Verslag Plein Open 2008: Turfmarkt

Dé plek voor de liefhebber van alternatieve muziek

Was vorig jaar de Turfmarkt nog een groot succes, dit jaar viel het allemaal toch wat tegen. Niet zozeer op muzikaal gebied, maar wel qua interesse van het publiek. Het Spuiplein heeft dit jaar duidelijk de voorkeur bij de Plein Open bezoeker. Toch kon de liefhebber van elektronische en alternatieve muziek ook dit jaar weer prima terecht op de Underground Stage aan de Turfmarkt.

Dé plek voor de liefhebber van alternatieve muziek

Tekst: Annelies van Es, Ramon Keyzer, Marije Pluym en Remco van der Ham Foto’s: Peisam Tsang en Linda Bruggeman Was vorig jaar de Turfmarkt nog een groot succes, dit jaar viel het allemaal toch wat tegen. Niet zozeer op muzikaal gebied, maar wel qua interesse van het publiek. Het Spuiplein heeft dit jaar duidelijk de voorkeur bij de Plein Open bezoeker. Toch kon de liefhebber van elektronische en alternatieve muziek ook dit jaar weer prima terecht op de Underground Stage aan de Turfmarkt. Burka Barbies Aan de Haagse band Burka Barbies de eer om als eerste aan te treden in de legertent op de Turfmarkt. Volgens de MySpace van deze band bestaat de formatie uit vijf leden, maar vanmiddag tellen we er toch echt maar vier… De vier spelen postpunk waarbij de scheurende gitaren, beukende drums en schreeuwende zang natuurlijk niet ontbreken. Zanger GRDS heeft een witte pruik en cowboyhoed op. Het ziet er grappig uit, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het voegt weinig toe aan het optreden. Het is duidelijk dat de band nog niet heel lang bestaat, want het rommelt nog behoorlijk. Het is wel leuk om te zien dat drumster Floor, een vrij klein meisje, kan beuken alsof ze een vent van 120 kilo is. Rock on! TCODO Op het Underground Stage (wat overigens een snikhete tent bleek te zijn) was het vervolgens de beurt aan Tiger Counter Of Drog Orkestar. Door technische probleempjes moest er tussen bijna ieder nummer aan het geluid gesleuteld worden, waardoor de vaart uit hun optreden werd gehaald. Hierdoor misten de monotome nummers het effect wat de band er ongetwijfeld wel mee had willen bereiken. Een gemiste kans… DJ Overdose Na TCODO is het om 17.00 uur de beurt aan de Haagse internationaal bekende DJ Overdose, alias Dream Disco. Deze aan hiphop verknochte man heeft over de hele wereld op verschillende festivals gedraaid en produceert zijn eigen tracks. Helaas blijft het publiek op de Turfamrkt achterwege. Er staan zeggen en schrijven zes mensen voor het podium, waarvan er wel vier helemaal in de muziek opgaan. Overdose draait heerlijk relaxte hiphopachtige beats. Het kleine aantal toeschouwers heeft duidelijk invloed op de DJ, hij staat een beetje te ouwehoeren met een “collega” en staat rustig een peukie te roken. Een jongentje die rond een boom een paaldansact opvoert krijgt meer bekijks. Overdose heeft er duidelijk geen plezier in. Uiteindelijk komen er nog wat oma’s kijken naar de grooves die uit de tent komen. Overduidelijk een gevalletje “wrong time and place”. Deze man verdient meer eer. Lawn Lawn heeft een lange reis gemaakt vanuit Groningen om in een klein tentje op Plein Open te mogen spelen. Zanger/gitarist T-tuszz is vrij lang waardoor zijn hoofd deels schuil gaat achter het tentdoek. Het doet wat knullig aan. De band speelt rock waarbij de gitaren een absolute hoofdrol vervullen en af en toe bijna uit de bocht gieren. De nummers zijn goed opgebouwd waarbij vooral de goede netjes afgeronde eindes opvallen. De meeste nummers worden helemaal afgebouwd van heel groots met gierende gitaren tot heel klein en subtiel. Het is knap hoe deze door de jaren negentig rock en grunge beïnvloede band zijn hoofd boven water kan houden en toch veel speelt door heel Nederland. Een zeer goede en originele band die een groter podium verdient dan dit tentje op de Turfmarkt. Mexican Holiday Mexican Holiday combineert punk met surf. Dit zou heel origineel en leuk kunnen zijn maar werd een van de slechtste optredens van de dag. De punknummers zijn ook echte punk nummers a la Ramones waarbij de frontvrouw haar teksten (zijn het wel teksten…) in, maar vooral naast de microfoon schreeuwt. Met zingen heeft het niks te maken, het zijn meer oerkreten die vanuit het puntje van haar tenen komen. Leuk is wel het kinderlijke enthousiasme waarmee de zangeres helemaal op gaat in de muziek. En daardoor heeft ze niet eens door dat haar microfoon stekker eruit vliegt en haar gebrul heel eventjes niet te horen is. Het geheel is zeer rommelig en rammelt aan alle kanten maar is wel weer vermakelijk en grappig om te zien. 2562 Rond 20.00 uur is het Turfplein duidelijk drukker bevolkt. Hagenees Dave Huismans, alias DJ 2562, maakt een vorm van dupstep/2-step en techno. De naam dankt hij aan de postcode van zijn huis in het Regentessekwartier, waar hij al zijn platen heeft geproduceerd. Zijn debuutalbum ‘Aerial’ is een maand geleden uitgebracht op een Brits label (Techtonic), waar deze vorm van muziek heel populair is. Hij heeft duidelijk meer interactie met het publiek dan zijn DJ-voorganger Overdose. De sfeer is gemoedelijk. Er wordt veel gedronken en sommige mensen zijn duidelijk in trance door zijn muziek. De platen laat hij goed in elkaar overlopen. Vier jonge gasten gaan compleet uit hun dak. Maar ook hier lijkt dat de man ergens anders beter op zijn plaats geweest was. Misschien heeft het mooie weer en de zomervakantie er toe geleidt dat het Turfplein dit jaar wat minder bezocht is. Bonne Aparte Vol verwachting staan we om 21.00 uur op de Turfmarkt want het is de beurt aan Bonne Aparte. Dit Fries/Groningse zestal creëert een hels kabaal, maar af en toe is er ook een mooie melodie te bekennen. Uiteindelijk duurt het nog zeker vijftien minuten voordat de band start met spelen. Dit is voornamelijk te weiden aan technische problemen. De band raakt hierdoor duidelijk gefrustreerd. Ze staan bekend om over de rooie te gaan, maar dit dan met betrekking tot hun muziek. Het karige publiek blijft hoopvol wachten. Tijdens het begin van het optreden blijven er zich problemen voordoen. Dit maakt het gehele optreden wat rommelig. Als ze eenmaal spelen klinkt het als een klok, maar eerlijk is eerlijk, je moet er wel van houden. De zanger beweegt zich tijdens het optreden spastisch voort en de tent is zo laag dat de jongens flink moeten bukken. Uiteindelijk vraagt het publiek of het geluid niet wat harder kan. Bij deze vorm van muziek verwacht je iets meer show. Houd je van gekheid en Captain Beefhart dan is dit zeker een aanrader, althans zonder de technische troubles!