Eigenlijk zou het afscheidsoptreden van Spider Rico plaatsvinden tijdens het Rotterdam Rumble. Gelukkig voor alle Haagse fans heeft de band op zaterdag 6 oktober dan nog een laatste maal opgetreden in de Zwarte Ruiter aan de Grote Markt. De allerlaatste keer, kan je het geloven? Eerlijk is eerlijk, die tent en rock ‘n roll, zo had men het nog nooit gezien, totdat Spider Rico kwam, zag en overwon. Voor de allerlaatste keer... Den Haags vuigste. Aan Low Point Drains, de band met wie Spider Rico veel heeft samengespeeld in het verleden, de eer om de avond te beginnen. Deze band uit Rotterdam/Hellevoetsluis heeft net zoals Spider Rico grote helden als The Oblivians. Het garage rock ‘n roll trio snelt door de set heen. Vanaf het eerste nummer is het action! Het lukt zanger Mr. Point goed om het publiek te bespelen door zo nu en dan van het podium af te springen. Dan springt hij weer op een box en zet een megafoon op zijn hoofd. Ondertussen draagt hij een nummer op aan Spider Rico, dan volgt er nog één en nog één. Vervolgens de hele set. Na elk nummer razen zit drummer Mr. Drain er uitgeteld bij, hij moet op adem komen alvorens hij aan een volgend nummer begint. Bassist Mr. Low gaat helemaal op in zijn spel. Na een goede solide set van Low Point Drains is het de beurt aan Spider Rico. Dat het vanavond om het afscheid van deze Haagse band draait is wel duidelijk. Deze rockschavuiten hebben in tien jaar tijd, maar vooral de laatste paar jaar goed van zich laten horen. Vooral sinds het befaamde optreden op Noorderslag 2005 is het hard gegaan. Dat de muziek van Spider Rico na tien jaar nog steeds niet is verschaald, is te horen. Zodra de band met de eerste noot begint, lijkt het alsof een zondvloed plaatsvindt in de Zwarte Ruiter. Een gewoel van schuddende hoofden, schouders, maaiende armen en omhoog slingerende benen. Als magma dat sterk onder druk staat en elk moment kan uitbarsten. Alles moet eruit voor de laatste keer. Eruit gaat het en hoe, de band wordt door de massaal aanwezige mensen voortgestuwd, compleet ongeremd. Spider Rico is zonder blikken of blozen brutaal en zet tijdelijk de wereld op z’n kop. Je lust of je leven, de band speelt van begin af aan extreem explosief. Zo rock ‘n roll hebben we het nog niet eerder meegemaakt in de Zwarte Ruiter. Glazen sneuvelen, bier vliegt in de rondte. Het maakt niet meer uit. Alles lijkt vanavond kapot te mogen. Nummers als I don’t, Train jumper, She’s my girl en Mae worden voor de laatste keer ten gehore gebracht. Spider Rico gaat voor meer dan de volle honderd procent. Nog eenmaal losgaan zonder gene en het publiek doet wild mee. Onderwijl staat zanger/gitarist Dennie tegen het publiek aan met zijn gitaar te zwaaien, met zijn vuist gebald omhoog. Zanger/gitarist Lennie krijgt de smaak ook te pakken, duikt ook het publiek in en komt terug onder het bier en zweet. Met zijn gitaar horizontaal schuurt hij met zijn snaren over de monitor. Drummer Leffie kijkt verwoed om zich heen en geniet ook volop. Bassist Bassie leunt bij tijd en wijle gevaarlijk kijkend naar achteren. De band gaat van voor naar achter en het publiek, bestaande uit vele muzikanten, doet hetzelfde. Aan het eind is de ware chaos, waar Spider Rico bekend om staat, compleet. Het drumstel krijgt een flinke trap en valt uit elkaar, microfoonstandaards liggen kris kras over het podium, Lennie smasht zijn gitaar in kleine stukken en de hals vliegt richting publiek. Dennie grijpt in een opwelling naar zijn gezicht, hij is volop geraakt aan zijn neus en bloedt. Ook Bassie vertoont allerlei snij- en schaafwonden aan zijn arm. Met een duik belanden de bandleden allen boven op elkaar op het podium. Als dat nog niet genoeg is, wordt er vervolgens bovenop het publiek gedoken. Hoe jammer het ook is, en de meeste mensen beamen dat tijdens en na het optreden, het is over. Vanavond is de expiratie aan het decenniumlange bestaan van deze sexy en vuige trashy garage punk rock ‘n roll band uit Den Haag. Spider Rico is voorgoed K.O.