Junior Eats Alone nam deel aan één van de drie Europese finales van de zogeheten ‘Bodog Battle’ op 13 februari 2008 in Kopenhagen, georganiseerd door het Amerikaanse Bodog Music. Locatie: Vega. De winnaar van deze wedstrijd plaatst zich direct voor de wereldfinale in Los Angeles, in de zomer van 2008, om zo kans te maken op de hoofdprijs van een platencontract ‘ter waarde van één miljoen US Dollar’. De wekker gaat op woensdag 13 februari al om vijf uur ’s ochtends af. In totaal reist Junior Eats Alone met zo’n dertig mensen naar Kopenhagen af. Naast de acht bandleden gaat er een grote groep vriendinnen, vrouwen, familie en vrienden mee. Om kwart voor acht vertrekt het vliegtuig. Eenmaal op Schiphol zijn de echte ochtendmensen direct te onderscheiden van zij die dat niet zijn, al is het gemakkelijk een chagrijnige blik te verwarren met die van een muzikant die zich zorgen maakt over zijn instrument. Gaat dat wel goed? Het gaat allemaal goed, gelukkig. Alex, de bassist, heeft zichtbaar moeite met het afscheid nemen van zijn instrument. De gele gloed op zijn gezicht, afkomstig van de talloze stickers op zijn flightcase met ‘FRAGILE’ erop, illustreert dit. Inchecken, wachten, douane, wachten, wachten, boarden, wachten en dan take-off! Een kleine drie uur later komen ze aan bij het hotel in het hartje (lees: de rosse buurt) van Kopenhagen. In Kopenhagen aangekomen hebben de bandleden nog even tijd om een indruk van de stad op te doen, voordat de Bodog meldplicht hen roept. Dat lukt aardig: de aftellende voetgangersstoplichten en de vele, vele Deens-Nederlandse woordverhaspelingen (die je er wel zelf van moet maken natuurlijk) op bebording door de stad, maken het tot een gezellige start van een bezoek aan een ogenschijnlijk zeer gezellige stad. Een stad ook, met veel stijl en gevoel voor ontwerp en daarnaast veel mooie architectuur. Rond de klok van twee melden de bandleden zich bij de Vega, de ‘Paradiso van Scandinavië’. De zaal zelf is, net zoals het podium, behoorlijk groot (vergelijkbaar met de grote zaal van de Melkweg) en wordt mooi verlicht. Het heeft zoals gezegd een rijk verleden en misschien daarom wel, heeft de lichte stofachtige waas die er hangt, een mystieke lading voor de aanwezige muzikanten, die zich nog niet voor kunnen stellen dat ze straks op dat podium muziek gaan maken. ’s Avonds volgen de eerste bands elkaar in rap tempo op: er mag 20 minuten muziek gemaakt worden - genoeg voor vier liedjes. De mannen van Junior Eats Alone zijn er klaar voor. Straks, rond 22:30, maken zij hun opwachting. De zenuwen beginnen op te spelen. Duidelijk wordt ook dat het niveau van de bands, al blijft het natuurlijk appels, peren, kiwi’s en sterfruit vergelijken, wel behoorlijk wat hoger ligt dan in landelijke finale in Paradiso. Nieuwsgierig wordt er gegluurd langs de gordijnen: het staat hartstikke vol! Vier tikken. Drie stemmen. Het is begonnen. In een roes van kippenvel en zweet bevindt de band zich waar het zich thuis voelt: op een podium - en wat voor een. Openingsnummer ‘Before I awake’ wordt opgevolgd door ‘Heal me’. Als derde nummer is ‘Blinded by the light’ aan de beurt voordat, tot slot, het recente ‘Deeper and deeper’ door de Vega knalt. Voor de band er erg in heeft is het al weer gedaan. Het optreden zit er op. Een uitzinnige zaal klapt de handen rood voor een uitstekend optreden van Junior Eats Alone en een beetje extra nog voor de drie man sterke blazerssectie (Robert, Daniel en Henri), die zoals altijd zorgden voor dat heerlijke koperen sausje. Het publiek enthousiast, de band tevreden (nu ja, tevreden ben je nooit natuurlijk): maar wat een topavond. Dan volgt de bekendmaking van de winnaar. Na een praatje over sponsors, overige sponsors en verdere dankwoorden komt de goede man uit bij het noemen van de naam. Die naam is helaas niet Junior Eats Alone. Wel komt na afloop van de ceremonie de grote baas van Bodog himself naar Ron toe om te vertellen dat hij serieus geïnteresseerd is in JEA. Afgesproken wordt om na het komend weekend contact op te nemen. De band die de finale wint heet Tim Schou: een Deense Pop/Rock formatie. De meeste bandleden van JEA vonden hen ook echt goed en de terechte felicitaties waren er dan ook voor Tim Schou. De aanwezige leden van de Nederlandse ambassade in Kopenhagen worden uiteraard ook vriendelijk bedankt voor hun steun en hun aanwezigheid! Een blije groep Junior-fans, inclusief de band, verlaat uiteindelijk de Vega. Sommigen gaan nog op zoek naar een open kroeg, anderen zoeken hun warme bedjes op. Het was een fantastische avond.