Op zaterdag 1 september werd op het Haagse Malieveld de derde editie van Beatstad gehouden. Was het in 2005 nog een puur Haagse editie, in 2007 is het idee allang vervlogen door het boeken van Ilse DeLange en Pink. Traditiegetrouw staan de artiesten wel op een podium in de stijl van de Ridderzaal. Overigens is er met Di-rect en VanVelzen toch nog wel een flinke lokale inbreng. VanVelzen opent de derde editie van Beatstad, en doet dit als menig toeschouwer nog op weg is naar het evenement. Roel van Velzen stond recentelijk ook op Westerpop en na twee thuiswedstrijden kunnen we concluderen dat het een aardige band is, maar echt bijzonder is het bepaald niet. Na een vrij eentonige set is het wachten op wat de rest van de dag brengt. Jammer dat vooral de stem van Van Velzen niet evenveel diepgang heeft als zijn enthousiasme en het bespelen van het publiek. Ilse DeLange laat het publiek een dwarsdoorsnede van haar werk horen. De countryzangeres zorgt voor een wat rustiger tintje, maar gelukkig zijn zij en haar band ervaren genoeg om het publiek niet in slaap te laten sukkelen. Wat wil je ook met liedjes als Reach for the light en I’m not so tough. Eigenlijk toont DeLange daarmee ook aan niet puur in het countrysegment te passen. Er zijn wel degelijk uitstapjes naar pop, rock en een spatje funk en ondanks dat de Almelose zangeres niet echt een stadion- of festivalact is, is ze absoluut een goede opwarmer voor de rest van de avond. Di-rect staat voor de tweede keer op Beatstad en zijn van opener naar eennalaatste act gegroeid. De Haagse schoffies zijn ontegenzeggelijk ontwikkeld tot een van de grootste rockbands van Nederland en weten het publiek flink te enthousiasmeren. Er komen veel bekende liedjes voorbij en vooral tijdens het laatste nummer van de toegift, Rollercoaster, gaat het publiek flink los. Leuk om te zien is ook het enthousiasme van gitarist Spike, die als een wilde heen en weer rent en springt. Af en toe is Spike toch wat te rock ‘n’ roll voor de rest, maar juist wanneer het allemaal stevig gaat rocken schikt hij zich en blijft de band mainstream. Na het geschuifel op Ilse DeLange is het nu wachten tot het moment is aangebroken en de grote Pink de derde editie van Beatstad afsluit. Pink is de laatste act van de zeer geslaagde dag. Ze pakt uit met een mooi decor waar haar naam, uiteraard in het roze, wordt omgeven door twee draken. Wie vooraf twijfels had over de zangeres en de capaciteiten zal positief verrast zijn. Een uur lang overtuigt Alicia Beth Moore, mede dankzij de uitstekende band om haar heen. Ook durft ze het aan om een medley te spelen van haar favoriete zangeres Janis Joplin. Uiteraard haalt ze het niet bij Janis Joplin, maar deze tante heeft ook een behoorlijke strot. Ook heeft ze een boodschap, die ze geregeld in haar liedjes naar voren brengt, zoals in het mooie en tedere liedje Dear mr. President. Pink en band tonen hun variabiliteit met rustige songs als Family portrait en rockende songs als Trouble en Just like a pill. Pink betrad het podium in een wat dominante outfit en een zweepje en al snel is duidelijk dat dit publiek overmeesterd is. Jammer dat niet alles van Beatstad goed geregeld is. Met ruim 45.000 toeschouwers is het triest gesteld met het aantal wc’s en ook de catering is bepaald niet lovenswaardig. Voor de vegetariërs is er alleen de keuze uit fruit en patat. Ook deeed je er ongeveer 45 minuten over om aan een versnapering te komen. Tel daar ook nog eens een bonnenirritatie bij op; je kon de bonnen namelijk enkel per negen kopen en ze na afloop ook zeker niet weer inwisselen. Na Pink nog even een drankje halen is er overigens ook niet bij, want de bar is dan gewoon al gesloten. We zijn benieuwd hoeveel bonnen er na afloop noodgedwongen in de vuilnisbak zijn gegooid. Hiermee is Beatstad niet bepaald het meest gastvrije festival in de regio. Gelukkig zorgden de optredende acts wel voor een feestje.