Deze week heb ik besloten gehoor te geven aan een oude jongensdroom. Ik heb een mondharmonica gekocht. Als klein jongetje vond ik dat al een van de stoerste instrumenten die er bestaan. Nog liever zou ik gitaar willen kunnen spelen, maar het kost me op het moment te veel tijd en geld om dat te leren. Dus dan maar harmonica. Na wat research op internet te hebben gedaan is mijn keuze gevallen op een Hohner Special 20 Marine Band. Wat een heerlijk instrument. Na een uurtje of wat geoefend te hebben wist ik er al (enigszins moeizaam) het eerste liedje uit te krijgen: Vader Jacob, een klassieker. Nu probeer ik aan de hand van de ‘Gussow-cursus’ op YouTube (zoek op ‘gussow.001’) mijn repertoire enigszins uit te breiden. Ik ben nog lang geen Toots Thielemans, Bob Dylan, Thomas Acda of welke topspeler dan ook, maar ik pak de basis snel op. Een bekende harmonicaspeler schijnt ooit eens de uitspraak te hebben gedaan dat het enige verschil tussen iemand die tien uur harmonica speelt en iemand die dat al tien jaar doet, is dat die laatste meer liedjes kent. Dat is niet helemaal waar. Ik heb Toots en Bob geluiden horen produceren waarvan ik niet zo weten hoe ik ze uit mijn bluesharp zou moeten persen. Maar het is duidelijk dat je door dagelijks een beetje te oefenen vrij snel een leuk melodietje kunt meeblazen. Over een paar weken verwacht ik de kleine podia aan te kunnen doen. Een jaar of twee en dan sta ik voor uitverkochte stadia. En mocht dat er allemaal niet van komen, dan ga ik gewoon over de wereld zwerven als een soort ‘harmonica’ uit Once upon a time in the west’. Ook leuk.