Voorprogramma tijdens de afscheidstour is Hit Me TV, een naam die steeds meer opduikt in popminnend Nederland. Vanavond hebben de heren te kampen met een vrij dof geluid en het is duidelijk dat het publiek niet voor hen is gekomen. Niettemin krijgen ze na elk nummer een beleefd applaus, welverdiend ook want dit is band die een gezonde toekomst tegemoet lijkt te gaan.
Krezip opent de set met ‘Go to sleep’ van het onlangs verschenen Best Of album, dat qua tempo en tekst net zo goed de laatste toegift had kunnen zijn. ‘You’re wrong’ van Plug It In volgt, het album waarvan vanavond de meeste liedjes worden gespeeld (zeven stuks). Wanneer de band vervolgens teruggrijpt naar het eerste volledige album met ‘All unsaid’ en ‘Won’t cry’ en het tempo opschroeft, gaat het publiek écht los. Vanaf dat moment is het een gewonnen wedstrijd.
Wie erbij was op Koninginnenach 2000, toen Krezip - als invaller - als een stel jonge honden over het podium stuiterde, kan mooi zien hoe een band in acht jaar kan groeien. De voor deze tour in het wit gestoken bandleden geven een gestileerde show, met fraaie achtergrondprojecties en een goed uitgebalanceerde set. Misschien ten koste van spontaniteit, want wie beelden op Youtube van de tour opzoekt, zal weinig verschillen tussen de optredens kunnen ontdekken. Je kan het ook continuïteit noemen.
Hoe dan ook, of het nou rockers als ‘Out of my bed’ en ‘You can say’ betreft of rustpuntjes als ‘I apologize’, ‘All my life’ of ‘I would stay’, het publiek zingt luidkeels mee en neemt geregeld de zangpartijen van Jacqueline over, die daarmee ook geroutineerd het publiek bespeelt. Laat dat spelen met het publiek ook maar aan haar over, Jacqueline voelt zich op het podium als een vis in het water en straalt dat ook uit. Springend, heupwiegend, op de knieën, en aandacht voor zowel de zaal als ook de twee volle balkons van het Paard. Bij ‘Bored’ gaan zelfs de schoenen uit en de rest van het optreden doet ze op haar zwarte kousenvoeten.
Krezip put vanavond uit de gehele carrière, waarbij duidelijk wordt dat het Nothing Less album nog altijd hoog in het vaandel staat. ‘In her sun (Stupid)’ is het echte oudje van de avond; de albums Days Like This en What Are You Waiting For komen er met respectievelijk 1 en 2 nummers karig vanaf.
De bloemlezing maakt wel duidelijk dat de band steeds betere liedjes is gaan maken, die daarbij eveneens steeds poppier zijn gaan klinken. Zo is ‘Take it slow’, één van de drie nieuwe songs die op de verzamelaar staan, een uitermate vrolijk en uptempo nummer, dat goed door het publiek ontvangen wordt. In die lijn past ook de Supergrass cover ‘Alright’ prima in het plaatje van de avond.
Het gegil om een toegift is werkelijk oorverdovend; ‘Sweet goodbyes’ en ‘Play this game’ volgen nog. Nog een handjevol optredens en het is game over.