Komende week keert Stream Of Passion terug op de planken. Eén van de twee oprichters, de van oorsprong Haagse gitarist Arjen Lucassen, heeft de band inmiddels verlaten. Maar zijn plaatsvervanger Eric Hazebroek komt ook hier vandaan, uit Voorburg om precies te zijn. Zijn debuutoptreden met Stream Of Passion zal vrijdag 11 april zijn, in Het Kasteel in Alphen aan de Rijn. Na de 11e volgen nog diverse shows in Nederland en België. Eric, voor de liefhebbers van het steviger werk wel bekend van de bands The Saturnine en Trisomy, is niet het enige nieuwe bandlid. Gitarist Stephan Schultz vervangt Lori Linstruth en toetsenist Jeffrey Revet vervangt Alejandro Millán. Gebleven zijn de andere oprichtster en zangeres Marcela Bovio en de ritmesectie bestaande uit bassist Johan van Stratum en drummer Davy Mickers. Voor Eric is de toetreding tot een internationaal opererende band duidelijk een stap vooruit. “Zeker weten,” beaamt hij. Toen bekend werd dat er een aantal vacatures bij Stream Of Passion waren, legde Eric via MySpace contact. “The Saturnine deed op dat moment niet zoveel en Trisomy eigenlijk ook niet. Ik heb SoP laten weten dat ik ze graag van dienst wilde zijn, al zou het maar op tijdelijke basis zijn. Ik denk dat ze op mijn MySpace pagina gecheckt hebben wat ik deed en wat mijn invloeden waren en ik kreeg bericht terug dat ik op auditie kon komen. Inmiddels alweer een jaar geleden.” Davy vertelde mij een paar maanden terug benieuwd te zijn naar de reacties van het publiek. Voor velen was Stream Of Passion toch de band van Arjen Lucassen en hoe zal de band zonder hem varen? Eric beseft de last die op zijn schouders rust. “Arjen heeft natuurlijk een grote following. Er zullen mensen zijn die verwachten dat het nooit beter kan worden. En ik zeg ook niet dat het beter zal worden, maar het wordt wel anders. Een goede gitarist opvolgen is altijd moeilijk. Ik heb een echte gothic achtergrond, zoals mensen die mijn oude band Daeonia kennen misschien nog wel weten. Mijn stijl van spelen zit natuurlijk verweven in de SoP sound. Maar het grootste gewicht drukt misschien nog wel op Stephan die Lori vervangt en daarmee al die solo’s moet spelen.” Eric laat enkele demo’s horen met nieuw materiaal. Een deel daarvan was al door Marcela geschreven voordat de nieuwe bandleden erbij kwamen en de sound van die nummers is onmiskenbaar SoP. Wat recenter materiaal, in ruwe vorm nog, klinkt wel heavier, maar nog altijd duidelijk herkenbaar. “Ik heb voor een paar nieuwe nummers wat aangedragen, waar natuurlijk Marcela en Johan en Davy ook hun ding aan hebben toegevoegd, zodat het duidelijk als Stream Of Passion klinkt. Inmiddels zijn we op een punt dat we allemaal gezamenlijk aan het beginsel van de nummers werken.” Wie benieuwd is naar dat nieuwe materiaal moet zeker naar de optredens komen, want daar zal het nodige worden gespeeld. “Het is het juiste moment om te kijken of het in de smaak valt. Daarom doen we vooral ook deze optredens. Het geluid is toch een stukje verbreed en we zijn benieuwd wat het publiek daarvan vindt. Volgens mij hebben Arjen noch Lori op zevensnarige gitaren gespeeld en bij enkele nieuwe nummers worden die lage snaren gebruikt. Wellicht vinden sommigen het daarmee teveel richting metal gaan, al ben ik daar niet zo bang voor.” Het zal nog wel even gaan duren voordat de debuutplaat en de live cd/dvd een vervolg gaan krijgen. “We hebben vijf nummers opgenomen en die naar verschillende platenmaatschappijen gestuurd. De reacties zijn positief, maar ja, je moet precies op het juiste moment je eigen materiaal bij de juiste persoon zien te krijgen. We moeten een plaat maken die zeker net zo goed klinkt als de vorige en liefst nog een beetje beter. We hebben ook wel een idee wat we daarvoor nodig hebben. Veel maatschappijen sturen standaardcontracten, maar je moet je afvragen of je daarmee de plaat kunt maken die je het publiek wilt geven.” Nu de Stream Of Passion machine langzaamaan op gang gaat komen, heeft dat gevolgen voor Eric’s activiteiten bij Trisomy en The Saturnine. “The Saturnine is meer een project geworden. Na allerlei wisselingen heb ik einde zomer 2006 op het punt gestaan de stekker eruit te trekken. Maar toen kreeg ik weer contact met de oude drummer, die graag nog eens met de juiste mensen een aantal nummers wilde opnemen. Maar ja, hij woont in New York. Toch ben ik samen met de bassist erin meegegaan. Toen werd het een project en dat is anders werken. Veel meer ruimte, maar er is veel meer discipline nodig. Trisomy was er ook nog en toen SoP er nog bijkwam, hoorde ik mensen al zeggen ‘dat ga je nooit trekken’. En ik heb er ook nog een volledige baan bij. Ik heb uiteindelijk besloten om uit Trisomy te stappen. Nu heb ik dan anderhalve band zoals ik het zelf noem en dat is goed te doen!”