Het is vrijdag 16 mei, Tino van Leeuwen viert vandaag zijn verjaardag met een cd-presentatie in de Plato aan de Schoolstraat. De achtste cd ‘Mind Playing Sketches’ wordt ten gehore gebracht en is bijna geheel instrumentaal. Opvallend detail is dat de cd precies 20 minuten en 08 seconden duurt. Oftewel, als je het aan elkaar plakt krijg je 2008. Het jaartal waarin de cd is uitgekomen. Speciaal voor vandaag heeft Tino een witte outfit aangetrokken en zijn haar rood geverfd. Zo lijkt hij wat betreft haar als twee druppels water op de kleurrijke animatie tekening die op de voorkant van zijn nieuwe cd schittert. Een paar sigaretten later, een snelle hap naar binnen gewerkt, iedereen begroet, zichzelf zo comfortabel neergeploft op twee grote oranje Fat Boys, is het dan zover en kan de cd-presentatie beginnen. Tino wil persé zittend spelen. Boven zich wordt hij omringd door allerlei planeten en ruimteschepen. Aan het eerste nummer ‘I’ve been here around before’ gaat een anekdote vooraf. “Vandaag wordt het mijn 97ste optreden. Nu is dat niet zo bijzonder, omdat het net geen honderd is, maar toch. Mijn eerste nummer schreef ik in 1997 en dat wil ik als eerste laten horen.” Vanaf het tweede nummer komt Jerry erbij om te begeleiden op onder andere cajon. Hij speelt ook mee op de cd. Evenals Femke Japing, die een paar nummers later mee komt zingen, en Matty Ros die op gitaar komt versterken. Er hangt een ontspannen sfeer, de band zit op de grond. Net als de meeste bezoekers. Er gaan een paar dingen niet helemaal lekker qua Tino’s gitaarspel en dat valt Tino zelf ook op. Een aantal keren geeft hij aan dat hij zichzelf niet kan horen. Het euvel kan niet echt worden verholpen, maar dat mag de pret niet drukken. Harry Hoving van de Plato laat nog een krat bier aanrukken. Erg toepasselijk, want op dat moment zingt Tino ‘Bring me fame, bring me fame, bring me wodka, lemonade...’. In no time is het krat leeg, terwijl Tino lachend doorzingt. Terwijl hij dit doet volgt hij elke beweging in de zaak. Zelfs als er twee fotografen een camera naar de rechterhoek richten, vraagt Tino zich hardop af wat daar is. Matty dient hem van repliek: “Je bent gewoon para.” Tino is eigenwijs en praat graag. Tussen de nummers door worden leuke, soms grappige, anekdotes verteld. “We zitten zo relaxed op deze kussens, dat ik Femke af en toe even wakker moet schudden.” Slechts twee nieuwe nummers krijgen we te horen, omdat de cd bijna geheel instrumentaal is. Dat geeft meer ruimte voor het wat oudere werk als ‘Just like life’, ‘Dreamer’ en ‘Satan’s dictionairy’ en dat is helemaal niet erg. Nadat wordt afgesloten met Lovin’ Spoonful’s ‘Darling be home soon’ wordt Tino ‘Lang zal hij leven’ toegezongen door het publiek en komt er champagne tevoorschijn. Er worden speciale cd boxen en cd’s verkocht en onder een praatje en sigaretje worden deze gesigneerd. Tino kan zich geen mooier cadeau wensen op zijn verjaardag. Na afloop gaat hij al feestvierend de rest van de avond in.