Zita Swoon stond op zondag 24 februari letterlijk in het middelpunt van de belangstelling in het Paard van Troje. Midden in de grote zaal gaven de Belgen een intiem optreden op aanraakafstand van het publiek. Relaxed zittend op tapijtjes en kussens om de band heen zat het grootste deel van het publiek te genieten van de lekker makkelijk in het gehoor liggende liedjes van de ooit zo alternatieve band Zita Swoon. Midden in de volle zaal staan de instrumenten al netjes opgesteld. Daar omheen liggen Perzische tapijten en heel veel kussens om het voor het publiek lekker comfortabel te maken. Op het podium is een vrij grote tribune gebouwd en achterin de zaal is een soort plateau waar mensen op kunnen zitten en staan. De beide balkons zijn ook open en hierdoor kan iedereen het optreden toch goed zien. Het is meteen heel gezellig en intiem, waardoor je heel eventjes het idee hebt dat je in de kleine zaal staat. Even voor negen uur baant Zita Swoon zich een weg door het publiek naar hun instrumenten. De zes heren en twee dames nemen plaats en beginnen de avond nogal futloos. Pas bij het vierde nummer zijn ze opgewarmd. “En dan nu een vrolijk lied”, aldus Stef Kamil Carlens, waarna het heerlijke ‘I feel alive in the city’ volgt, één van de hoogtepunten van het laatste album ‘Big City’. Dan volgen een paar sterke oude nummers in een nieuw jasje, zoals ‘She = like meeting Jesus’ en ‘Song for a dead singer’. Beide van het alweer bijna tien jaar oude album ‘I Paint Pictures On A Wedding Dress’. Zita Swoon zijn culturele nomaden, aldus de biografie. En inderdaad, de invloeden zijn zeer divers en lopen uiteen van folk en blues tot wereldmuziek en pop. Was het vroeger nog een alternatieve hippe vooruitstrevende band waar de jonge alternatieve jeugd naar toe ging. Nu is dat anders. De muziek ligt nu veel makkelijker in het gehoor en is een stuk toegankelijker. Dit spreekt een breder en ook ouder publiek aan maar zorgt wel gewoon voor uitverkochte optredens zoals ook vanavond in het Paard. Van de oorspronkelijke bezetting is alleen “mister Zita Swoon” Stef Kamil Carlens, drummer Aarich Jespers en multi-instrumentalist Tom Pintens over. De laatstgenoemde kondigde echter begin vorige week aan binnenkort ook uit de band te stappen. Hierdoor gaat weer, na veel eerder al bassist Tomas de Smet, een charismatisch karakter verloren voor de band. Helaas zijn de scherpe randjes er met de jaren vanaf gesleten. De nummers zijn over het algemeen nog steeds erg goed, maar zijn wel een stuk minder spannend. Na de cover ‘Walk and don’t look back’ van Peter Tosh vertelt Stef Kamil met een verlegen en licht hese stem; “loop gerust hierlangs as ge bij de bar een biertje wilt halen, das goe”. Waarna het publiek massaal moppert dat de bar gesloten is. “Dan moet de bar open” is de droge maar heldere reactie van de zanger. En ja hoor in het nummer ‘Still half my friend?’ gaat de bar open en kunnen er weer biertjes gehaald worden. ‘Pretty girl’ is een voorbeeld van een prima nummer, heerlijk laidback maar wederom zonder de weirde scherpe hoekjes van vroeger. Wel prima uitgevoerd, net zoals het leuke ‘Big city’, dat gaat over een vader die met zijn zoontje naar de grote stad ging, maar waarbij het uiteindelijk meer om de reis gaat. Na de bandintroductie begint Zita Swoon aan het laatste nummer ‘Dare to love’. Omdat het nogal een gedoe is om de zaal te verlaten en weer dwars door het publiek terug te komen blijft de band treuzelend doen alsof ze weg gaan, om al vrij vlot de instrumenten te pakken en verder te spelen. Het publiek is inmiddels massaal gaan staan en begint zowaar te dansen. Als tweede toegift speelt de band het nummer ‘Stamina’ dat uitmondt in een waar feestje. Na het nummer ‘Big black tv cat’ is het dan echt voorbij. Buigend neemt de band het minuten durende applaus dankbaar in ontvangst. Stef Kamil is duidelijk wat ouder geworden en spreekt allang niet meer (alleen) de alternatieve jeugd aan, maar maakt toegankelijke muziek voor een veel breder publiek. Zita Swoon is zijn scherpe interessante en verrassende kantjes kwijt, maar weet nog steeds een leuk optreden neer te zetten. Het ‘band-in-a-box-concept’ werkt uitstekend en mede daardoor krijgt het publiek een erg leuk optreden voorgeschoteld. Een leuk optreden, niet meer maar ook zeker niet minder.