Jackie McKeown, Jamie McMorrow en Michael McGaughrin vormen met zijn drietjes de formatie 1990s. Nu zou je kunnen denken dat ze de jaren ‘90 vereren door muziek te spelen die in dat straatje ligt, maar niets is minder waar. Nee, 1990s dankt haar geluid vooral aan namen als Rolling Stones, David Bowie en The Fall. Typisch jaren ‘70 dus eigenlijk… De bandleden komen het podium op alsof ze gaan repeteren: met de rug naar het publiek worden een paar akkoorden aangeslagen, de drums getest, etcetera. Vervolgens gaan ze gewoon spelen, alhoewel gewoon, hun optreden gaat gepaard met een hele hoop energie. Zou het misschien komen doordat er een hoop (veelal jonge) meisjes op de 1990s zijn afgekomen? Het lijkt er wel op; zanger Jackie kan zijn ogen niet van ze afhouden en flirt gedurende het optreden openlijk met ze. Het is een vrij wonderlijk tafereel, aangezien hij er allesbehalve appetijtelijk uitziet. De nummers worden in eerste instantie in rap tempo na elkaar gespeeld, iets wat ook wel past bij de stijl muziek: vrolijke, gedreven, catchy gitaarpopliedjes. Het kan ook niet anders, hun debuutalbum ‘Cookies’ staat er vol mee. Uiteraard ontbreken ‘You made me like it’ en ‘See you at the lights’, na ‘You’re supposed to be my friend’ de tweede single, niet. Verderop tijdens het optreden treedt de kalmte een beetje in. De gitaarsolo’s worden langer en er komt zelfs een vleugje psychedelica om de hoek kijken. Eén meisje is zo enthousiast geworden dat ze gaat crowdsurfen. Het zet de toon voor wat er daarna gebeurt. Niet alleen de 1990s worden er uitgelaten van, er gaat een paar minuten later weer een meisje de lucht in. De handen die haar dragen drijven richting podium, waar ze dan ook terecht komt. Ze danst met zanger Jackie, onder luid gejoel van haar vriendinnen in het publiek. Leuk dat je dit soort taferelen meemaakt, ja toch? Na dik een uur gespeeld te hebben, verlaten de drie heren het podium. Er is geen twijfel over mogelijk; ze komen terug! En ja hoor, ze spelen hun knaller ‘You’re supposed to be my friend’. Het uitgelaten publiek gaat behoorlijk los, waarna het onvermijdelijke definitieve afscheid voor vanavond volgt. De 1990s kwamen, zagen en overwonnen!