Vive La Fête doet naam eer aan

Vrolijke Franstalige elektrosounds met pit

Maartje van 't Hof | Foto's: Remco van der Ham, ,

Vive La Fête was op zaterdag 18 januari in het Paard van Troje voor hun ‘Late Night Show’. De enorme belangstelling voor deze Belgische elektropopband bleek uit de bomvolle grote zaal waar het optreden plaatsvond. De onvermoeibare groep speelde vol overtuiging energieke nummers en liet de bezoekers anderhalf uur uit hun dak gaan.

Vrolijke Franstalige elektrosounds met pit

Vive La Fête was op zaterdag 18 januari in het Paard van Troje voor hun ‘Late Night Show’. De enorme belangstelling voor deze Belgische elektropopband bleek uit de bomvolle grote zaal waar het optreden plaatsvond. De onvermoeibare groep speelde vol overtuiging energieke nummers en liet de bezoekers anderhalf uur uit hun dak gaan. De verschijning van Els Pynoo is alles behalve doorsnee. Ze komt het podium op in een opvallend gewaagde outfit die iets weg heeft van een strapless balletpakje gecombineerd met een netpanty. Zelfs schoenen draagt ze niet: ze huppelt de hele show op blote voeten heen en weer. Haar Franstalige stem zet het puntje op de ‘i’ en past perfect bij haar sexy looks. Danny heeft de uitstraling van een coole rockster met zijn leren broek, zwarte halflange emo-kapsel en smokey eyes. De toeschouwer zou niet verwachten dat dit stel op een boerderij woont. Jammer genoeg valt dat de rest van de band daar enigszins bij in het niet. Het publiek komt snel los, overduidelijk zichtbaar aan het uitbundig gespring op elke beat en de talloze handen die de lucht ingaan. De vrolijke elektronische deuntjes van nummers als ‘Ne touch pas’, ‘Noir desir’ en ‘Tokyo’ brengen iedereen in een euforische extase. Naarmate het concert vordert, vliegen er her en der bekers met bier door de lucht. Hetzelfde gebeurt met een aantal feestgangers die zin hebben in een potje crowdsurfen. Dit zorgt samen met de weedlucht voor een heerlijk festivalgevoel. De fans kunnen hun geluk niet op als Els het publiek instapt. Ze laat zo zien dat ze geen last heeft van sterallures en niet bang is voor direct contact met haar bewonderaars. Niets leuker dan te zien hoe een band op deze manier waardering voor zijn fans laat blijken. De muziek is weinig afwisselend en de songteksten zijn vaak zo simpel dat het lijkt op Frans voor beginners. De nadruk ligt daarentegen veel meer op de show die Vive La Fête weggeeft. Dit wordt merkbaar als het publiek aanmoedigend terug joelt als Els heel vals en schel in de microfoon begint te krijsen. Het bewijs dat de band erin is geslaagd een perfecte mix te creëren tussen muzikale prestatie en feestelijke show. Tijdens de performance zijn alle ogen voornamelijk op Els gefixeerd, maar als ze tegen het einde van het optreden het podium verlaat springt de denderende gitaarsolo van Danny er wel degelijk uit. Ook bassist Dirk Cant staat nu in tegenstelling tot de rest van de avond voor even in de spotlights. Helaas geeft de groep aan het eind geen tweede toegift, maar in plaats daarvan een andere interessante bonus: Danny gooit zijn gitaar het publiek in. Voor wie hem vangt kan de avond niet meer stuk! Na een droog “Tot ziens”, verdwijnt de groep van het podium en wordt het concert afgesloten met ‘The popcorn song’. Aan de vrolijke gezichten van de bezoekers is te zien dat iedereen genoten heeft van dit feest. Vive La Fête doet haar naam zeker eer aan.