Dit weekend is het zo ver; de allerlaatste editie van The Music In My Head. Voorafgaand aan het festival zal 3VOOR12 Den Haag verschillende acts uitlichten. Deze keer is het de beurt aan Templo Diez. Deze ‘Haagse’ band treedt op zaterdag 14 juni op tijdens The Music In My Head in het Paard van Troje. Templo Diez heeft al een boeiende carrière achter de rug. Deze band met internationale invloeden en leden is in 2002 opgericht door zanger/gitarist Pascal Hallibert. Verder bestaat Templo Diez uit: Leejon Verhaeg, Paolo Panza, Gloribel Hernández, Roman Escalda Schipper en Miranda Visser. Leden uit onder andere White Sands, Labasheeda, Cinema for the Ears, King Me en Praise the Twilight Sparrow. De muziek van Templo Diez, ook wel omschreven als een soundtrack voor dagdromen, brengt de luisteraar niet alleen in een andere wereld. Het heeft de band ook vaak naar het buitenland gebracht, zo ook een aantal keren naar Canada en Amerika, waar ze onder andere op het SXSW-festival stond in Austin, Texas en op CMJ in New York. De band legt grote afstanden af, maar dat doen ook de fans. Van heinde en ver komen zij naar een concert van Templo Diez. Onlangs zijn de opnamen afgerond voor de nieuwe cd genaamd Merced, de laatste van de trilogie, na Hoboken en Winterset. Hierop heeft Gloribel met haar warme engelenstem, een groot aandeel in de vocalen. Nu is het wachten geblazen tot deze uitkomt. We legden Templo Diez een aantal vragen voor. Van welke soort muziek/band of act krijgen jullie hoofdpijn? ”Alles wat vlak en niet echt is. Muziek dat gemaakt is om direct leuk te worden gevonden, zonder dat er enige vorm van risico is genomen. Typisch voorbeeld is Nickelback...” Waar worden jullie dan wel vrolijk van? Is dat meteen ook een inspiratiebron voor de band geweest? ”North Mississippi Hill Country Blues (R.L. Burnside, T-Model Ford,...), een hele eenvoudige vorm van blues, met meestal maar één akkoord. Het is niet direct een inspiratie voor Templo Diez, maar wel inspiratie voor de sfeer van sommige nummers (bijv. 1854 op onze tweede album Winterset).” Wat voor werk doen jullie in het dagelijks leven? “Dat is heel variërend. Opticus, IT ingenieur, dierenarts, call center, röntgenoperator.” Wat zijn jullie dromen? “Luister maar naar onze muziek. Daar is het makkelijk bij wegdromen.” Voor welke film hadden jullie de muziek willen maken? “Ongeveer voor elke Amerikaanse roadmovie. En liefst die met een slecht einde. Bij voorkeur in de zuidelijke staten. Of een donkere western film, bijv. ‘Once upon a time in the West’.” Zijn jullie tot alles in staat om jullie doel te bereiken? “Voornamelijk doen we gewoon ons ding. Dat is waarschijnlijk al een doel op zich.” Hoe zouden jullie je eigen muziek het beste beschrijven? “Een soundtrack voor je dagdromen. Rauw, eerlijk en psychedelisch.” Hoe schrijven jullie je nummers? “Eerst melodie, of riff, of akkoorden. Daarna tekst. Pascal komt met de nummers en de arrangementen is met de hele band gedaan.” Welke ervaring met deze band zullen jullie nooit meer vergeten? “Onze allereerste optredens. Nog nooit in Nederland gespeeld en gelijk naar de VS om op SXSW te spelen. Optredens in ‘barns’ met pickup-trucks voor de deur en cowboyhoeden voor het podium. Maar een tour in het algemeen is onvergetelijk omdat je dan voor twee weken met echt niets anders bezig bent dan met muziek. Als je twee weken achter elkaar iedere dag een optreden hebt, speel je samen zoals nooit tevoren. Dan kun je ’s middags voor de studio van een radiostation kotsend voor de deur staan van de alcohol van de avond ervoor en nog een geweldig optreden geven op de radio.” Staan jullie liever op het podium of zijn jullie liever aan het werk in de studio? “Verschillend. Pascal kan dag in en dag uit in zijn studio zitten, maar de rest speelt, denk ik, liever live. Het samenspel, de sfeer, voor een uur lang wegkruipen in de muziek. Zonder erover te praten of na te denken.” Wat maakt jullie uniek? “Beetje standaard verhaal, maar als band hebben we verschillende achtergronden en interpretatie van muziek. Als de een iets traditioneels wilt doen, begeleidt de ander hem wel weer met iets experimenteels.” Wat voor muziek hebben jullie de hele dag in je hoofd zitten? “Alles. Het wil maar niet stoppen. Hoe krijg je het uit je hoofd. Help!” Wie zijn jullie grootste voorbeelden? “R.L. Burnside, Moe Tucker, Cat Power, Sterling Morrisson, Georges Delerue, Cormac McCarthy, John Fante...” Wat is het beste nummer ooit geschreven? Leejon: “pffff, Pale Blue Eyes van de Velvet Underground. Lou Reed haalt sommige tonen net niet, maar wel met de meest intense emotie die je maar kunt voorstellen.” Pascal: “Colors And The Kids van Cat Power… Wacht, wacht, wacht… Moonshiner van Bob Dylan.” Wat zijn jullie favoriete onderwerpen voor jullie muziek? “Reizen en introspectie, destructie en creatie...” Als ik mijn eigen festival had dan... ”zou ‘Darker my Love’ (combo uit Los Angeles) spelen.” Laatste editie TMIMH. Is dat jammer of juist goed, tijd voor nieuwe initiatieven? “Natuurlijk vinden we dat jammer, maar we begrijpen de uitleg die de organisatie geeft op de landelijk 3voor12.” Gaan jullie zelf ook nog optredens bekijken op TMIMH? “In ieder geval Stephan Malkmus. Kijken of de Sinead O’Connor fans tijdens zijn optreden weer zo boos worden als toen Pavement samen met Sinead op Lollapalooza speelden.” Wat willen jullie tot slot nog kwijt? “Dit najaar verschijnt onze nieuwe cd ‘Merced’. Wat je daarop kunt verwachten? Luister dan eerst maar naar onze pas verschenen EP ‘Crowheart’ die via het Franse label Hinah is uitgebracht.”