(zie foto's onderaan)

Buiten is het nog pikdonker en ijskoud als de mannen van het Groningse LPG op maandagochtend om vier uur in auto’s stappen op weg naar Den Haag. Om acht uur moeten ze op het Spuiplein zijn omdat dan hun bestelling van 11.000 blikjes tomatenpuree daar wordt afgeleverd. De blikken vormen het belangrijkste ingrediënt voor hun nieuwe cd-hoes die vandaag gemaakt gaat worden. Het idee achter de hoes is even simpel als geniaal. De afbeelding – een bandfoto - die uiteindelijk op de voorkant van het boekje zal komen is 200 bij 200 pixels. Alleen maken de pixels vandaag plaats voor de gouden deksels van de pureeblikjes.

Om tien uur is de matrix voor het artwork met touwtjes uitgezet. Toetsenist Martien heeft de map met schetsen in de hand en houdt nauwkeurig bij hoe de vlakken moeten worden ingevuld. Gitarist Anne legt officieel het eerste blik en het monnikenwerk kan beginnen. Drummer Christaan neemt het Excelsiorlogo voor zijn rekening, dat bovenaan op de cover prijkt van alle uitgaven van het label. Met de schets in zijn hand zet hij de blikjes in het rooster dat speciaal voor de fotosessie in elkaar is gelast. Kleine zandzakken bieden enige bescherming voor de knieën tegen de ijskoude natuurstenen tegels van het Spui.

Martien heeft vandaag de leiding. Hij was het ook die eerder deze week naar de gemeente stapte om toestemming te vragen voor de fotoshoot, midden in Den Haag. “Ze deden er eigenlijk helemaal niet moeilijk over”, vertelt hij. “Ik heb de pleinmanager gebeld en die zag helemaal geen probeem. We konden zo aan de slag.” De hele band is betrokken bij het hele project. Iedereen heeft een taak. Anne zit sinds kort op de Popacademie in Leeuwarden en kan het project goed voor school gebruiken. Hij krijgt er studiepunten voor.

Om 12 uur komt de hoogwerker. Die is nodig om de uiteindelijke foto van het mozaïek te maken. Fotograaf Reymer Boxem begint hem even te knijpen als de bezorger van het gevaarte dreigt te vertrekken zonder tekst en uitleg. “We moeten nog een heel eind”, roept Anne met een lichte paniek in zijn stem. “Dat komt omdat jij niks staat te doen”, lacht de Hagenees van de hoogwerker. Hij was even verdwenen om elektriciteit te zoeken. Boxem haalt opgelucht adem. “Ik had anders echt niet geweten hoe dat ding werkt."

De felle zon komt achter het grote hotel aan het Spui vandaan, maar de ijskoude wind die langs de hoogbouw giert, blijft de bovenhand hebben. Blauwbekkend gaan de jongens stug door. Langzaam maar zeker wordt de uiteindelijke afbeelding zichtbaar. Anne opgelucht: “Ik heb de hele week in de stress gezeten of alles wel goed zou komen. Het is echt tof. Het werkt.” Tevreden steekt hij een sigaret op. Ondertussen heeft Martien een probleem: “Ik kan niet eens meer sms-en.” En dat is nodig omdat platenbaas Ferry een code moet doorgeven die ook in de afbeelding verwerkt zit.

Naarmate de dag vordert, komt het plein tot leven. Steeds meer nieuwsgierigen blijven staan achter de afzetting rond het vierkant van twaalf bij twaalf meter. “Wat moet het voorstellen?” vraagt iemand. Bassist Gerald geeft geduldig tekst en uitleg. Een oudere man die op afstand meeluistert sist tegen zijn maat: “Hebben ze in Groningen geen plein ofzo...” Ze lachen en lopen door.

De meegereisde vrienden en vriendinnen van de band zorgen de hele dag voor de versnaperingen. Er zijn witte puntjes met worst of kaas en grote flessen frisdrank. Het busje waarmee de band is gekomen wordt zo leger terwijl het plein zich vult met de roodgouden gloed van duizenden blikjes. Probleempje: alle blikjes moeten vandaag na afloop mee naar Groningen. “De fabrikant wilde nog wel bezorgen, maar ophalen doen ze niet,” zegt Gerald. We kunnen er 8000 doorverkopen en de rest geven we weg bij de cd. Maar alles moet vandaag mee terug in de auto.” Prima reclame voor de pureefabrikant, zou je denken. Toch niet: “We hebben geen blikje van ze gekregen.”

Inmiddels is er contact met de platenbaas geweest en is de productcode doorgegeven: Excel96155. Snel wordt de code op het plein gelegd. Inmiddels zijn de vijf zo’n vier uur bezig. Het moreel daalt en de lengte van de rookpauzes neemt toe. “Neem jij het even over van Chris”, zegt zanger Arend Jan tegen Anne. Christaan wordt afgelost en krijgt cola.

Voor de fotograaf hangt vandaag veel van het toeval af: “Zij hebben het plein uitgekozen en de blikken neergelegd zoals ze liggen. Ik had eigenlijk gehoopt dat het bewolkt zou zijn of zelfs zou regenen. Want dan is het contrast tussen de deksels en het natuursteen het mooist.” Onder een strakblauwe hemel gaat Boxem het bakje van de hoogwerker in om het een en ander te checken. “Het ziet er echt fantastisch uit”, stelt hij vast. Dan moeten alle hulptouwtjes en briefjes die nodig waren voor het bigger-than-life borduurwerk worden weggehaald. Dat blijkt nog een hele klus en de bandleden discussiëren of ze weggetrokken, doorgeknipt of opgerold moeten worden. “We kunnen ze ook gewoon in de fik steken”, stelt Christiaan voor.

Om vier uur is het zover en kan Boxem opnieuw de hoogwerker in om nu echt de foto te maken. Nog een probleem: Boxem heeft hoogtevrees.

Een naam voor het album is er niet. Sterker, er komt niet eens op te staan dat het van LPG is. Voor de jaarwisseling moet de muziek helemaal klaar zijn. Het album komt waarschijnlijk in maart 2008 uit.