Het is zo ongeveer onder nul als we met The Deaf neerstrijken onder de warmtelampen bij September. Het is te druk op de Grote Markt om ergens binnen een plek te veroveren waar we rustig kunnen praten. Camera en pen zijn in de aanslag. Rockchick Janneke, Kit en Spike hebben er al een hele dag geregel opzitten maar zijn inmiddels op hun best aangekleed voor een tweede, nieuwe ronde om Den Haag te laten zien wat rock ’n roll betekent. “Wat wij doen wordt nog niet gedaan in Den Haag. Wij worden geïnspireerd door de beste 60’s rock ’n roll bands als de Stones, The Kinks… maar ook door de Nederlandse beatbands uit Den Haag als Shocking Blue en zelfs de Golden Earring. Den Haag wordt altijd dé beatstad genoemd, maar die beatmuziek was al lange tijd ver te zoeken. Wij brengen niets nieuws. Wij brengen het alleen terug en pompen er nog wat extra adrenaline en energie in met als doel dat als mensen onze muziek horen, ze niet stil kunnen blijven staan.” Het is weer even anders als een gig met Di-rect, zelf met je spullen sjouwen en installeren? “Dat is wel weer even wennen ja. Het is gewoon weer helemaal terug naar af maar dat is juist ook leuk”, beaamt Spike enigszins gehaast. “We zijn al de hele dag op en neer aan het rijden, spullen aan het ophalen, snel nog even eten afhalen, dat naar binnen werken en ondertussen zit Kit dan achter de spelcomputer mensen af te knallen”. Kit lacht, “Haha, ja, ik ben altijd super gestresst voor ieder optreden en dan helpt dat. Het is gelijk over als ik eenmaal ben begonnen, maar nu voel ik die zenuwen gewoon.” The Deaf speelt zijn tweede show in de Zwarte Ruiter, en de verwachtingen zijn hoog. Spike blijft realistisch. “We moeten nog maar afwachten of het weer zo druk wordt. We hebben maar drie keer kunnen repeteren sinds het optreden in Cremers dus ik hoop dat het goed gaat. We hebben het individueel ook druk natuurlijk dus dit doen we er zo goed mogelijk naast.” “Aan de andere kant is dat juist leuk”, vind Janneke. “The Deaf is spontaan ontstaan na Jam de la Crème, dat organiseerde ik op 1 augustus op het strand, en eigenlijk is ‘spontaan’ de manier waarop wij alledrie het beste tot ons recht komen. Dat geldt voor het schrijven van nummers, maar ook voor repetities. De tracks rollen er eigenlijk vrij makkelijk uit” Over individuele projecten gesproken, valt The Deaf eigenlijk wel goed te combineren met jullie andere activiteiten? “Vanavond moest ik toevallig ineens met Di-rect naar De Wereld Draait Door”, vertelt Spike. “Ik hoorde het toen ik met het spullen sjouwen van The Deaf bezig was. Uiteindelijk ging het niet door, maar op zo’n moment zou dat elkaar dan in de weg kunnen zitten. Al komt het amper voor. In principe is het te doen als we goed plannen. Jamie bijvoorbeeld, is er ook in geslaagd naast het drummen bij Di-rect een carrière als dj op te bouwen. We kiezen alledrie in de eerste plaats voor onze prioriteiten. Het management van Di-rect vind het okay. Dit is juist goed voor mijn creativiteit.” Drie ervaren muzikanten die elkaar vinden bij Jam de la Crème, het is wel uniek dat het gelijk zo goed klikte… “De klik was inderdaad té groot om er verder niets mee te doen”, zegt Janneke. “We hebben voor Jam de la Crème één keer gerepeteerd en dat was zo bijzonder. Ik was op slag verliefd, kreeg er kriebels van in mijn buik.” “Kit en ik wilden al jaren iets samen doen”, vervolgt Spike. “En na het zien van Dead Moon in Bazart in 2006 wist ik gewoon ook heel sterk dat ik een vrouwelijke bassist wilde hebben. Ik ken Janneke ook al heel lang dus na die eerste repetitie was de optelsom snel gemaakt. We hebben drie keer gerepeteerd na die jam en daar kwamen ook nog eens vrij makkelijk goede tracks uit rollen.” Spike besluit, “we moeten het allemaal gewoon niet te serieus nemen. Rock ‘n’ roll moet ongedwongen blijven en recht uit je hart komen.” Hebben jullie een plan voor ogen met The Deaf of is het echt zo ‘ongedwongen’ als het nu allemaal klinkt? “In The Deaf hebben we veel vrijheid en doen we waar we op dat moment zin in hebben. Dat maakt het zo positief”, vind Janneke. Spike vervolgt enthousiast: “Ik sluit niet uit dat we iets gaan uitbrengen, maar ik denk dan eerder aan vinyl. We hebben allemaal nog niet echt de tijd gehad om een plan te maken, maar de rode draad is dat we in ieder geval alledrie weten hoe de muziek moet klinken, trashy en 60’s. The Deaf is echt een live ding en het doel is meer een beruchte live reputatie op te bouwen.” “‘Ear protection needed’”, voegt Kit toe. “We hebben geen haast om te ontwikkelen, ook weer vanwege die individuele drukte, en zien wel waar het ons brengt.” Dead Moon heeft nogal wat vaste rituelen voor en tijdens een show. Hoe zit dat met jullie? “Ik wil graag nog even met zijn drieën zijn voordat we op moeten. Dan kun je de setlist nog even doornemen zonder dat je wordt afgeleid”, geeft Janneke toe. “Oh, ja, én we hebben een voodoohoofd op het drumstel die het publiek kan hypnotiseren”, lacht Spike. Kit sluit zich daar lachend bij aan, “Hij kan ook bijten soms!” “En hij verhoogt de spiritualiteit en de magie in de zaal”, besluit Janneke. The Deaf in de Zwarte Ruiter gemist? Op 2 mei kun je Janneke, Kit en Spike samen met The Riplets zien in So What in Gouda.