De meeste mensen gaan met kerst gezellig rond de boom zitten en delen cadeautjes aan elkaar uit. Andere mensen gaan ‘liever’ gezellig naar hun schoonfamilie toe. Voor de mensen die met kerst toch naar iets anders op zoek zijn, was op Tweede Kerstdag in het Paard van Troje Hans Teeuwen al zingend te bewonderen.

Het tijdstip is het eerste wat opvalt. Waar normaal gesproken een optreden in het Paard niet voor half negen ’s avonds begint, zijn nu bij Hans Teeuwen de deuren al om vier uur ’s middags open. Bij binnenkomst valt ook gelijk al op dat de alom bekende toegangspoortjes aan de kant geschoven zijn. Wanneer je naar een groot jazzconcert gaat, verwacht je eigenlijk een beetje een Frank Sinatra zaalopstelling, grote zaal, hapjes op tafeltjes en stoelen er bij. Wie dat verwacht, komt bedrogen uit. De volle drie verdiepingen van de grote zaal zijn afgeladen met grotendeels veertigplussers, die duidelijk van zichzelf vinden dat ze in de bloei van hun leven staan. Al snel is het publiek warmgedraaid op de melodieuze jazzcovers die Hans en zijn band spelen.

Hans Teeuwen speelt eerst een aantal bekendere jazznummers met volle bandbezetting, maar naar verloop van tijd is er ook plek voor een ballad, een nummer enkel op gitaar, of alleen begeleid op piano. Het valt op dat Hans enige tijd nodig heeft om warm te worden, maar na een uur op de planken begint het o zo bekende feestbeest in hem wakker te worden. Als vanouds springt hij tijdens zijn performance het podium rond, betrekt het publiek meer en meer in de show, om vervolgens om half zes ons uit te zwaaien en van het podium te verdwijnen. Een beetje vreemd, aangezien op de kalender stond dat het optreden tot zes uur zou duren.

Hans heeft blijkbaar vaker gezien dat artiesten vroegtijdig het podium verlaten om wat tijd over te houden voor een toegift en moet gedacht hebben dit zelf ook te kunnen. Binnen een paar tellen komt hij dan ook terug om het publiek, dat al in grote getale de zaal uit loopt, nog een minuut of twintig te trakteren op enkele nummers uit zijn voorgaande cabaretrepertoire. Vooral de Engelse, geïmproviseerde versie van ‘Snelkookpan’ (snelkookpan snelkookpan, vrouwen met een dikke kop daar hou ik niet zo van) slaat erg aan bij het publiek.

Al met al is een optreden van een zingende Hans Teeuwen een veel gezelligere besteding van Tweede Kerstdag dan met de familie of onder de boom.