Tekst: Jeroen Thijssen (Coinage, Orange Grove, Clayborn, The Nits), Rik ‘t Jong (The Alley Cats) en Remco van der Ham (The Clarks, Doll House Drama, Scotch) Foto’s: Inge van Holstein (Coinage, Clayborn, Scotch), Eefje Lammers (Orange Grove) en Ron van Varik (The Clarks, Doll House Drama, The Nits) Over het weer was er in ieder geval weinig te klagen tijdens deze editie van Kaderock. De zon bleef braaf de hele dag schijnen. Toch was het relatief rustig. Alleen bij The Clarks en The Nits stond het echt vol op het plein achter Musicon. Desondanks kunnen we weer terugkijken op een geslaagde Kaderock 2007! Het jaarlijkse festival begint dit jaar, een kwartiertje te laat, met de band Coinage op het buitenpodium. Een lekkere opener. Het is opvallend dat deze gasten best een behoorlijke show kunnen neerzetten. Dat terwijl zij nog vrij kort aan het spelen zijn. Alleen is de “Hey Joe’ cover een flinke tegenvaller. Verder gewoon lekkere chille rock om langzaam te ontwaken en de eerste zonnestralen te proeven. Ja hoor, daar zijn ze weer. The Clarks op Kaderock. En natuurlijk mag Cesar Zuiderwijk niet ontbreken. Elk jaar bij de bekendmaking van de programmering van Kaderock hoor je weer dezelfde opmerking, “weer The Clarks en Cesar Zuiderwijk?”. Toch komt het publiek er ieder jaar weer massaal op af en staat het plein achter Musicon steeds weer overvol. Dat is dit jaar ook niet anders en gezellig is het zeker. De rock ’n roll klassiekers vliegen je om de oren en natuurlijk mag ‘Radar love’, inclusief gezamenlijke drumsolo van Cesar Zuiderwijk en Peter van Rhijn, niet ontbreken in de set. Leuk is dat de dochter van bassist Peter van Schie, Jessie, ook een tweetal nummers meezingt. Muzikaliteit zit in de familie blijkt. Na een uurtje The Clarks kunnen we eigenlijk nog maar één ding zeggen: tot volgend jaar maar weer! Orange Grove is een mooie definitie van hoe de combinatie van een bandje met een festival zou moeten zijn. Heerlijk nippend aan een wijntje of een biertje en een sateetje happend in de zomerse zon met van die heerlijke vrolijke reggaebeats op de achtergrond. Als er dan ook nog een cover van Sublime wordt gespeeld, kan het feest helemaal beginnen. Caraibische/Jamaicaanse reggae met Bob Marley invloeden en nog wat uitspattingen naar de rock kan bij menig festivalbezoeker niet zo snel stuk en zeker niet als het ook nog eens goed wordt uitgevoerd. Het waarschijnlijk meest beladen optreden van Kaderock 2007 is die van Doll House Drama. De band besloot na tien jaar trouwe dienst verder te gaan zonder drummer Lars de Vreugd en vandaag is het de laatste keer dat hij meespeelt. Een mooi afscheid wordt het jammer genoeg niet, want de band weet nauwelijks te overtuigen. Het oogt allemaal erg plichtmatig en de sfeer op het podium is ronduit slecht te noemen. De enige die nog gepast afscheid lijkt te willen nemen van drummer Lars is zanger/gitarist Kasper, die gedurende het optreden meer aandacht aan Lars geeft dan aan het publiek. Bassist Joost en gitarist Duco zoeken nauwelijks tot geen contact met Lars. Hoe het nu verder gaat met Doll House Drama is nog even afwachten. In de wandelgangen wordt Victor Dirks (Syzygy) al als nieuwe drummer genoemd. Eén ding is zeker, Doll House Drama zal nooit meer hetzelfde zijn, en dat is jammer. Presentator René Bom is heel erg trots op de band die hij, naar eigen zeggen, voor de zoveelste keer mag aankondigen. “Zet je schrap voor echte rock-’n-roll! Ze spelen alleen maar muziek van dooie muzikanten!” Ook al zijn de originele auteurs dan wel dood, het Haagse rockabillytrio The Alley Cats is springlevend. Met hun strakke pakken en piekfijne vetkuiven is het plaatje compleet. Het publiek, waarschijnlijk al een beetje uitgeput door de zon en alcohol, waagt slechts af en toe een dansje op de beatmuziek van weleer. Songs van grootheden als Buddy Holly komen voorbij, met wisselende resultaten. Soms klinken de enkele gitaar en contrabas een beetje mager, maar op andere momenten juist zeer doeltreffend. Met dit optreden wordt de grote veelzijdigheid van de Haagse rockscene maar weer eens aangetoond. Deze oerrock moet gewoon blijven bestaan en dankzij The Alley Cats gebeurt dat ook! Het Rotterdamse Clayborn houdt de mensen buiten wakker. Vooral zangeres Crazy Jane is de eyecatcher. Als een malle rockt zij over het podium. Rock en roll pur sang, Clayborn boeit, rockt, punkt, knalt en beukt. Is het dan zo bijzonder? Neen. Maar wel lekker, rock zoals het bedoelt is. Every dog has its day, dat had de band vandaag ook en het publiek ook zeker. Weliswaar wat clichématig, maar dat kan ook niet altijd kwaad. Vooral ‘Hey!’ is wel weer een lekkere catchy song. De een na laatste act op het buitenpodium is de uit Dordrecht afkomstige band Scotch. Het is één grote verkleedpartij bij deze rockers. De bandleden staan, allen gekleed in witte onderbroek en dito hemd, volledig geschminkt op het podium. Aan de linkerkant van het podium staat levend standbeeld Pipe Major Tedmies, aan de rechterkant staat iemand een schilderij te maken en om de zoveel tijd Melissa Roos al buikdansend het podium over dartelen. Het geeft allemaal een erg leuk plaatje en met de show van Scotch is dan ook helemaal niks mis. Muzikaal heeft het jammer genoeg veel minder om het lijf. De “ultimate roll’ van Scotch klinkt erg standaard en het rammelt ook nog eens behoorlijk. Als de band het repertoire wat interessanter weet te maken is het een ideale festivalact, nu is het allemaal nog wat slap. The Nits sluiten de avond af op het buitenpodium. Grote naam en de trekker voor Kaderock, hoewel het eigenlijk al vanaf een uur of twee ’s middags lekker druk is en goed vertoeven bij Musicon. Helaas is het optreden van The Nits een beetje een domper. Vergane glorie? Het optreden van Stips en kornuiten is simpelweg saai te noemen. Zelfs klassiekers als ‘J.O.S. days’, ‘Nescio’ en ‘In The Dutch Mountains’ komen niet bijzonder over.. Aan het geluid ligt het al de hele dag niet en aan de muzikale capaciteiten ook niet. Waar ging het dan mis bij deze oude rotten?