Vrijdag avond 1 augustus was er weer een gaaf concert in het Paard van Troje. Woven Hand was dit keer de eregast. Veel fans en andere geïnteresseerde kwamen vanavond op deze band af. Na eventjes in de rij gestaan te hebben, was het afwachten tussen de rest van de menigte. Wat ging Woven Hand ons die avond brengen? Ook zonder bandleden staat het podium al aardig vol. Een immens groot drumstel voorzien van een nostalgische foto van een indiaan, die met een plakbandje is vastgeplakt. Gitaren in overvloed. En een heel bijzondere microfoon. Na drie kwartier wachten is het dan eindelijk zo ver. Woven Hand komt op. Vol spanning staan de fans te wachten. Woven Hand voldoet aan de verwachtingen van de fans. Onder luid geklap, gejuich en wolven gejank wordt de band na elk nummer bedankt door het publiek. Apart is de muziek zeker. Elk nummer begint heel speciaal. Even lijkt het of je naar muziek uit het verre oosten aan het luisteren bent en je yoga sessie zo gaat beginnen. Maar dan begint de band te spelen alsof hun leven ervan afhangt. Deze band rockt met een tintje folk, gospel en bluegrass. Dit zorgt voor een bijzonder effect. Wat helaas soms een beetje teveel van het goede is. Buiten dat de band heel goed begrijpt wat rock betekent, begrijpen de echte fans dat ook. Er wordt of respectvol geluisterd naar deze muziek, of er wordt respectvol op gedanst. Opa’s en oma’s dansen wild de zaal door, wat de muziek van Woven Hand iets tastbaars van vroeger geeft. Niemand schijnt er last van te hebben, maar toch is het jammer dat de bandleden nogal in hun eigen wereld leven. Meer contact met het publiek zou leuk zijn. We zijn niets te weten gekomen over de oorsprong van hun nummers of hoe het nummer heet. Wel weten we dat hij dankbaar is voor ons applaus. Het concert loopt tegen het einde en gelukkig wordt er is een keer geen “We want more” geroepen. Wel wordt er gefloten en gejuicht en weer het wolvengejank. Zanger David Eugene Edwards vindt dat dit ook voldoet, want al snel komt hij heel relaxed weer het podium opgelopen. Rustig gaat hij zitten en pakt zijn gitaar en begint aan een mooi solonummer. Na dit prachtige nummer komen de andere bandleden ook weer even een kijkje nemen en zo spelen ze nog twee nummers. Een mooie avond met een band die je doet verbazen.