Op vrijdagavond 29 februari keken een paar honderd man in het Paard reikhalzend uit naar de komst van Bloc Party-zanger Kele Okereke. Eigenlijk werd er gehoopt op meer gezichten van de Londense postpunkgroep. De zaal werd nog lange tijd in spanning gehouden en ondertussen voorzien van een soepele dj set van Jacques de la Disque. De sfeer werd lekker opgebouwd en langzaamaan gingen de voetjes van de vloer. Wat Jacques wél kon, en wat Kele naliet, was om te beginnen het mixen. Een goede dj kan toch minstens een vlotte overgang maken, dat wil zeggen, twee platen in elkaar laten overvloeien op natuurlijke wijze ofwel expres een kunstje laten horen waardoor het publiek weer op scherp staat. Kele kwam niet met Bloc Party vrienden, maar bracht wel een jongedame met zich mee die zich continu bemoeide met de apparatuur en wellicht het draaien an sich waar Jacques, als dj, uiteraard geen enkele moeite mee leek te hebben. Duidelijk werd het niet, wat er nu precies aan de hand was met de sympathieke frontman van de succesvolle groep, maar het leek er verdacht veel op dat hij van plaatjes draaien weinig kaas had gegeten. Dj’en is een kunst op zich en daar heeft de man zich behoorlijk in vergist. Het is precies wat hij uitstraalde. Met een vertrokken gezicht leek hij zich bewust te zijn van zijn eigen onkunde. Het publiek bleef Okereke grotendeels opvallend vriendelijk gezind al startte hij de ene na de andere onverwachte draak in. 80’s hits kwamen voorbij, maar ook 90’s liedjes als het al tot vermoeiends toe grijs gedraaide ‘Show me love’ van Robin S. Veel origineler werd Kele’s platenkeus niet, de tendens bleef gedurende de set vrij constant. Justin Timberlake en de Chemical Brothers deden het wel aardig op de dansvloer. Het hippe, verantwoorde werk van MIA en de Franse Uffie zaten ook nog in de platenkoffer, maar konden de set niet redden. Zoals hij in Haarlem al volledig de mist in ging, bleek ook nu weer dat Kele zich beter bij op zijn zangcarrière bij zijn band kan concentreren.