De Haagse popnota. Vers in het Nutshuis gepresenteerd door Jette Klijnsma. Hoofddoel is het versterken van de Haagse popcultuur. Extra subsidies zullen er komen voor grotere Haagse festivals als de X-Stage van Parkpop, The Music in My Head, State-X New Forms en Crossing Border. De popinstellingen kunnen rekenen op een extra bijdrage, evenals festivals als Plein Open, de Haagse Popweek en Langweiligkeit. Ook het vergunningenbeleid zal beter afgestemd worden om het spanningsveld tussen evenementenorganisatoren en de geluidsoverlast en openbare orde in zo goed mogelijke banen te leiden. Als de Haagse popnota geen rol speelde, als geld en overheid geen rol speelden, stond er de hele week op iedere straathoek wel een band te raggen. Was het leven één groot festival. Stel je eens voor, een festival zonder grenzen. Zo'n 52 weken per jaar Haagse Popweek. Elke gek zijn eigen evenement dat zijn weerga niet kent. Elke stap die je zet begeleid door een dreun van het één of ander. Iedere muzikant zou leven als een rockster en zich al zo noemen na het neuriën van een valse noot onder de douche. Drankwinkels, shoarmaboeren en Piet Patat zouden overuren draaien om de nooit aflatende stroom van muziekjunks te voederen. De straat zou een plaats zijn waar muzikanten, kunstenaars en andere creatievelingen zich konden uitleven. Ik zie het al voor me. Machtig, maar ook dodelijk. Eén grote klerezooi. Een paar honderd stofkoppen al rond stampend voor de Bijenkorf op het Spui op de noten van de didgeridoo van een backpackbuddy die net terug is van een spirituele reis tussen de aboriginals. Voor de H&M een gevecht om territorium tussen straatmuzikant Chuck en Jimmy G. Jimmy die hem probeert te overrulen met zijn woorden van de straat en spastische gebarentaal. Op het Binnenhof een hardcore feest van de Darkraver terwijl op het Buitenhof Kipkillah & friends zich al drie weken zonder slaap in het zweet werken om de horde feestgangers te bedienen. Een jamsessie op de nieuwe inplugpaal voor gitaarliefhebbers op de Grote Markt en een open mic in de tramtunnel. De I love Jezus-band voor de V&D knalt er hardhandig een offensief tegenaan met een reusachtige witte 'Heiland op 't Spui'-tent waaruit dampende wierook opstijgt tezamen met de gekwelde liefde voor God in de vorm van psalmen die ons voorbijgangers de keel dichtknijpt. Iedereen heeft zo zijn voorkeuren en bouwt efficiënt omwegen in om vooral niet tegen dat baggerfestivalletje aan te lopen waar vandaag toevallig Duhty Maddafackah optreed, die rapper van om de hoek die zo gewoon gebleven is onder zijn totale onbekendheid. Die gast die altijd al zijn maten, zijn kapper en de buurman mee het podium opsleept, die in de weg lopen, want een crew is een crew en je moet 't met zijn allen doen als je niet alleen durft. Zo is het maar net. Je kunt het pas serieus nemen als de hele hood je bijstaat. En jeweettoch, kunnen je broer, je oom, je neef en je zeven zusters gelijk ook wat stage ervaring opdoen want die willen ook de rap in, ja toch. Kan duchtig uit de hand lopen, zo'n fantasietje. Ik loop nu al tegen het grootste bezwaar op. Sommige monden dienen preventief gesnoerd te worden. Pulp hoort in de GFT container. Het kan niet zomaar dat elke loslopende imbeciel, zonder waarschuwing vooraf, in het openbaar zijn ding mag doen. Nu al een dagelijks probleem. Ken je het gevoel? Je loopt nog redelijk ontspannen de AH uit met je boodschappen en stuit volledig onvoorbereid op een gezelschap van vrolijke panfluiters. Precies! Vast en zeker een kwestie van smaak, maar bepaalde, niet nader genoemde acts, moeten dan maar in het Paard van Troje. Genadeloos afstraffen. Het is niet anders. Het Paard krijgt in de popnota namelijk een extra budget voor de zogenaamde "risico programmering". Voel je 'm al? Vijfkoppig publiek, familie met oordoppen in en één vriend die, gedwongen, de diep beschaamde manager is geworden van dit olijke neusfleuttrio. Mooi initiatief natuurlijk. Waar talentvolle bandjes met een fanbase van meer dan 800 Myspace vrienden thuis in de schuur en op een familieverjaardag kunnen spelen, mogen die muziekkunstenaars gelijk in de Haagse poptempel staan. Het is niet anders dan eerlijk. De Haagse popnota in een notendop. De eerste reacties uit de popsector zijn over het algemeen positief. Relatief tevreden is men ermee. Volgens Daan Verbruggen van Musicon een prima eerste aanzet tot een goed popbeleid. Ach, het kan slechter.