Tekst: Ramon Keyzer (All Missing Pieces, Esmaye, Suburbs), Tino van Leeuwen (So What) Foto's: Anton Hoogendoorn en Peisam Tsang Terwijl in het Zuiderpark 8000 kinderen staan te springen op KUS, Chipz, Jim en EliZe, kan het volwassen publiek op de Grote Markt aan hun muzikale trekken komen. Het Haags Pop Podium LIVE is dit jaar verhuist van het Openluchttheater naar de Grote Markt. Of dat een goede beslissing is geweest valt nog te bezien, aangezien alleen de jonge rockers van All Missing Pieces het plein vol weten te krijgen. Het festival opent met veel jong talent. De bandcoaching organisaties van Ready To Play en het Koorenhuis hebben bandpresentaties en ook het Talent Event is vertegenwoordigd. Helaas kon Talent Event winnaar Dead Stereo niet spelen, waardoor Nitro Squad, winnaar van de aanmoedigingsprijs, die plek overnam. Voor het Koorenhuis waren de bands Ace On Fire, Straight Ahead en Venus geselecteerd. The Bohemes, Malice en Confusion vertegenwoordigen Ready To Play. Met acts als Leo Gstrein biedt het festival ook plek aan gevestigde acts. Na Leo Gstrein is het de beurt aan Esmaye, die vanmiddag een kleine akoestische set speelt. Zij op een barkruk, haar beide bandleden op akoestische gitaar en piano. Het potentiële publiek is nog druk aan het shoppen en de Grote Markt is, op de terrasjes na, vrij leeg. Slechts enkele nieuwsgierigen staan aandachtig te luisteren naar de loepzuivere stem van Esmaye. Enerzijds komt haar stem in deze minimale en akoestische bezetting veel beter tot zijn recht dan met elektrisch versterkte begeleiding. Anderzijds lijken haar liedjes te breekbaar, puur en mooi om op een plein op de rand van winkelend Den Haag tot zijn recht te komen. Ze speelt nummers zoals Kate Bush en Tori Amos dat eerder deden, met veel passie, emotie en gevoel. Eigenlijk is Esmaye ook een topzangeres met een wereldstem, maar slechts enkelen die dat door hebben. Na een korte pauze wordt het podium omgebouwd en stroomt de Grote Markt langzaam vol, want nu is het de beurt aan 'All Missing Pieces'. Dit Haagse bandje bestaat uit drie zeer jonge broers. Er zijn veel zeer nieuwsgierige volwassenen op af gekomen, maar verder bestaat het publiek toch vooral uit beugelbekkies en puistenkoppies. Quinten is pas tien jaar oud en ongeveer net zo groot als zijn basgitaar. Gestoken in een witte broek, zwart shirt met doodskop en zwart hoedje met daaronder een hip zwart geverfd kapsel steelt hij toch wel de show. Bij de drummer, genaamd Wrister, valt pas op dat hij nog maar twaalf is als je hem door het publiek ziet lopen. Verscholen achter zijn drumstel valt vooral op dat hij gewoon goed en strak drumt. Halverwege het optreden pakt zanger Camiel de akoestische gitaar. Die kan hij beter aan Esmaye geven, want dit nummer valt volledig uit de verder prima set. All Missing Pieces speelt lekkere catchy punkrockliedjes, niet te lang en niet te moeilijk. De zanger is super enthousiast en heeft absoluut geen podiumvrees. Hij weet het publiek goed op te zwepen en weet ze zelfs zo ver te krijgen dat bijna iedereen wel meeklapt. De presentator van vandaag, Gerard van den IJssel, zingt op de achtergrond stiekem mee en wil de jongetjes niet zomaar laten gaan; er moet nog een toegift komen. Alleen als iedereen meezingt willen ze I want you nog een keer spelen. En iedereen zong mee! All Missing Pieces is een erg leuk fris Haags punkrockbandje met een goede podiumpresentatie en ze barsten van het talent. Klokslag zes uur in de avond betreedt het Haagse bandje So What het podium. De vier heren - zoals altijd gehuld in pak - spelen erop los. Het publiek staat een beetje gelaten te kijken. De grote hoeveelheid vrouwelijke fans, waar de band om bekend staat, heeft het laten afweten. Wellicht boort het viertal hier een nieuw publiek aan? Halverwege de set vertelt zanger/gitarist Bram dat ze een liedje hebben geschreven n.a.v. hun optreden op KoninginNenach. "Over onze ervaringen", deelt hij mee, maar wat die ervaringen nou precies zijn komen we niet te weten. Het nummer klinkt als een nieuwe Arctic Monkeys-hit en dat is ergens ook wel jammer. Tegen de tijd dat So What misschien doorbreekt, zal hun stijl alweer achterhaald kunnen zijn. De Suburbs staan tien jaar na het winnen van de Grote Prijs van Nederland op de Grote Markt in Den Haag. Vanavond spelen ze vooral veel nieuwe nummers, waarvan de meeste ook best lekker klinken. Hun laatste album stamt nog uit het vorige millennium, maar volgens meerdere bandleden gaat het er dit jaar toch echt weer van komen. Toch is het wel wennen, het zijn zeker wel goede nummers, maar ze weten (nog) niet zo te overtuigen als de oude bekendere nummers. Gelukkig spelen ze nog wat oud materiaal zoals de geweldige single Citylights. De Suburbs spelen een degelijk optreden zonder echte uitschieters en de nieuwe nummers moeten misschien nog wat rijpen, maar we kijken zeker reikhalzend uit naar het langverwachte nieuwe album. Haags Pop Podium LIVE wordt afgesloten door de Ready To Play finale en een optreden van The Family Stand als opwarmer voor Parkpop een dag later. De finale van Ready To Play is een sessie waarbij verschillende zangers en zangeressen van het bandcoachingtraject voorbij komen. Het niveau verschilt nogal per zanger(es) en valt helaas vaker tegen dan mee. Er komen flink wat standaard covers voorbij als Weak, Like the way I do, Ironic, Not an addict en You oughtta know. Veel van deze nummers werden vorig jaar tijdens de Ready To Play finale ook al gespeeld. Een beetje origineler de volgende keer graag, want op deze manier is het finale onwaardig. Gelukkig staat er ook nog een optreden van The Family Stand op het programma, dat met een sterke mix van soul, funk en rock zorgt voor een waardige afsluiting van het festival. Een dag later mogen ze het nog eens dunnetjes over doen op Parkpop.