Bij de vaste bezoekers van Lokaal Vredebreuk - dat deze maand voor het laatst in de huidige hoedanigheid bestaat  - was het reeds bekend: elke derde woensdag van de maand verzorgt DJ Vleeschnochvisch er een eigenzinnig programma. Zo ook afgelopen woensdag 17 december, toen hij twee ensembles had uitgenodigd. Allereerst speelde The Moaning Wind Ensemble, een bont uitgedoste verzameling heren en dames en daarna een meidenduo dat Den Haag en omstreken onveilig maakt onder de naam Tiger String Ensemble. Het werd een leuke avond. 

Voordat The Moaning Wind Ensemble het podium betreedt, wordt er eerst flink gepaft buiten. Het lijkt erop dat in Lokaal vanavond een circusact gaat optreden; de zeven leden van het gezelschap hebben allemaal hun gezicht geschminkt en lopen er in kleurige kleding bij. Rond kwart voor tien maken ze zich klaar voor het optreden, Als iedereen zijn plek heeft gevonden op het podium, is het tijd voor het eerste liedje. Met o.a. een accordeonspeler en xylofoonspeelster in de gelederen komt het gebrachte materiaal minstens zo kunstzinnig over als hun verschijning.

De teksten van The Moaning Wind Ensemble worden gezongen door Shottie Blackface en Big Red Ed, vocaal bijgestaan door de zangeressen Emilia en Magdalena Friposi. Het zijn teksten die ondermeer gaan over drank, ’s ochtends wakker worden op straat, de duivel en aanverwante zaken die te maken hebben met het leven aan de zelfkant van de maatschappij. Hoewel drummer August niet altijd even strak is in zijn spel, komt het geheel goed over. Het publiek staat er alleen een beetje afwachtend bij en lijkt niet zo heel goed raad te weten met de show.

Tijd voor de volgende act dan: Tiger String Ensemble. Het meidenduo weet, ondanks een minimum aan instrumenten, een behoorlijke ‘wall of sound’ neer te zetten. Alleen: gedurende hun set wordt gitariste/zangeres Dorien er meerdere malen op gewezen dat het te hard klinkt allemaal. Haar versterker wordt uiteindelijk zo zacht gezet dat ze zich hardop afvraagt of de nummers nog wel overkomen. Gelukkig doen ze dat wel. Een leuke bijkomstigheid is trouwens het skelettenlogo, dat in de bassdrum zit en vrolijk meewappert op de maat van de muziek.

Animo voor de band vanuit het publiek is na de nodige biertjes groter dan bij de vorige act. Terwijl de meiden al een punt hadden gezet achter hun optreden, worden ze teruggeroepen door een aantal enthousiastelingen. De dames geven vol gas hun toegift en krijgen de nodige bijval van het publiek. Frontvrouw Dorien is erg tevreden hierover: “Het publiek was o.k., ik vond dat we leuke reacties kregen hier.” In ieder geval kunnen we stellen dat DJ Vleeschnochvisch een leuke avond in touw heeft gezet en we hopen dat hij volgend jaar opnieuw gaat verrassen!