Qrio fans hebben vier jaar lang moeten wachten na derde independent release Ashtray Sounds. Maar eindelijk is er dan de langverwachte opvolger ‘Papercuts’. Om dit te vieren is er op 5 april jongstleden in de kleine zaal van het Paard van Troje een releaseparty gegeven met een avondvullend programma. De kleine zaal is redelijk gevuld bij voorprogramma Marie Celeste uit Rotterdam. Drukker wordt het als Qrio begint met de presentatie van hun nieuwe cd ‘Papercuts’. Aftrap is met ‘Permafrost’, tevens openingsnummer van het nieuwe album. Tijdens het spelen merkt zanger/bassist Rob Breemen op dat de volgorde van de set vanavond toevallig ook de volgorde is van de cd. Drummer Manfred Gstrein, die nu zo’n twee jaar bij de bijna tienjarige band speelt, knalt er meteen hard in. Hij drumt stevig en hakt waar hij hakken kan. Dat zet ook de toon voor de rest van de avond. De nieuwe nummers zijn wel even wennen geblazen. Vergeleken met ‘Ashtray Sounds’ klinken deze veel meer bedrukt en liggen wat zwaarder op de maag. Uitgesponnen rock met noise explosies, afwisselend met veel overgangen binnen één nummer en kortstondige, iets rustigere breaks. Sommige overgangen zijn wat geslaagder dan andere, maar veel overgangen is een onmiskenbaar onderdeel van het Qrio-spectrum. Omdat er zoveel gebeurt, liggen de nummers moeilijker in het gehoor en behoeft het de nodige luisterbeurten. Qrio maakt dan ook geen meezingers. De introductie van samples en Korg toetsen geeft net dat beetje meer en is een pluspunt voor het nieuwe werk. De band is nog steeds bezig met het maximaal verkennen van het experiment in de muziek. Voor het publiek betekent dat soms een overkill aan geluiden. Qrio heeft in het begin wat moeite om het publiek in beweging te krijgen. Zelf hebben de leden daar geen last van. Zeker gitaristen Michiel Siebelink en Maarten Hornstra gaan uit hun dak, vergezeld van de nodige bokkensprongen en spasmes. Tussendoor vindt Michiel tijd om tweede zang te verzorgen. Voor in de zaal is deze zang niet heel goed verstaanbaar, maar de mimiek op zijn gezicht is overtuigend. Als de nieuwe nummers er allemaal opzitten, worden er nog een paar toegiften gegeven. Om te beginnen met ‘Ashtray’. Dat zorgt meteen voor herkenning in het publiek, te merken aan de woester schuddende hoofden. Bij ‘Spit distance’ worden de aanwezigen, die gedurende het optreden minimaal anderhalve meter van het podium staan, naar voren gehaald. “Als jullie zo ver weg staan, kan ik jullie niet raken”, zegt Rob vrolijk. Een paar enthousiastelingen springen instant naar voren. Op verzoek wordt er zelfs een kleine pit gebouwd. Na laatste nummer, ‘Luna’, is de cd-presentatie van ‘Papercuts’ een feit. Bij de merchandise stand kan het entreekaartje na afloop worden ingeruild voor de cd of een Qrio shirt. En zo lang er nog mensen zijn draaien dj Arie en Bambi nog een plaatje. Kortom, een gezellige, goed georganiseerde en geslaagde avond.