Column: 'Maas Mijmert' (2)

Spoorgasme

Hans van der Maas ,

In de Leidse Haarlemmerstraat staat een straatmuzikant met een gitaar. Beatles én The Stones. Maar ook Crowded House, Eagles, Toto en Bruce Springsteen. Mooie man. Rauwe stem, aanstekelijk enthousiast en vakkundig. Onthaast houd ik hem gezelschap met twee aandachtige oren. Beweeg mijn hoofd mee op zijn ritmisch dansende voet.

Spoorgasme

In de Leidse Haarlemmerstraat staat een straatmuzikant met een gitaar. Beatles én The Stones. Maar ook Crowded House, Eagles, Toto en Bruce Springsteen. Mooie man. Rauwe stem, aanstekelijk enthousiast en vakkundig. Onthaast houd ik hem gezelschap met twee aandachtige oren. Beweeg mijn hoofd mee op zijn ritmisch dansende voet. 

Prachtafleiding in de hectiek van het moment waarin ik jaag op welvaartspullen als nieuwe schoenen, een pond cashewnoten, C5-enveloppen en een kurkentrekker. De straatmuzikant zingt nu alles uit de kast en strooit luidkeels I want to break free van Queen over de hoofden van het winkelend publiek. 

Plots denk ik vol onbegrip aan Rotterdam dat deze muzikant als opgejaagd vee het centrum zou uitbonjouren. Weg met dat gespuis. Ga ergens anders je noten kraken. We willen orde, gezag en regelmaat. Een leefbaar Rotterdam. Ik nodig alle Rotterdamse straatmuzikanten van harte uit: kom naar Leiden. We kunnen in het centrum nog wel wat kleur gebruiken. 

Terug naar mijn straatmuzikant. Hij trekt fel van leer met een hartstochtelijke versie van Roxanne en knikt genoegzaam naar een meisje dat zijn hoed 50 cent schenkt. Dagopbrengst inmiddels: 11 euro 52. Ik denk na over die twee cent. Mijmerend trek ik van winkel naar winkel en herinner me mijn bezoek aan Den Haag, een week of wat geleden. 

Op station Holland Spoor braakt de trein mij en mijn medereizigers het perron op. Gehaast de trap af, richting toegangstunnel. Na een tree of tien dringt het langzaam tot me door; ik hoor fijnzinnige pianoklanken. Hoe dichter ik nader, hoe rustgevender ik me voel. De pianist zit met vleugel en al in de tunnel en speelt. Klassiek. Hartverwarmend en ontspannend. 

Spoorslags voel ik mij in de watten genesteld. Weg haastgevoel, weg koopjacht. Een minuut of twee hervind ik op een onverwachte plek dat waar het leven volgens mij om draait. In een decor van rennende, geïrriteerde en gefrustreerde mensen komt mijn ademhaling tot rust en ontlaadt me naar een demarrage van kalmte. Spoorgasme dus. Ik sta stil en maak een diepe buiging naar de pianist.