Tekst: Leontine de Reede en Remco van der Ham Foto’s: Ron van Varik, Inge van Holstein en Peisam Tsang De Leidse Hout, het buurtpark in Leiden, was afgelopen zondag weer het toneel voor een nieuwe editie van Werfpop. Met acts als Kraak & Smaak, Claw Boys Claw, Electric Eel Shock, Sticks & Rico, Heavy Trash en Junior Eats Alone was er werkelijk voor ieder wat wils dit jaar. 3VOOR12 Den Haag was er uiteraard weer bij en maakte het volgende verslag. Left In The Middle Werfpop trapt traditioneel af met de winnaar van de bandwedstrijd die aan het evenement verbonden is. Een mooie kans voor het regionale Left In The Middle om zich groots te kunnen presenteren op hun favoriete festival. Dat deze kans dik verdiend was, laat de band van begin tot einde zien. Snel, strak en hard zijn sleutelwoorden voor dit energieke optreden met een vrij hoog Peter Pan Speedrock-gehalte. Left In The Middle beukt heftig in op de eerste bezoekers. Niemand durft op dit tijdstip al uit te pakken met wildebrassenrijen, ondanks de bokkensprongen van de band zelf. Voorzichtig komt het katerige publiek dichterbij. Junior Eats Alone De Leidse band Junior Eats Alone behoeft eigenlijk geen introductie meer. De band maakte het afgelopen jaar een grote sprong naar het sterrendom en heeft een dikke kans door te breken bij een brede doelgroep. Opgelucht komt het publiek van alle leeftijden naar voren. Junior Eats Alone bewijst eens te meer een lekkere festivalband te zijn met een geluid dat zowel luchtig als gemakkelijk in het gehoor ligt. De overgangen tussen de liedjes lijken evenwel te verwateren omdat de sound van het begin tot het einde consistent is en weinig uitschieters heeft. Hospital Bombers Komen ze nou uit Amsterdam, Leiden of Den Haag? Of misschien wel uit al die steden een beetje. Het maakt eigenlijk niet veel uit, Hospital Bombers is en blijft goed! En zo ook op Werfpop. Een goed opgebouwde set door de drie heren en dame met het nummer ‘Bad neighbourhood’ als hoogtepunt. Dat nummer staat overigens ook op de laatste editie van de Ontzettend Leiden-cd, ook te beluisteren in de Haagse YouBox (www.haagseyoubox.nl). Zanger/gitarist Jan Schenk houdt ook nog een quiz met het publiek. “Wie kan raden waar het volgende nummer op lijkt krijgt een sticker.” Na afloop blijkt het Tokio Hotel te zijn, al hoorden wij het er niet in terug. Het zal wel aan ons liggen… Enge Buren Ongetwijfeld is dit de meest originele carnavalsact van Nederland. Nummers van bijvoorbeeld André Hazes, Doe Maar, Eros Ramazzotti, Queen, Rammstein, The Shorts en Nirvana worden voorzien van eigen (Nederlandstalige) teksten, muziek uit verschillende nummers worden door elkaar gehusseld en in combinatie met een humoristische podiumact krijgen ze ongetwijfeld elk publiek plat. Zo wordt ‘Een beetje verliefd’ achterstevoren gezongen, spelen ze ‘Als sterren aan de hemel staan’ op de muziek van Rammstein en worden ‘Smell like teen spirit’ van Nirvana, ‘Ice queen’ van Within Temptation en de Kabouterdans tot één nummer omgesmolten. Hoogtepunt van de set is hun versie van ‘Se bastasse una canzone’ van Eros Ramazzotti, wat is omgedoopt tot ‘Ik heb zo’n zin in een pizza Calzone…’ Jammer dat dit al zo vroeg in de middag is, want je hebt hier eigenlijk nog wat meer bier voor nodig… Electric Eel Shock Eén van de hoogtepunten van de 27e editie van Werfpop is toch zeker Electric Eel Shock. Voor de tweede keer in amper een jaar tijd spelen de Japanners in Leiden. De drie Ozzie-freaks bouwen hun show op rond een gezonde dosis zelfspot en lachen zelf het hardst. De uitstekende metalsongs, Engelstalig, maar niet altijd als zodanig herkenbaar, worden in een rap tempo goed genoeg uitgevoerd om ook respect te oogsten bij de echte muziekliefhebber. Hilarische hoogtepunten zijn het doorhakken van een meloen met een gitaar en de klim in mast op het podium. Gemist wordt de act van de oude drummer, die de shows opluisterde in de kenmerkende Chili Peppers outfit, namelijk een sok. NOISIA Klokslag vijf uur is het tijd voor een potje onvervalste drum ’n bass. Geen tijd om rustig een hapje te eten dus. De voetjes moeten van de vloer! En dat lukt gelukkig prima met deze formatie. Op de bandfoto staan drie personen afgebeeld, maar op het podium staan er slechts twee waarvan de een duidelijk een groter aandeel heeft dan de ander. Het blijft toch wel saai, het kijken naar mensen die naar een stel computerschermen staren op het podium. Maar gelukkig maakt de muziek veel goed en als ‘Flatbeat’ van Mr. Oizo ook nog voorbij komt is het feest compleet. HateSphere Het meeste publiek lijkt uit te komen kateren met het Deense Hatesphere. Dé band om de aanwezige hoofdpijn uit je schedel weg te blazen. Ook een logistiek technisch probleem kan de groep niet van zijn stuk brengen. Een muur van ultrastrakke metal van de bovenste plank jaagt over het modderige veld om weglopers op te jagen. Eindelijk ontstaat er, voor het eerst op deze mooie dag, een behoorlijke pitt waaruit niet zelden lichtgewonden in een waas van euforie naar buiten rollen. Grunts van die lekkere, diepe soort worden tot een energiek geheel gebracht door opzwepend snelle riffs en drums. Sticks & Rico Vaste gasten Sticks & Rico zijn ook dit jaar van de partij om de Leidse fans van een portie onvervalste hiphop te voorzien. De hoogtijdagen van het creatieve duo lijken geteld. Na de totale chaos van de afgelopen jaren is het publiek iets terughoudender geworden. Er is weinig nieuws onder de zon en ook de oude favorieten kunnen niet teweeg brengen wat een jaar eerder nog zo gemakkelijk leek. Er schort weinig aan de show maar de aanhang hunkert na het grijs draaien van de successen van ‘Eigen Wereld’ naar een nieuw album. Het enthousiasme van beide Zwollenaren is in het begin van de set bescheiden, maar gelukkig willen Rico en Sticks tegen het einde van de set nog opleven als het Leidse publiek toch ook eindelijk zijn best gaat doen een feestje te bouwen. Heavy Trash Een behoorlijk potje rock ‘n’ roll dat velen verrast laat opveren. Jon Spencer en Matt Verta-Ray draaien hun hand er niet voor om. Een verplicht nummer voor iedere liefhebber van rockabilly met een dikke snuif punk, maar duidelijk ook lekker genoeg voor het in de basis weinig nieuwsgierige Leidse festivalpubliek. De jonge generatie kijkt verbaasd op naar die ouderwetse bas maar besluit tegelijkertijd warm te lopen voor de Amerikanen. Je kunt weinig anders dan je erbij neerleggen en te dansen met je slippers in de blubber. Claw Boys Claw En ja hoor, daar zijn ze weer! Het lijkt wel of de festivals van Nederland één grote superdeal hebben gemaakt met de boeker van deze Amsterdamse band. Er zijn maar weinig festivals waar ze dit jaar niet te zien zijn. Gelukkig is het wel gewoon een goede band en vermakelijk om naar te kijken. Peter te Bos is een zeer natuurlijke frontman die het publiek goed bij het optreden kan betrekken. Natuurlijk mag hun (enige) Top 40-hit ‘Rosie’ niet ontbreken in de set en het nummer wordt dan ook luid meegezongen door het Werfpop publiek. Als toegift spelen ze het nummer ‘Locomotive breath’, afkomstig van hun tweede album ‘With Love From The Boys’ uit 1986. De presentator van Werfpop mag meteen de refreinen nog even meedoen. Een leuk feestje op Werfpop. Kraak & Smaak De trots van Leiden, dance-act Kraak & Smaak, mag Werfpop 2008 afsluiten. In 2005 stonden zij ook al op het festival, maar in de tussentijd is Kraak & Smaak uitgegroeid tot een wereldact. Jammer genoeg maakt drummer/zanger Ro Krom geen deel meer uit van Kraak & Smaak. Dat is zeker een gemis, want Ro was toch de absolute smaakmaker. Voor hem in de plaats is de Haagse drummer Andre Kemp gekomen, absoluut een goede drummer, maar de uitstraling van Ro Krom heeft hij niet. Desondanks staat de muziek van het producerstrio Oscar de Jong, Mark Kneppers en Wim Plug nog steeds als een huis en krijgen ze Werfpop moeiteloos aan het dansen. Om 23.00 uur is het afgelopen en gaan de echte diehards nog even naar de afterparty in het LVC.