8 en 9 juni is het weer tijd voor het festival The Music In My Head. De avond ervoor, 7 juni, vindt een speciale openingsavond plaats met het Haagse So What en het uit Liverpool afkomstige The Coral. Voordat het zover is willen we je laten kennismaken met een aantal artiesten. Via email legden we een aantal vragen voor. Als tweede in de serie is Roy Santiago. Roy heeft fijne muzikale sporen achtergelaten in Utrecht. Sinds korte tijd woont en werkt hij in Den Haag. Onlangs presenteerde hij zijn nieuwe cd ‘Broca’ in De Vinger. Een album die goed wordt ontvangen en je nog nieuwsgieriger maakt naar de persoon Roy Santiago. Is hij werkelijk zo’n emotionele dramaturg? Of is hij gewoon een druk baasje? Hij heeft verscheidene projecten/bands, te weten Miami Vice Soundsystem (een soul-jazz en funky shit DJ project), The Havalina’s (Een ElectroTrash Pixies coverduo met miss M. de la M.) en The Doo Run-Run (een lo-fi rawkband). Daarnaast zijn er verscheidene uitgaven geweest op vinyl (Music for the new season, Double + Good, Roy S. vs. Julia P.) en op cd (Roy S.-inventor of the gadget, Sugar for the Sick met voormalige waveband Sound Assassins, Make it So en de onlangs door Badmintone Records uitgebrachte ‘Broca’). Binnenkort doet Roy een optreden op The Music In My Head. We legden hem een aantal vragen voor. Wat maakt jou uniek? “Ik ben Roy Santiago. Ik maak een soort van lo-fi folk: kleine liedjes die het best in de winter te verteren zijn. Ik heb onlangs een nieuw album uitgebracht en die heet 'Broca'. Wat mij uniek maakt? Ehm..ik heb geen broers en geen zussen.” Wat voor muziek heb je de hele dag in je hoofd zitten? “Het verschilt per week wat ik in mijn hoofd heb zitten. Het zijn vooral albums die ik net in huis heb en veel draai. Momenteel is dat de nieuwe Rufus Wainwright, de nieuwe Elliott Smith en ‘The White Album’ van The Beatles achtervolgt me sinds een half jaar. Ik denk dat dit soort dingen mij wel inspireren, maar niet echt bewust. Verder heb ik - zoals de meeste liedjesschrijvers - vrijwel de hele dag deuntjes in mijn hoofd. Meestal retestrak drumwerk met een dikke basloop. Ik kan in mijn hoofd namelijk waanzinnig goed drummen.” Wat is het fijnst aan muziek maken? “Moeilijk te zeggen. Ik vind optreden op mooie plekken heel fijn, maar ook het opnemen van nieuw werk. Misschien is dat wel het mooist. Een schets van een nieuw nummer goed uitwerken in een studio en dan mooi laten klinken. Eigenlijk is alles wel fijn, mits je het afwisselt.” Wat is je werk in het dagelijks leven? “Ik werk in de verpleging bij Parnassia.” Is muziek een uitvlucht voor je dagelijks bestaan? “Nee, het is eerder een groot deel van mijn dagelijks bestaan. Ik ben altijd wel bezig met het uitwerken van nieuwe ideeën, opnemen van schetsen, repeteren voor optredens, invullen van vragenlijstjes, noem maar op. Ik heb een werkruimte op Ockenburgh waar ik repeteer en ook demo's maak. En thuis heb ik een klein recordertje staan waar ik heel acuut ideetjes mee op kan nemen. En ik heb altijd pen en papier op zak. Het dagelijks bestaan heeft een grote invloed op mijn muziek, dus het zou zonde zijn als ik muziek als een uitvlucht zou gebruiken. Dan zit ik zonder liedjes.” Hoe ver wil je gaan in de muziek om te kunnen bereiken wat je wilt bereiken? “Een goede vraag. Ik droom niet van grote uitverkochte arena's en volle festivalvelden (ik ben immers geen zestien meer). Ik wil gewoon mooie platen maken en mooie optredens doen. Ik heb in de loop der jaren zo'n zeven albums uitgebracht en elke keer groeit mijn publiek een beetje. Dat is allang fijn.” Wat heeft muziek met experimenteren te maken? Is het een noodzaak om tot goede muziek te komen? “Uiteraard. je moet steeds nieuwe dingen uitproberen om tot iets moois te komen. Maar je moet ook weten wanneer het genoeg is. Een grote valkuil van experimenteren is dat je op een bepaald punt de controle over de muziek kan verliezen. Je moet altijd blijven weten waar je mee bezig bent. Net als met drank eigenlijk. Tenminste, dit geldt voor mij. Hoe ver je ook gaat met experimenten, je moet altijd nog voor jezelf terug kunnen halen waarom je bepaalde dingen hebt gedaan.” Hoe vind jij het singer-songwriter genre ten opzichte van andere muziekgenres? “Het is nogal een ondergeschoven kindje. En met recht. Veel mensen hebben gewoon niet zo'n zin om een hele zondagmiddag naar mensen met akoestische gitaren te gaan zitten kijken. Ik ook niet. Punt is dat het nogal wat van je vergt om een hele set lang stil te zijn. Bij rockbands kan je altijd nog een biertje gaan halen zonder dat iemand dat hoort. Veel singer-songwriters vergeten dat en gaan dan doodleuk een set van 45 minuten staan spelen. Dat lijkt kort, maar dat is eigenlijk heel erg lang. Maar verder is het genre niet veel anders dan andere genres. Er zijn veel mooie dingen en er is veel slappe zeik.” Ken je The Music In My Head? “Ik ken het festival sinds een paar jaar, maar ik ben er op één of andere manier nooit geweest. Er komen altijd wel gave dingen die ik wil zien. Dit jaar ook. Ik heb erg veel zin in Sparklehorse. En Duke Special heeft ook een hoop mooie liedjes ('Last night I nearly died' is echt een prachtig nummer). Als jij een festival mag programmeren, wat zou jij dan neerzetten? Als ik een festival zou moeten beginnen, dan zou het een soort Dour worden: een mooie mix tussen grote en kleine bands en heel veel genres. Headliners: David Bowie, Rufus Wainwright, Wolf Parade, Thee More Shallows. Uit Nederland: Machinefabriek, Pien Feith, Ghiu, Smutfish. En ik zou er natuurlijk alles aan doen om The Smiths weer bij elkaar te krijgen voor mijn festival.” Als je voor een dag iemand anders kan zijn, wie zou je dan willen zijn? “De nieuwe president van Frankrijk. En dan aftreden.”