“Ik sta niet in je topvrienden.” Wat zegt ‘ie? Ik geloof dat ik het niet helemaal goed versta. Mijn verbazing maskerend kuch ik nonchalant. “Ik sta niet in je topvrienden”, herhaalde hij. Ik begreep het nog steeds niet en mompelde maar wat om niet al te onwetend over te komen. Waar heeft hij het in jezusnaam over? Toen mijn gemompel overging in zwijgen volgde er gelukkig meer info. Hij voelde de noodzaak het verhaal verder te specificeren. “Ik heb je als vriend toegevoegd op MySpace en je in mijn topvrienden gezet, maar bij jou sta ik daar niet in.” Lichte verontwaardiging, ik voelde het gelijk. Hier voelde iemand zich gekwetst. Nonchalant haalde ik mijn schouders op en knikte instemmend. Whatever, het zal wel. Het ging blijkbaar over MySpace, maar wat betekende topvrienden? Het begon me te dagen dat ja, het zal niet anders kunnen, dat topvrienden dan wel hele leuke of goede of bijzondere vrienden zouden moeten zijn. Had ik die ook op MySpace? Thuis ging ik mijn account maar eens bekijken, mijn volledig verwaarloosde account. Een troosteloze witte pagina met een profielfoto van jaren geleden waarop ik ook nog eens dronken leek. Waarom had ik die ook alweer geplaatst? Ik zag een handjevol vrienden en besloot mijn profiel wat op te leuken. Had ik op Hyves ook gedaan. MySpace is alleen geen Hyves en zeer gebruiksonvriendelijk, zo bleek. In de tussentijd was ik gesnapt, zagen mensen dat ik ingelogd was. De verzoeken begonnen dwangmatig binnen te stromen. Dat dan weer wel. Wat moesten die mensen met mijn account? Een lelijke pagina met niks...wellicht een nieuwe kans om op te duiken in een nieuwe lijst van topvrienden. Ik kon er niet omheen. Moest de boel maar eens wat opknappen. Eerst maar eens wat inspiratie opdoen bij anderen. Dat zag er goed uit allemaal. Kon dus nooit moeilijk zijn. Ik klikte via zo’n slick account van een ‘vriend’ even op een bannertje van een metamorfpimpyourMySpace-ding. Zij had al glitters, een doodshoofd als pijltje, kleuren en slideshows. Wauw! Dat wilde ik ook best. Dat bleek allemaal niet zo simpel want bij MySpace werk je met CODES. Codes waar je horendol van wordt. Code kopiëren van lekker vlot decortje, roze luipaardprint met glim ofzo, en dan plakken maar. Waar? O, ja, gewoon ergens in een van de (nog) lege vakken van mijn profiel, aldus de geërgerde uitleg van een wel hele coole MySpacer. De eerste en enige uit mijn vriendenlijst die reageerde om eerlijk te zijn, dus hoe goed zijn die vrienden nu werkelijk? Fijn, in die vakken moest ik ook nog van alles invullen, maar nu stond alles al vol met codes en welke hoorde ook alweer precies waarbij? Na uren gerotzooi, vijf cd’s en een hoop ellende had ik dan eindelijk een achtergrond, niet meer dan dat. Een dag later was 'ie weg. De code bestond plotseling niet meer. Horror! Volgens mijn MySpace tutor moest ik me daar helemaal niet over opwinden “dat gebeurde wel vaker, pech gehad.” MySpace begon op werk te lijken en me ook behoorlijk de keel uit te hangen. Maanden later en met meer wijsheid heb ik nu nog steeds een witte achtergrond, maar ook een slideshow en tot tevredenheid zelfs een knalroze gettoblaster waar ik allerlei muziek uit mee kan afspelen. Enthousiast ben ik vrienden geworden met een paar helden, maar nu die topvrienden nog… Feitelijk puur een handigheid om niet te lang in je vriendenlijst te zoeken naar mensen die je vaak nodig hebt, maar het werkt toch anders. Alsof je op de basisschool bij gym een team moet kiezen, zo voelt het. Het selecteren van je topvrienden, ik ben er inmiddels achter, verschilt er niet veel van. De ene week kan iemand nog je topvriend zijn maar slechts enkele dagen later kan je die persoon zomaar wippen. Komt ‘ie tussen het gros te staan, pang! Dat zal ‘m leren. De ene maand een nieuw liefje bovenaan zetten en eraf gooien om plaats te maken voor de volgende als ‘het’ wat minder presteert. Een zeldzaam kinderachtig fenomeen. Als je favoriete bandje één ruk cd uitbrengt gelijk elimineren. De jolijt ontgaat me volledig. MySpace bestaat sinds 2003 en heeft in korte tijd vele sterren voortgebracht, een bijzonder interessant fenomeen. Het blijkt meer dan goed te fungeren als netwerk voor onder andere de muziekindustrie, een bijna oneindig platform met meer dan 200 miljoen accounts vol informatie waar ik vaak op terug grijp en waar contacten snel gelegd zijn. Allemaal lekker digitaal van deze tijd enzo, maar waarom van je MySpace een kinderopvang maken? Knal overigens je MySpace adres en tips vooral op mijn space om mij verder wegwijs te maken in deze wereld.