Een kleine 35 jaar staat ze bij velen nog steeds op de eerste plaats van alle vrouwelijke singer-songwriters Joan Armatrading. Niets is minder waar, zo bleek op dinsdagavond 23 oktober in een uitverkochte Boerderij in Zoetermeer. Vele hondstrouwe fans lagen zoals gebruikelijk weer aan de voeten van deze inmiddels 56-jarige artieste. Een prachtig en overtuigend feel-good concert was wat Joan haar fans cadeau deed. Joan Armatrading leek de laatste jaren een beetje in de vergetelheid te raken totdat eind maart na vier jaar haar nieuwste album ‘Into The Blues’ verscheen en in luttele weken op nummer 1 van de Billboard blues chart stond. Dit was de langverwachte opvolger van ‘Lovers Speak’ uit 2003. Nog steeds is Joan Armatrading voor de hedendaagse lichting vrouwelijke singer-songwriters een voorbeeld. Zo nam de Rotterdamse zangeres Charlie Dée, Armatradings grootste hit ‘Rosie’ op voor haar debuutalbum ‘Where do girls come from’ uit 2006. De op Saint Kitts geboren Armatrading heeft dan ook een carrière van zo’n 35 jaar. Ze wordt gezien als een albumartiest en heeft in Engeland een handvol hits op haar naam staan. Nederland veroverde ze vooral in de jaren tachtig met uitverkochte concertreeksen en albums die de weg naar de fans gemakkelijk wisten te vinden. Ze is vooral bij het vrouwelijke volk heel geliefd. Deze donkere dame stond jaren lang model als een vrouw die haar eigen weg gaat ondanks haar zwarte huidskleur en haar seksuele geaardheid. Zo’n twintig jaar (1986) geleden concerteerde ze nog in een bomvol Ahoy met de tournee die volgde op ‘Sleight Of Hand’. Echter gaf ze in de tweede helft van de jaren zeventig naar aanleiding van het album Show some emotion misschien wel haar beste concert in ons land. Gelukkig stond het nummer Show some emotion, vanavond ook op het programma. Ze mag dan zo’n dertig jaar ouder zijn geworden en haar muziek nog steeds beschreven worden als serieus, maar de nummers hebben niets aan zeggingskracht ingeleverd. De status van artiest in Ahoy heeft ze achter zich gelaten maar haar publiek is trouw en net als Joan ouder en w(gr)ijzer geworden. In april jongstleden deed ze de Oosterpoort in Groningen en de Hoofdstedelijke poptempel, Paradiso aan. Dit najaar staan de Boerderij en Theater Heerlen op het programma. “Ik zag iemand meezingen in het nummer Heaven. Wil je dat niet doen?” Joan Armatrading heeft er vanavond zin in en na een sterke opening houd ze een praatje en maakt de ene na de andere grap. “Als jullie wat willen vragen of zeggen, dan moeten jullie dat nu doen. Dit is het gedeelte waarin ik wat vertel. Hierna ga ik weer mijn nummers spelen.” Haar echte Engelse dictie is niet verloren net als haar humor. Dit belooft wat te worden. Niet alleen lijkt ze zelf in topvorm te zijn. Ze heeft vanavond drie rasmuzikanten bij zich. Zeker de drummer en de bassist zijn zwaargewichten. Daarnaast staat zelf nog steeds haar mannetje op de gitaar. Gaandeweg het concert prakt ze de ene na de andere (bluesvolle)solo in haar nummers. Het publiek hangt weer aan haar lippen en lijkt alles geweldig te vinden wat ze doet. Of ze nou nummers van het album ‘Into The Blues’ de zaal in slingert of wat onbekender repertoire, het maakt geen bal uit. De Boerderij is uitverkocht voor deze legendarische dame. Hoewel het voorprogramma zeker ook niet slecht was. De Amerikaanse Krista Detor liet enkele juweeltjes horen samen met haar partner David Weber. De countrysnik kwam bij deze relatief onbekende dame naar boven. Haar tweede album ‘Cover their eyes’ werd dan ook de hemel in geprezen. En vanavond mogen we met een aantal van haar liedjes kennis maken, zoals het ingetogen meesterwerk ‘Early Grey’. Tijdens haar optreden verteld Krista dat Joan Armatrading voor haar een gids is geweest tijdens de weg naar volwassen worden. Of dit optreden van Krista en David mee heeft gespeeld blijft natuurlijk gissen maar we hebben wel eens een slechter voorprogramma gezien. Het concert van Armatrading en band staat natuurlijk in het teken van de laatste plaat. Live blijft dit repertoire ook staan als een huis. Niet alleen het titelstuk spettert van het podium af maar ook ‘A woman In Love’, ‘Empty highway’ en ‘Something’s gotta Blow’ doen het goed vanavond. Bij ‘My baby’s gone’ pakt Joan de slide erbij om een klein stukje elektrisch gitaarvuurwerk te laten horen. Echter, het is wel bijzonder dat tijdens het titelstuk een dame op de eerste rij flauw valt. Bij sommige onder ons is Joan Armatrading nog steeds een heldin. Gaandeweg de set passeren ook de publieksfavorieten de revue. ‘Cool blue stole my heart’ is een kippenvel moment, terwijl de swingende kant naar bovenkomt in ‘All the way from America’. Uiteraard zingt de Boerderij uit volle borst mee. Haar muzikale ingrediënten zijn nog altijd vertrouwd; blues, jazz, soul, pop en soms wat rock. Slechts een enkele keer pakt ze de 12-snarige gitaar ter hand en geeft de drummer een saxofoon solo weg terwijl de bassist afwisselt op een 5-snarige- en contrabas. Na iedere favoriet krijgt Joan Armatrading luid en aanhoudend applaus. Iets wat ze met een beleefde knik en een grote glimlach beantwoordt. Als het concert zijn einde nadert staan de grotere hits op stapel: ‘Call me names’, ‘Me myself I’ en in de toegift ‘Willow’ (met publieksparticipatie) en ‘Drop the pilot’. Wie dacht dat Joan Armatrading tot het verleden behoort kwam van een koude kermis thuis. Deze Godmother van de vrouwelijke singer-songwriter bewijst het nog steeds te kunnen en leverde dit voorjaar weer een sterk album af. Ze is het allemaal nog niet verleerd.