Silkstone maakt comeback concert

Kom maar op met album nummer drie!

Maartje van 't Hof | Foto's: Michella Kuijkhoven, ,

Donderdag 17 april deed Silkstone het Paard van Troje aan om in de kleine zaal hun nieuwe album ‘Here in your world’ te vertolken. In het voorprogramma speelde Christian Alsemgeest, een singer-songwriter die zijn ervaring in meerdere bands heeft opgedaan en melancholische nummer ten gehore bracht om het publiek alvast op te warmen voor het echte werk.

Kom maar op met album nummer drie!

Donderdag 17 april deed Silkstone het Paard van Troje aan om in de kleine zaal hun nieuwe album ‘Here in your world’ te vertolken. In het voorprogramma speelde Christian Alsemgeest, een singer-songwriter die zijn ervaring in meerdere bands heeft opgedaan en melancholische nummer ten gehore bracht om het publiek alvast op te warmen voor het echte werk. Vier jaar na het verschijnen van hun debuutalbum, zijn de heren van Silkstone weer terug van weggeweest! En hoe! De verwachtingen zijn hoog gespannen. Het talent van deze Haarlemse formatie staat als een paal boven water. Door hun samenwerking met onder andere Paul Simm (de producer achter het album ‘Back to basics’ van Amy Winehouse, waarmee vijf Grammy’s in de wacht werden gesleept) klinkt de sound van Silkstone’s nieuwe album anders en volwassener dan voorheen. Drummer Niels Bik bespringt het podium als eerste, om het startschot van het rockende nummer ‘Hey man’ te geven. Zijn beat is kenmerkend voor dit nummer en geeft het de nodige body. Aan zijn gezicht is overduidelijk te zien dat hij vanaf het begin oprecht geniet van dit optreden. Zijn staccato bewegingen sluiten hier naadloos bij aan. Niels Geusebroek, de leadzanger, deelt mee dat ze helaas aan een curfew vastzitten en hun playlist dus heel stipt zullen afwerken. Kom maar op dan! Het tweede nummer ‘Security’ begint rustig, maar het versnellende ritme bij het refrein zorgt voor de nodige springneigingen, al houdt het publiek zich nog in. In het begin komen de bandleden nog wat mat over en lijken ze niet zo in de stemming te zijn. Maar dan ineens zorgen ze voor een verrassende afwisseling, door ‘Rain has come’ van het vorige album te spelen en straalt er een en al vertrouwd deja-vu-gevoel van hun gezichten af! Stipjes licht dansen vrolijk door de hele zaal heel. De sfeer is gezet. Een stevig aantal trouwe fans bewijst Silkstone hun trouw, door ieder woord van de songtekst keurig mee te zingen, alsof ze alles zo opdreunen vanaf een onzichtbare autocue. De meest recente single ‘Here in your world’ is aan de buurt en dit herkenbare nummer maakt het publiek nog enthousiaster. Kennelijk is het inspelen voorbij en begint de pret. Zonder moeite haalt Niels de hoge tonen zonder dat er een valse noot te bekennen is. Hierna is het tijd voor de nieuw verwachte single! Heel intens en vol gevoel zingt hij vervolgens ‘Out of my league’ waarbij hij af en toe zijn ogen sluit. Een stelletje kruipt tegen elkaar aan, dat zich op dat moment ongetwijfeld op dezelfde golflengte als hem bevindt. Frans gaat merkbaar uit zijn dak tijdens de geweldige gitaarsolo. Maar hey, waar is het groepsgevoel gebleven jongens? Voornamelijk het frontduo Niels en Frans staat in de picture door hun charisma en zelfverzekerde gedrag dat tegen het arrogante aanzit, terwijl de overige bandleden niet eens worden voorgesteld en hierdoor niet belangrijk lijken te zijn. Erg jammer dat er geen aandacht wordt besteed aan de geweldig goede toetsenist Marco Kuypers en bassist Dave Besse! Die hadden net zo goed in de coulissen opgesteld gekund worden, want ze hingen er een beetje bij. Na weer een oud nummer in een nieuw jasje, waar dit keer meer tempo in is aangebracht is het tijd voor nog een nummer van Silkstone’s debuutalbum. ‘Lady’ klinkt lekker losjes, luchtig en ontspannen. Niels lijkt zich ineens te herinneren dat hij niet alleen op het podium staat en loopt naar Dave toe en hun gitaren raken elkaar nog net niet aan. De gezamelijke buiging aan het einde, waarbij de heren elkaars handen vasthouden ziet er schattig uit en straalt dankbaarheid uit. Alle liedjes zijn goed ontvangen en dus wil iedereen meer! Er wordt luid geapplaudisseerd en geroepen om een toegift, die in verband met de tijd helaas niet meer kan worden gegeven. Iemand roept dat de nummers live zelfs beter klinken dan op de cd. Zoals dit bij ‘It takes more’ het geval is, waardoor de mooie tekst des te beter tot zijn recht komt. Hiermee is bewezen dat Silkstone het maken van poppy songs zeker niet verleerd is en hun afwezigheid met dit optreden meer dan goed is gemaakt! Kom maar op met album nummer drie!