Afgelopen donderdag 10 januari werd het podium van de kleine zaal van het Paard gevuld met twee bands. Naast supportact Charley Cruz & The Lost Souls stond het programma vooral in het teken van T-99. (P.S.:Voor de dertigers onder ons, het gaat hier niet om de houseformatie uit 1991 met dezelfde naam, maar om een hedendaagse rockband uit Amsterdam.) Als de formatie Charley Cruz & The Lost Souls half negen het podium betreedt, is er nog maar een handjevol geïnteresseerden aanwezig. Het uit vier heren bestaande viertal, met hun basis in Dordrecht, speelt zich ontspannen door hun repertoire. Hoewel op hun myspace-account vermeld staat dat ze niet van hokjes houden, is er wel degelijk een omlijnde muziekstijl aan ze toe te schrijven, namelijk Americana. Frontman Charley weet tijdens hun set de aandacht van het publiek maar moeilijk vast te houden. Hij doet halverwege de set een bedankje naar T-99, om wie het vanavond eigenlijk allemaal draait. Na zo’n vijfentwintig minuten gespeeld te hebben houden ze het voor gezien en wordt het podium omgebouwd voor het hoofdprogramma. Rustig is het allerminst te noemen bij aanvang van het optreden van T-99. Het drietal, bestaande uit Micha den Haring (vocalen/gitaar/mandoline), Martin de Ruiter (vocalen/drums/percussie) en Donné la Fontaine (staande bas/ukelele) zal de hooggespannen verwachtingen voor vanavond in het Paard moeten waarmaken. De band heeft immers redelijk wat naam opgebouwd in de roots-scene. Met een recent uitgebracht vierde album op zak weten zij in ieder geval wat liedjes schrijven is. Hun songmateriaal is live goed te versmaden, wat vooral komt doordat het enthousiasme van de drie muzikanten er vanaf druipt. Tijdens de set wordt er redelijk wat gewisseld qua instrumentarium, waaronder een mandoline, ukelele en een staande bas. Het samenspel is indrukwekkend te noemen, gezien de energie die T-99 voortbrengt. Als het niet zo vroeg op de avond was, hadden er zeker wel mensen gaan dansen. Ergens midden in de set wordt Dusty Ciggaar (zanger/gitarist van The Rhythm Chiefs uit Dordrecht) het podium opgeroepen. Hij mag voor een nummer meedoen met de drie heren van T-99. Wat volgt is een leuk samenspel, waarbij Dusty meerdere boeiende elektrische gitaarsolo’s weet neer te zetten. Het vooralsnog laatste nummer wordt gedragen door Martin, die zoals bij sommige eerdere nummers én de drums én de vocalen op zich neemt. Het zal het meest spannende muziekstuk van de avond worden. Na meerdere climaxen, waarbij het publiek wordt gedirigeerd ‘Hallelujah’ en ‘Amen’ te verkondigen, neemt T-99 afscheid. En ja hoor, je kon er op wachten, ze komen terug voor een toegift. Ook hier komt gastmuzikant van daarnet Dusty weer het podium op voor spetterend gitaarwerk. En hiermee laat T-99 een tevreden publiek achter…