Gisteravond was De Paap weer eens host voor een avondje Haags Pop Podium. Tijd voor wat rock met Den Haag’s jongste band All Missing Pieces en de veelbesproken band van Maroen. Niet geheel verrassend is De Paap behoorlijk gevuld om de bands gade te slaan. Met name All Missing Pieces trekt publiek. Maroen speelt het tweede optreden sinds de cd-release van de band. All Missing Pieces mocht de avond openen en deze jonge honden tonen aan dat ze rock & roll zijn. Het publiek was op de hand van de muzikanten en de overvloed aan fouten wordt ze met een glimlach vergeven. Bassist Quinten Meiresonne heeft wat last van zijn stem en moet daarom wat tweede stemmen aan zich voorbij laten gaan. Ondanks dat het lijkt dat twee van de bandleden er totaal geen zin in hebben is het optreden prima te pruimen. Zanger/gitarist Camiel Meiresonne is echter wel enthousiast en praat tussen de nummers door wat aan elkaar. Maar laten we wel wezen, wat deze boys laten horen is bijzonder talentvol en ontzettend catchy. “I love you, I love you so” zit nog steeds in m’n hoofd. Hierna is het de beurt aan het fel bekritiseerde en veelbesproken Maroen. Deze recensieschrijver moet zijn mening wat bijschaven na de aanfluiting op Schollenpop. Daar was het optreden verre van bijzonder, wat het nu op zich ook nog net niet is. Het verschil was gisteren aan de Papestraat een verschil van dag en nacht in vergelijking tot die op het Scheveningse strand. Dat gezegd was het dus niet allemaal formidabel, maar er zit duidelijk verbetering in de band Maroen. Wel hadden zij de grootste problemen om de aandacht van het publiek te behouden. Misschien heeft dit ook te maken met de toch wat 80’s rockfeel van de songs. Het grootste euvel, zoals wel vaker, was het geluid in De Paap. Verre van ideaal, als de drums zo luid afgesteld staan! Schier onmogelijk om dan de aandacht van het publiek er goed in te houden. Hierdoor zijn de stevige nummers ook net iets te stevig en vervalt Maroen Franse af en toe weer in zijn over the top gebrul. Toch klinkt hij grotendeels een stuk meer gedoseerd dan voorheen. Hier en daar zingt hij toch ook wat vals en dan ineens pure loepzuiverheid. Ook zijn de rustige liedjes iets aan de saaie kant. Met songs als bijvoorbeeld ‘Broken’ en ‘Where are you now’ zijn er fijne liedjes geschreven. Gitarist Mitchell de Vries maakt met zijn bezieling een hoop goed. De band Maroen heeft nog geen vaste bassist en hebben zo een opmerkelijke bezetting met de drummer van VanVelzen op bas. Geslaagde zet! Wij schrappen de zin “Band zoekt zanger m/v” en zeggen “Nog wel wat bijschaven, but keep on rocking!”