Wie nog steeds denkt dat Xavier Rudd een man is met een gitaar, zit er behoorlijk naast. Op woensdag 2 juli stond het podium in de grote zaal van het Paard van Troje helemaal vol. En dan niet met bandleden, maar met één grote constructie en een wel erg uitgebreid drumstel. Als Rudd op komt en begint te spelen op zijn instrumenten, kijken de fans verbouwereerd naar de Australiër. De verschillende klanken van de yirdaki’s, djembe drums, gong, gitaar en nog veel meer instrumenten en zijn prachtige stem zorgen voor een in trans makende sfeer. Toch kan er ook goed gedanst worden op de muziek. Vooral de drummer zorgt voor een goede dansbeat. Al na het eerste nummer is het duidelijk dat de show boven verwachtingen is; de toeschouwers kunnen hun geluk niet op en klappen en fluiten telkens als ze daar de kans voor krijgen. Tijdens de show spelen de mannen hun nummers erg uitgebreid. Telkens als een nummer klaar is, is het even stil en gaat het nog een paar minuten verder. In de zaal slaat dat af en toe over op verveling en begint er hier en daar wat geroezemoes, wat tot ergernis leidt en een hoop ‘sssst’. Terwijl vele met de ogen gesloten in trans aan het dansen zijn, loopt de show ten einde. De mannen gaan naar achter, maar worden met luid gebrul, gestamp en geklap weer terug op het podium geroepen. Het optreden gaat weer verder. Nog twintig minuten kunnen de fans genieten van Xavier. Deze keer niet achter zijn stellage, maar staand achter de microfoon. Daarna is het echt op. De drummer loopt af terwijl Rudd nog even blijft staan. Zonder instrumenten begint hij te zingen. Na de eerste twee zinnen wordt de zaal zo stil dat zelfs de ademhalen van de Australiër te horen zijn. Hij zingt over de aarde, over haar schoonheid. Dan begint hij over de toeschouwers, bedankt ze met heel zijn hart en loopt onder een oorverdovend applaus af.