Destine, Nine Volt en Noblesse rocken in het Paard-café

Quote: “Androgyn? Ik weet niet eens wat dat is…”

Tino van Leeuwen Foto`s: Peter de Hoog, ,

Het Paard-café had afgelopen donderdag een “rock’n’roll highschool”-avond met drie acts op het programma staan; Destine, Nine Volt en Noblesse. In deze volgorde speelden de bands ook.

Quote: “Androgyn? Ik weet niet eens wat dat is…”

Het Paard-café had afgelopen donderdag een “rock’n’roll highschool”-avond met drie acts op het programma staan; Destine, Nine Volt en Noblesse. In deze volgorde speelden de bands ook. Destine, die de avond mag openen, is een vijfmansformatie uit Tilburg,. Er zijn vrijwel geen mensen aanwezig, wat te betreuren is. De band doet voor de andere acts later deze avond – Nine Volt en Noblesse – zeker niet onder. Laten we het vooral wijten aan het vroege tijdstip. De band speelt zich soepeltjes door hun repertoire, wat overwegend in het hokje indiepop te plaatsen is. Er zit veel afwisseling tussen de verschillende liedjes; de ene keer is het zwijmelen en de andere keer is het rocken. Het androgyne uiterlijk van een aantal leden geeft de band een obscuur tintje. Als ik Hubrecht (gitaar/vocalen) na afloop vraag naar hoe dat precies zit, antwoordt hij: “Androgyn? Ik weet niet eens wat dat is...” Als de Rotterdamse band Nine Volt begint, is er gelukkig wat publiek toegestroomd. Het type muziek – laten we het voor het gemak testosteronrock noemen – zet een totaal andere sfeer neer dan de voorafgaande band dat deed. Zanger/gitarist Sven geeft zich 100% tijdens het optreden en trekt daarmee dan ook alle aandacht naar zich toe. Het getuigt van groot zelfvertrouwen, zoals hij zijn performance doet. Minpunt is echter dat hij te vaak met zijn rug naar het publiek staat. Het zal dan misschien voor hem een extra groepsgevoel geven, maar het kan bij de cafébezoekers een verkeerde indruk achterlaten. Slotact is Noblesse, een drietal heren uit Den Haag. Voor wie ze nog niet kent, even voorstellen: Orson (vocalen/gitaar), Shag (bas) en Gid (drums). Afgaande op hun invloeden – o.a. Pixies, Smashing Pumpkins, Nirvana, Beck en Weezer – is het geluid het best te omschrijven als een mix daarvan. Aangenaam om te luisteren, dat wel, maar het heeft misschien net iets te weinig originaliteit om het boeiend te houden. Dat is jammer, want de muzikanten hebben qua speeltechniek alles in huis. Wellicht zouden ze eens kunnen experimenteren met afwijkende ritmes en onverwachte wendingen? Al met al was het een leuke avond vol rock’n’roll. Laten we uitkijken naar een volgende editie!