Het had wat ongewoons. Als lokale 3VOOR12 Den Haag medewerker in Den Haag op de rode loper naar het Pathé filmtheater te lopen tussen de Jakhalzen van De Wereld Draait Door en RTL 4 camera's, op weg naar de Nederlandse première van Anton Corbijn’s Control. De verfilming van het (muzikale) leven van Joy Division frontman Ian Curtis. Anton Corbijn was zelf, met tal van prominenten, aanwezig in de Pathé Buitenhof bioscoop. Lees de indrukwekkende beschrijving van Gerard Walhof op de landelijke 3VOOR12 en je weet dat het geen makkelijke kost is, Joy Division. Die prachtige band, icoon van de jaren ‘80, afkomstig uit Manchester. Eén van de invloedrijkste bands aller tijden, die hedendaagse acts als The Killers, Interpol en The Editors wisten te inspireren tot grote muzikale hoogten. Vanaf de eerste beelden van de zwartwit film wordt je meegenomen naar de wereld van Joy Division-zanger Ian Curtis, gespeeld door Sam Riley. De verbluffend sterke hoofdrolspeler loopt langs de troosteloze flatgebouwen van de stad naar zijn ouderlijke flat. Eind jaren zeventig, het begin van de grauwe jaren tachtig. Op zijn kamer een sfeer van desolate adolescentie, zoals in zoveel Britse jongenskamers. Ontsnappen aan de grauwe werkelijkheid van het bestaan. Door middel van muziek van David Bowie, Iggy Pop en The Velvet Underground. De invloed van popmuziek op opgroeiende jongeren is zelden zo goed weergegeven als in deze film.Control, overrompelend vanaf het begin. De film neemt je mee naar de troosteloze stad Manchester, de repetitieruimte van Joy Division en de zalen vol juichende fans, die als een zuigende massa avond na avond een muzikale prestatie verlangt van de band en vooral van Ian Curtis, lijdend aan epilepsie en faalangst. Hij ziet zijn vroege huwelijk op de klippen lopen omdat hij niet kan kiezen tussen de chique Belgische ambassademedewerkster Annik Honore en zijn vrouw Debbie (Deborah Curtis, schrijfster van het boek Touching From A Distance, waarnaar deze film gemaakt is). De onvermijdelijke zelfmoord wordt op een hartverscheurende en suggestieve wijze verfilmd, zonder enige vorm van sensatie. De film laat zonder gene de tekortkomingen en kwellingen zien van een bijzondere zanger die het leven niet aan kan. En dat gelardeerd met een soundtrack die zijn weerga niet kent. De door de acteurs zelf opnieuw gespeelde nummers (!) van Joy Division (de band heette eerst Warsaw) knallen de bioscoopspeakers uit, met een doeltreffendheid die je alleen meemaakt bij de ‘grote’ films als The Apocalypse Now , The Doors en Hair. Op de soundtrack hoor je zelfs het nummer She was Naked van het Haagse Supersister voorbijkomen. Control is een film die op overweldigende en vooral ontroerende wijze de keerzijde van de roem laat zien, dat het bestaan als succesvolle band vergankelijk is en dat het leven meer betekend dan alleen juichende zalen en eeuwige roem. De kracht van de film zit ook in de fotografie. De zwartwit beelden blijven plakken op de ogen. Het karakteristieke gestalte van Ian Curtis, de weergaloos gefilmde troosteloosheid van het bestaan en het voortreffelijke en vooral overtuigende spel van de acteurs, maken van Control een klein meesterwerk. Na afloop vertelt Anton Corbijn uitgebreid over zijn verleden en stelt actrice Alexandra Maria Lara, die de rol van Anniek Honoré speelt, voor aan de aanwezigen. Na een staande ovatie voor de filmer worden de gasten van de première doorgestuurd naar de afterparty in het Paard van Troje, waar Joy Divison en New Order bassist Peter Hook draait als dj. En dat deed Mr. Hook zeker niet slecht, de Manchester Haciënda tijden herleefden kortstondig tijdens deze afterparty in het Paard. Het was een gedenkwaardige filmpremière. Control is vanaf donderdag 11 oktober te zien in het Filmhuis te Den Haag en theaters in rest van het land.