Het is een drukke dag voor Mintzkov. Want naast het optreden in het Paard van Troje, geven ze eerst nog een intiem optreden in platenzaak Velvet in Delft. Daar brengen ze hun nummers akoestisch en ingetogen. In ’t Paard gaan de versterkers vol aan en knallen ze hun opzwepende Belgenpoprock de kleine zaal in. Een heerlijke avond kwaliteitsmuziek van onze zuiderburen. Mintzkov is één van de leukste Belgische bandjes van dit moment, en wordt vaak vergeleken met dEUS. Dit komt vooral doordat de stem van zanger Philip Bosschaerts enorm lijkt op die van Tom Barman. In 2000 won Mintzkov Luna de prestigieuze Rock Rally (Belgische equivalent van de Grote Prijs van Nederland) waarna ze pas in 2003 hun debuut cd M For Means And L For Love uitbrachten. Een luisterplaat vol mooie liedjes. Nu zijn ze inmiddels als Mintzkov bekend en brachten ze dit jaar eindelijk hun tweede cd 360° uit. Afgelopen zomer speelden ze nog op het grote internationale festival Pukkelpop (vergelijkbaar met Lowlands) en vandaag, 12 oktober 2007, staan ze in de kleine zaal van ’t Paard van Troje. Maar eerst speelt Mintzkov in platenzaak Velvet in het centrum van Delft. Daar komen ze iets te laat binnen, banen zich een weg door de vele bezoekers, pluggen in en gaan bijna direct van start. Drummer Min Chul van Steenkiste is achtergebleven in het Paard om wat uit te rusten. “Hij is waarschijnlijk lekker aan het eten”, vertelt bassiste Lies Lorquet later enigszins jaloers. Het nieuwe album 360° bevat wat meer stevige en up-tempo nummers dan hun debuut cd. Toch komen ook deze nieuwe nummers tijdens deze akoestische set verrassend genoeg erg goed uit de verf. De band heeft er duidelijk zin in en speelt geroutineerd een klein half uur lang nummers van hun beide cd’s, inclusief singles als Ruby red en Mimosa. Na afloop duikt Lies, die ook de tweede stem verzorgt, net als het publiek nog even snel de cd-bakken in. Klokslag half acht begint Hollywood Porn Stars als voorprogramma van Mintzkov. Ze touren momenteel door Europa om hun nieuwste cd Satelites te promoten. Qua sound en bombast is deze band vooral live van een iets zwaarder kaliber dan Mintzkov, en zou prima op een groter podium passen. De indie-rock die ze spelen zit vol met referenties naar Muse, Placebo, Queens of the Stoneage en heel even ook Arctic Monkeys. Ook komt er nog een Jimmy Hendrix gitaartje doorheen en zijn de garage-invloeden nooit ver weg. Het is steeds vrij diverse indie-rock, met nadruk op rock. Zeer bombastisch en hard met aanstekelijke gitaarlijntjes en basloopjes. De band speelt strak, zet een goed optreden neer en weet de aandacht van het publiek goed op zich te vestigen. Mintzkov begint de avond meteen op volle snelheid. De lekkere opzwepende nummers volgen elkaar snel op en gaan naadloos in elkaar over. De nieuwe nummers zijn harder, sneller en rauwer. Toch zijn de nummers van hun debuutplaat indrukwekkender, iets rustiger en meer ingetogen. Maar kenmerkend voor nagenoeg alle nummers is de onderhuidse spanning die langzaam blijft opbouwen en vaak uitgroeit tot enorme climax. Halverwege wordt er nog wat gesleuteld aan het drumstel en is het aan zanger Philip Bosschaerts om dit gat te vullen. “Zijn er nog mensen die er net bij waren in de platenzaak?”, vraagt hij. Slechts enkelen reageren hier bevestigend op. Na deze korte onderbreking gaat de hele band nu echt los. Ze gaan helemaal op in de muziek, en geven stuk voor stuk alles wat ze in zich hebben. Na een uur verlaten de Belgen het podium. Dan komt alleen zanger Philip terug om solo op elektrische gitaar een geheel nieuw nummer te laten horen. Dat belooft wat voor de volgende cd. Mintzkov laat weer zien dat ze toch echt één van de beste Belgische bands van dit moment zijn, en bevestigen meteen hun sterke live reputatie.