Donderdag 7 februari stond de Amsterdamse band Voicst, met in het voorprogramma Gram, in de kleine zaal van het Paard van Troje. Buiten stonden nog wat teleurgestelde mensen die niet op tijd een kaartje hadden bemachtigd. Voicst was uitverkocht. De kaartbezitters konden meer dan tevreden zijn, ze zouden deel worden van een heel gaaf feestje. De avond begint met Gram: een meisje en haar laptop. Terwijl het meisje op het podium staat te rocken met haar gitaar en heldere stem, draait de laptop achter haar op volle toeren. Deze laptop is een superbandlid, hij produceert zowel de drum, bas, extra zang als allerlei andere geluiden. Hoewel de zaal nog vrij leeg is, is het optreden erg geslaagd. Vooral het laatste nummer ‘Diamonds, a girl’s best friend’ slaat goed aan. Op het eerste gezicht zou je denken dat één muzikant en één computer geen indruk kunnen maken, maar Gram bewijst het tegendeel! Terwijl de zaal vol begint te raken, loopt de spanning op. Als het licht wordt gedimd begint iedereen dan ook te klappen. Maar voordat de band opkomt moet iedereen eerst nog, net iets te lang, naar een intro luisteren. Dat intro, wel tien minuten lang, bestaat uit twee tonen die de hele tijd worden herhaalt. Als de band eindelijk opkomt lijkt iedereen opgelucht dat het intro voorbij is. Al bij het eerste nummer wint Voicst de zaal voor zich. Na de eerste drie songs vertelt zanger Tjeerd dat de “Voicst-familie” is gegroeid en laat drie blazers het podium opkomen. Met deze aanwinst klinkt het volgende liedje nog vrolijker. Tjeerd verdwijnt midden in het nummer even van het podium, en keert terug met twee opblaasorka’s die hij het publiek in gooit. Het optreden verloopt op rolletjes, totdat midden in een nummer opeens de stroom van de versterkers en microfoons uitvalt. Tjeerd en bassist Sven redden de situatie door hun akoestische gitaren te voorschijn te halen. Het duurt even voordat Tjeerd het publiek zover weet te krijgen om helemaal stil te zijn. Hij probeert nog om boven op wat speakers te klimmen maar een medewerker van het Paard houdt hem tegen. Na een akoestische song, waar de drummer nog melig invalt met een sambabal doet de stroom het weer! Dit feestje is nog lang niet afgelopen. Beatboxen, opblaasorka’s en een technosong met trompetsolo. De meest rare, gave dingen komen langs bij dit optreden. Tegen het eind aan is er zelfs een pit vol enthousiast springende mensen. Bij de hit: ‘Every day I work on the road’ danst iedereen vrolijk mee. Nadat Voicst het podium onder een welverdiend applaus verlaat, begint iedereen het wel bekende “we want more” te roepen. Gelukkig beantwoorden de mannen en vrouwen van Voicst deze kreet en betreden ze het podium voor twee laatste songs, waaronder ook ‘Whatever you want from life’. Tjeerd laat trots een fles champagne zien die ze van het Paard hebben gekregen omdat de zaal uitverkocht is. Nadat de fles is leeggespoten over het publiek speelt de band hun laatste nummers, waarbij de bassist in het publiek gaat staan spelen, en verandert de kleine zaal in een massa dansende en springende mensen!