De Boerderij aan de Zoetermeerse Voorweg was afgelopen zondag decor voor een optreden van de gedeeltelijk Haagse symfonische metalband Norush en de rockers van Uriah Heep. Het Engelse Uriah Heep, wat in Nederland nog altijd behoorlijk populair is, doet onder meer ons kikkerlandje aan om wat liedjes te laten horen van de 21e studio cd. ‘Wake The Sleeper’ zal in maart moeten gaan uitkomen en is het eerste nieuwe album sinds 1998. De laatste jaren zijn er nog wel zeven live albums en een aantal verzamelaars uitgebracht. Helaas is het niet meer mogelijk om op te treden in de originele bezetting, alweer uit 1969. Voormalig zanger David Byron is in 1985 op 38-jarige leeftijd overleden aan een epileptische aanval tijdens een leverstoornis. Wel speelt de originele gitarist Mick Box, inmiddels 60 jaar, nog steeds in de band. De overige bandleden zijn Trevor Bolder (ex- David Bowie, ex- Wishbone Ash) , Phil Lanzon, Russell Gillbrook en de huidige zanger Bernie Shaw. Voordat deze rocklegende optreedt, is het de beurt aan Norush. Zij mogen gedurende de maand maart in het voorprogramma van House of Lords door Europa touren. Het vijftal is niet de ideale opener voor Uriah Heep. Het is allemaal toch wat harder en scherper, maar na een wat moeizaam begin met ‘Final concession’ komt de band steeds meer op gang en wordt het eigenlijk met het nummer beter. Hier en daar probeert Norush wel heel veel in één liedje te gooien en lijkt het af en toe een beetje bijeen rapen van Iron Maiden, AC/DC en Black Sabbath riffs. Wellicht wat meer de K.I.S.S. methode toepassen (Keep It Simple, Stupid). Maar songs als ‘Bad dream’, ‘No turning back’ en ook ‘Electric silk’ zijn uitstekende liedjes en met nog wat meer repertoire staat hier een uitstekende live band. Na een korte break is het dan eindelijk tijd voor Uriah Heep. De mannen laten een aantal nieuwe nummers horen. Zanger Bernie Shaw is geen David Byron, maar toont aan een prima zanger te zijn en een absoluut showbeest. Deze ouwe lullen weten absoluut wat rocken is en vol overgave nemen zij het publiek mee met een prima optreden. Het is pas de derde gig van de nieuwe tour, wellicht dat de heren er daarom ook nog wel zo’n zin in lijken te hebben. De set is een aardige afwisseling van nieuw en oud werk. Maar het gros is toch echt gekomen voor de oude nummers. Jeugdsentiment ook wellicht voor velen. ‘Overload’, ‘Tears of the world’ en ‘Shadow’ komen van de nog te verwachten nieuwe release, maar de klassiekers mogen niet ontbreken. Bij ‘The wizard’ is er een vlaag van herkenning en vanaf dat moment kan het niet meer stuk. Zeker niet als ‘Gypsy’ en ‘Look at yourself’ langskomen. Als toegift natuurlijk ook nog ‘Easy Livin’’ en als absolute einde nog eventjes ‘Lady in black’. Bernie Shaw is niet hetzelfde als David Byron, maar wel een uitstekende zanger en zeker een die het publiek weet mee te voeren naar een leuke avond met good old hardrock. Mick Box zorgt toch nog voor wat authentieks en drummer Gilbrook toont zich een uitstekend drummer. Bassist Trevor Bolder heeft alles gegeven: Hij heeft na het optreden trouwens flinke blaren op z’n vingers.