Je kent ze vast wel. Bands die overal en onder elke omstandigheid wel een feestje kunnen bouwen. Zo ook Infadels. Ze staan dan ook niet voor niks bekend als ‘feestband’. Die reputatie wisten ze weer geheel waar te maken afgelopen woensdag 18 juni in de grote zaal van het Paard van Troje. De eer was aan Nederlandse nieuwkomer Hit Me TV om de avond te openen. “Als eerste band staan we vier keer achter elkaar in het Paard”, aldus de band verwijzend naar het The Music In My Head festival dat afgelopen weekend plaatsvond in het Paard. Hun eerste album,ook genaamd Hit Me TV, is net uit en de promotie loopt op volle toeren. Om half negen, als de band op het punt staat te beginnen, is de zaal nog halfleeg en de balkons zijn nauwelijks gevuld. Met opener ‘Not a real talent’ laat de band meteen horen waar ze voor staat. Dit is onze sound, en nu maar dansen! Met ‘The boy has plans’ knallen ze hun tweede song de zaal in. Meteen valt op wat uniek is aan deze band. Ze mixen verschillende stijlen, waaronder pop, rock en techno, en weten dat op een commerciële manier aan de man te brengen. En dat zonder daarbij aan originaliteit te verliezen. Toch wil het publiek niet erg geboeid luisteren naar de show. Het gepraat blijft onophoudelijk aanhouden als het publiek langzaam maar zeker binnendruppelt. Gelukkig wordt het enthousiasme van de heren er niet minder om. Aan het eind van de set wordt er toch nog even meegedanst op ‘Maybe the dancefloor’. Op een paar diehard fans na die vooraan staan te swingen weet het publiek jammer genoeg niet echt de waardering te geven die Hit me TV wel verdient. Even over half tien zijn de silhouetten van Infadels zichtbaar op het podium. Het publiek staat te joelen en de vijf bandleden hebben er duidelijk zin in. Veel songs van het nieuwe album ‘Universe in reverse’ komen voorbij, waaronder het gelijknamige ‘Universe in reverse’, ‘Make mistakes’ en de nieuwe single ‘Free things for poor people’. Bij elk nummer wordt er vrolijk gestampt en gehost. Voor de afwisseling tijdens de show wordt er veel met licht gespeeld. Tussen de instrumenten staan lichtbalken die soms fel oplichten waardoor er van de bandleden alleen nog het silhouet zichtbaar is. Verder is het geen moment rustig op het podium. Robotbewegingen, hoge jumps, een halve moonwalk. Er verdwijnt zelfs een bandlid het publiek in als toetsenist Richie zich aan een crowdsurf waagt. Uiteindelijk komt hij, na het vele hijsen en trekken van de medebandleden toch weer in veiligheid het podium op. Na vanavond zullen veel mensen in het publiek verdacht veel naar bier hebben geroken. Veel bierglaasjes, nog gevuld met bier, gaan er door de lucht tijdens de show. Ook de bandleden zelf zijn dan niet veilig, als er van het balkon bier naar ze wordt gegooid. Maar het mag ze niet deren. Dat de band te kampen heeft met geluidsproblemen, is al meteen duidelijk. De geluidsman rent regelmatig gestresst het podium over. Halverwege de show begeeft de microfoon van zanger Bnann het zelfs, maar het publiek neemt het graag van hem over. Als na ruim een uur de show erop zit, wacht het publiek smachtend op een toegift. Uiteraard kunnen de mannen niet zomaar weggaan. Met het sterke ‘Can’t get enough’ sluiten ze de show af. Veel fans hebben de avond van hun leven. Voor een ander lijken de songs van Infadels soms wel erg op elkaar en mist de show afwisseling, waardoor anderhalf uur wat lang is. Maar een feest was het niettemin.