Twee weken geleden gooiden ze hoge ogen op het Noorderslag festival in Groningen. Getuige hun recente, derde cd ‘Where The Wild Things Are’ hebben Simon Akkermans en Thomas Elbers een flinke groei doorgemaakt. Zowel het muzikale aspect als het performance gedeelte is naar een hoger niveau gestegen. Op zaterdag 27 januari stopte de C-Mon & Kypski karavaan in het Paard van Troje, alwaar het kwartet hun kunsten mochten gaan vertonen. Het voorprogramma About start de avond met een wervelend bombardement van noise en beats. De redelijk gevulde zaal wordt keihard wakker geschud door een rauwe mix van techno, electro, rock en pop. Het duo gaat behoorlijk tekeer op hun elektronica en gitaren. Hun enthousiasme slaat echter niet direct over op het publiek dat nogal lauw reageert. Het plichtsgetrouwe applaus klinkt slechts mondjesmaat na het uitsterven van de laatste tonen. Wanneer Kypski plaatsneemt achter zijn drum/turntablekit en aftikt voor het eerste nummer vliegt het viertal uit de startblokken. C-mon & Kypski bestaat al sinds 2002 naast Akkermans en Elbers ook uit toetsenist Jori Collignon en (bas-)gitarist Daniel Rose. Met deze twee worden de elektronica en draaitafels op dynamische wijze aangevuld door gitaren, synths en orgel. Het publiek komt er langzaam maar zeker steeds meer in en raakt gedurende de eerste songs met de minuut enthousiaster. De beats pompen, de gitaren scheuren en de drums breken er flink op los. Al snel wordt duidelijk C-Mon & Kypski muzikaal gezien niet in één categorie te plaatsen valt. Naast de bekende ‘turntablism’ kunsten van Kypski en de sequencers & samplers van C-mon speelt de groep een verre van eentonige mix van hiphop, dance, pop en rock. De manier waarop authentieke instrumenten als gitaar, orgel, synths en bas worden geïntegreerd met hedendaagse elektronica en buitenaardse scratch technieken is van een ongekend hoog niveau. Daarnaast zijn de songs ook nog eens zeer interessante luisterwaar. Ingenieuze beats worden verweven met uitgekiende samples, sterke arrangementen en overtuigende melodieën. ‘Standaard’ old- & newschool hiphop en dancebeats monden dikwijls uit in energieke rock- of vrolijke popsongs. De ontdekkingsdrift van de groep lijkt onbegrensd. Evenals op ‘Where The Wild Things’ komen er zelfs klezmer, afrobeat en tango invloeden voorbij. En naast de opzwepende dansgeluiden deinzen ze ook niet terug voor een gedurfd en rustgevend intermezzo. Daarbij beschikken de vier heren over genoeg energie om gedurende het hele optreden een gedreven performance te geven. Vooral toetsenist Collignon en C-mon lijken soms wel stuiterballen. Het publiek gaat volledig mee met de groep zodat het dak van de Kleine Zaal er af en toe compleet af gaat. Na een uurtje wil het publiek dan ook meer. En dat krijgen ze. Dankbaar en enthousiast wordt er op de laatste beats gedanst en zichtbaar genietend spelen de vier bandleden een knallende toegift.