar ook aan een duidelijk loket waar je als band terecht kan. Daar kom ik wellicht de volgende keer op terug. Tijdens het tweede Haagse Popweek Seminar in het Koorenhuis, waar een aantal bands een presentatie gaven van hun strategieën, werd mij wel duidelijk dat bands op zoek zijn naar de goede vorm van communiceren en presenteren. En graag willen opvallen en scoren. Heel veel bands willen ook heel graag zelf het wiel uitvinden, maar daarbij regelmatig onnodige fouten maken. Kennis is macht. Dus mijn advies is dat je als band heel goed moet weten wat er te koop is en dat je heel goed moet weten wat je moet doen om succesvol te zijn. Wat je mogelijkheden en ambities zijn en vooral moet weten wat er speelt. De meeste bands willen toch uiteindelijk poepberoemd worden en leven van de muziek. Maar dat is uiteindelijk maar gegeven aan weinigen. Wees vooral kritisch op jezelf en verdraag kritiek en commentaar van anderen! En als je een demo uitbrengt, doe dit dan ruim voor het festivalseizoen en niet er middenin bijvoorbeeld. Dan boekt geen festivalprogrammeur je. Plan je zaken goed is hierbij het devies. Als er een Haagse muzikant wel kan leven van de muziek, dan is het Spike van Di-rect. Ik zag hem weer eens aan het werk tijdens de slotavond van de Popweek in het Paard van Troje, waarbij ik als hoogtepunt toch wel het optreden van The Deaf mag noemen. En dan vooral door de energieke podiumpresentatie van Spike zelf. Was ik eerst nog niet zo overtuigd van zijn ‘rock ‘n’ roll bedoelingen met The Deaf’, de afgelopen tijd heeft Spike mij zwaar overtuigd als vaandeldrager van de Haagse rock- en beattraditie. The Deaf gaf een optreden zoals ik ze niet vaak meer meemaak met Haagse bands. Superstrak, hard, rockend en nog goede liedjes ook, compleet met een vette moshpit in de zaal. En dat dwingt respect af, want leven van The Deaf zal voorlopig zeker niet aan de orde zijn. Wel met Di-rect waarmee hij de komende tijd weer flink gaat touren met het The Who Tommy musicalproject, waarbij alle grote theaters worden aangedaan. The Deaf als uitlaatklep van de grote rock ‘n’ roll honger, Echt wel! Mijn actie van de maand, The Deaf op Noorderslag! Yeah! In de YouTube links: zoek de verschillen of overeenkomsten tussen The Kjoe en The Deaf!