Tekst: Peisam Tsang, Remco van der Ham, Annelies van Es en Susanne Kooijman Foto’s: Ron van Varik, Linda Bruggeman, Peisam Tsang en Jeroen Pauwels Schollenpop begon met mooi weer, maar in de loop van de avond slaat het compleet om. Het gaat flink waaien en regenen, waardoor de organisatie uiteindelijk genoodzaakt is om de laatste drie acts van de avond niet door te laten gaan. Hierdoor moesten we de optredens van Hawkind, Agnostic Front en Van Dik Hout missen. Op het gastenboek van de website van Schollenpop veel kritiek op het besluit van de organisatie om het festival stil te leggen, maar ook veel lovende woorden en bedankjes. Het is overmacht om tegen zulke weersomstandigheden op te boksen. Schollenpop heeft dit jaar dikke pech. Een weggewaaid Bands On The Run Stage en bartent, te laat komende bands, uitvallende PA, veel regen, kapotte koffie- en theeautomaten, natte pedalen, losgekomen sponsordoeken en andere podiumdelen, weggewaaide tassen, een PA tafel onder water, natte artiesten die een schok krijgen van de microfoon, een veranderd programma en uiteindelijk drie bands gecancelled. Toch heeft de organisatie met man en macht geprobeerd er toch een succes van te maken. Van stil zitten is in ieder geval geen sprake. Voicst Als een van de hoofdacts van vandaag heeft Voicst heel wat waar te maken. Tijdens Pinkpop hebben ze bewezen een live-act van formaat te zijn. Maar vandaag zijn de omstandigheden wat anders. De band begint enthousiast aan de show, maar al na een nummer houdt de microfoon van zanger Tjeerd ermee op. Gefrustreerd loopt hij het podium af, het publiek in. Terwijl er wordt geprobeerd het probleem snel op te lossen, probeert de zanger er nog wat van te maken door wat grappen uit te halen. Zo zet hij zijn bierflesje in de microfoonstandaard. Als de microfoon het eindelijk weer doet, gaat de band weer door alsof er niks aan de hand is. Met hits als ‘Everyday I work on the road’ en ‘Whatever you want from life’ weten ze deze domper toch nog tot een groot feest om te toveren. Moke Nadat het inmiddels nog harder is gaan regenen, zijn er toch nog veel diehard Moke fans blijven staan. Heel veel mensen hebben de uitgang namelijk al gevonden. De eerste helft van de set verloopt als een trein. De hits ‘This plan’, ‘Last chance’ en het heerlijke ‘We’ll dance’ worden strak uitgevoerd. Het nummer van Depeche Mode ‘Enjoy the silence’ komt ook voorbij en laat horen hoe talentvol de heren zijn. Wat een goede cover! Net als we denken dat er gelukkig niks mis kan gaan, klinkt er ineens een luide plof en is het geluid weg. Tijdens het optreden van Moke krijgt de PA tafel een hele hoos water over zich heen. Dit komt dwars door het groene zeil zetten wat er juist overheen hangt als bescherming tegen de regen. ‘Aaaaah’s en ‘boooeee’s klinken over het terrein. Niet weer! Er wordt nog gekeken of het probleem verholpen kan worden, maar de apparatuur is te nat geworden. Tot hun, en onze, spijt moet de band de show stoppen. Een te abrupt eind van een goede show. Het is mooi om te zien hoe de vijf zwart geklede heren meeleven met het natgeregende publiek. Zoveel emotie tijdens een optreden van Moke is nog niet eerder vertoond. Epica Eerder dan gepland betreedt Epica het podium. Rond deze tijd was het eigenlijk de beurt aan Agnostic Front, maar de band stond vast in de file en kon daardoor niet op tijd in Scheveningen zijn. Het speelschema van Schollenpop loopt nu door de late start en het weer enorm uit de hand. Het strand staat wel nog redelijk vol. Mensen zijn doorweekt, de enorme hoeveelheid kohlpotlood zit op de wangen. Maar de fans blijven vol verwachting staan. Epica is een Nederlandse band, met als frontvrouw Simone Simons. Het gevarieerde geluid neigt naar melodische (gothic) metal. Dit wordt gekenmerkt door filosofische teksten. Het optreden staat stevig door een geweldige performance. De muziek klinkt sferisch. De vette grunts van gitarist Mark Jansen spuiten het zand uit je oren. De band heeft er duidelijk veel plezier in, het straalt er van af. Simone roept: “Wat een klote weer, zullen we een zonnedans doen, jullie worden echt net zo nat als ons.” Ondertussen draait Coen Janssen rondjes met zijn keyboard op een “metal” zuil. Daarbij drumt hij lachend even met de drummer mee. Petje af dat ze ondanks het slechte weer, ook het podium ontkomt niet aan de regen, zo’n goed optreden neerzetten. Hun laatste en tevens langste nummer wordt ingezet. Wat we op dat moment nog niet weten is dat Schollenpop enkele minuten daarna tot een einde komt. De weergoden zijn het ons niet gezind.